Ολυμπιακός: Δύο ομάδες σε μία
Ο Ολυμπιακός του φάιναλ-φορ, δίνει μάχη για την πρόκριση στους '8'. Η πορεία των 'ερυθρολεύκων' φέτος στην Ευρωλίγκα είναι αντικείμενο μελέτης για το πώς μπορεί να στραβώσει μια πολλά υποσχόμενη ομάδα. Ο Γιάννης Φιλέρης έχει τις απαντήσεις με στοιχεία και πίνακες που εξηγούν πολλά.
Είναι αντικείμενο για μελέτη η πορεία του φετινού Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα και ενώ οι 'ερυθρόλευκοι' βρίσκονται πριν από την τελική τους μάχη για την πρόκριση στους "8" της διοργάνωσης. Κανονικά και με βάση την πορεία του στις 19 πρώτες αγωνιστικές, κάτι τέτοιο έπρεπε να το είχε εξασφαλίσει πολύ νωρίτερα.
Σε αντίθεση, όμως με τον άγραφο νόμο ότι μια ομάδα βελτιώνεται, ή καλύπτει τις αδυναμίες της με την πρόοδο του χρόνου, ο Ολυμπιακός ...μεταμορφωνόταν από αγώνα, σε αγώνα προς το χειρότερο.
Η λογική έλεγε άλλα. Ότι καθώς ο Μπλατ θα έβρισκε τα κουμπιά της ομάδας και των παικτών, θα βλέπαμε σταδιακά μια ομάδα που στο πρώτο μισό (και βάλε) της Ευρωλίγκας έπαιζε καλά, να φτάνει σιγά-σιγά στα στάνταρ του προπονητή και της φιλοσοφίας του.
Κι όμως. Το 12-7 της 19ης αγωνιστικής, που έφερνε τον Ολυμπιακό μόλις μια θέση πίσω από την 4η Εφές (την οποία οι Πειραιώτες είχαν νικήσει στο Φάληρο) αποδείχθηκε ... πύργος σε άμμο. Θεωρητικά ο Ολυμπιακός πάλευε για το αβαντάζ έδρας, ή την 5η θέση, που θα οδηγούσε σε μονομαχίες με την Εφές οι οποίες (σε σχέση με τις αντίστοιχες κόντρα σε Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ) θα άφηναν περισσότερες ελπίδες για το φάιναλ-φορ.
Μοιάζει να έχουν περάσει ... αιώνες, αλλά είναι αλήθεια ότι πριν από δύο μήνες στον Πειραιά συζητούσαν ακόμη και για φάιναλ-φορ. Δεν ήταν τρελοί, ούτε αιθεροβάμονες. Η ομάδα τους είχε δώσει το δικαίωμα, παρά τις μικρές κακοτεχνίες. Μετρούσε 12 νίκες, εκ των οποίων ορισμένες σε δύσκολες έδρες όπως στη Βιτόρια και τη Μόσχα (εναντίον της Χίμκι) ή στο Μόναχο κόντρα στην Μπάγερν. Είχε νικήσει τη Ρεάλ, είχε χάσει στο σουτ από την Φενέρ, πάλεψε στα ίσια την ΤΣΣΚΑ εκτός έδρας και μόνο κάποιες “πατάτες” όπως η απρόσμενη ήττα από την Νταρουσάφακα, ή η μέσα στο Φάληρο συντριβή από την Αρμάνι Μιλάνο, συνιστούσαν λόγο μικροανησυχίας.
Με κεντρικό πρόσωπο το Νίκολα Μιλουτίνοφ στην κορυφαία χρονιά της μέχρι τώρα καριέρας του, ο Ολυμπιακός έπειθε.
Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, αυτό το 12-7 που είχε συμπληρωθεί και με μια εμφατική νίκη επί του Παναθηναϊκού, ήταν ένας ελπιδοφόρος απολογισμός, ικανός να στείλει την ομάδα με ασφάλεια στους οκτώ, ίσως και στο αβαντάζ της έδρας στα πλέι-οφ. Ο Ολυμπιακός νικούσε με ποσοστό 63%. Η Εφές (με 18-10) που εξασφάλισε ήδη την 4η θέση, έχει ακριβώς το ίδιο. Η προοπτική να ενισχυθεί ο Ολυμπιακός και με ένα έξτρα περιφερειακό του έδινε ακόμη μεγαλύτερη τύχη για την τελική έκβαση της κανονικής περιόδου,
Δέκα πόντους λιγότερους και “κατάρρευση”
Ξαφνικά, όμως, ήρθε η κατάρρευση. Για χίλιους δυο λόγους, όχι μόνο αγωνιστικούς, ο Ολυμπιακός σωριάστηκε επανειλημμένα στο καναβάτσο έτοιμος να βγει νοκ-άουτ. Από φαβορί για την οκτάδα και με σοβαρές πιθανότητες για την 4άδα, βρέθηκε να αγκομαχάει να φτάσει στο όριο των 16 νικών. Στις οκτώ αγωνιστικές, που ακολούθησαν νίκησε μόλις σε δυο ματς. Με την Μπούτουτσνοστ στην Ποντγκόριτσα και την Μπάγερν στο Φάληρο.
Η όποια χημεία είχε βρεθεί, πήγε περίπατο. Ο Ντέιβιντ Μπλατ προσπάθησε να κρατήσει τα μπόσικα, χωρίς να τα καταφέρει. Ίσως να μην ήταν και ο ίδιος προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει μια διαμορφούμενη σε βάρος της ομάδας, κατάσταση.
Η μετάλλαξη ήταν εντυπωσιακή προς το χειρότερο, όπως βλέπετε στον συγκριτικό πίνακα των “δυο Ολυμπιακών”.
Μια ομάδα που σημείωνε 80.4π (από τις καλές επιθέσεις της Ευρωλίγκας), έχασε σχεδόν 10π σε μέσο όρο, αφού στις οκτώ αγωνιστικές με το σερί των ηττών, καθηλώθηκε στους 71.3!
Ο Ολυμπιακός ... έσπασε τα αντίπαλα καλάθια, ειδικά στο μακρινό σουτ (μόλις 30.4% στα τρίποντα, ενώ στις 19 πρώτες αγωνιστικές είχε το “υποφερτό” 36.5%) και όπως ήταν φυσικό δεχόταν και περισσότερους πόντους (78.2 από 76.6). Μια ομάδα που δεν πιέζει (οι αντίπαλοί της κάνουν λιγότερα από δέκα λάθη κατά μέσο όρο) είναι λογικό να γνωρίζει τις ήττες.
Ο τραυματισμός των δυο βασικών γκαρντ
Συν τοις άλλοις ο Μπλατ είδε τα χέρια του να δένονται κόμπο, όταν μετά το διάλειμμα για τα Κύπελλα και τις Εθνικές Ομάδες, τραυματίστηκε ο Γιάνις Στρέλνιεκς. Ο κατά τεκμήριο πιο εύστοχος παίκτης του Ολυμπιακού (σουτάρει με 45% στα τρίποντα) που μπορούσε να ξεκλειδώσει τις αντίπαλες άμυνες. Σα να μην έφτανε αυτό, ακολούθησε η απώλεια του Βασίλη Σπανούλη, του παίκτη με τη μεγαλύτερη εμπειρία και κυρίως “μετρ” της δημιουργίας (μ.ο 5.1 ασίστ στη φετινή Ευρωλίγκα).
Ουσιαστικά από τον Ολυμπιακό έλειψαν οι 18.2 πόντοι και οι 7.1 τελικές πάσες των δυο γκαρντ, γιατί απλά ... ο Γουέμπερ που ήρθε ενδιάμεσα ναι μεν τα πάει καλά, αλλά δεν μπορεί να παίξει και για τους δυο. Δεν είναι άλλωστε “δυάρι”.
Ο πίνακας για τους δυο που έλειψαν και τον Γουέμπερ που ήρθε δίνει την απάντηση. Ο Αμερικανός είναι μαχητής, έχει κάνει σπουδαία πορεία, μέχρι τώρα, έχοντας μέσο όρο 9π και 2 ασίστ, είναι ωστόσο ... τα μισά απ' όσα έπαιρνε η ομάδα του από τους δυο απόντες. Ο Μπλατ, άλλωστε, δεν πήρε τον Γουέμπερ για να αντικαταστήσει κάποιον (άσχετα αν εκτός ροτέισον, βγήκε ο Γιάννις Τίμα, μια επιλογή όμως που αποδείχθηκε αταίριαστη στο ρόστερ, από το ξεκίνημα της χρονιάς) αλλά για να τον προσθέσει στους υπάρχοντες γκαρντ.
Η περιφέρεια του Ολυμπιακού έμεινε λειψή και για ένα ακόμη λόγο. Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος δεν κατάφερε να σηκώσει το βάρος της φανέλας. Θα περίμενε κανείς περισσότερα όταν τραυματίστηκαν οι συμπαίκτες του, έκανε όμως τα ίδια και μάλλον προς το χειρότερο, σουτάροντας άσχημα και γενικά παίρνοντας κακές αποφάσεις πάνω στο παρκέ. Ναι, είναι ένας “ρούκι” με προοπτική ο Γκος, το να κάνει ωστόσο λάθος στην επαναφορά, ή να “μπλοκάρει” χωρίς λόγο με την μπάλα στα χέρια δεν δικαιολογείται. Και ο δικός του πίνακας είναι χαρακτηριστικός.
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι στις δυο νίκες που έκανε ο Ολυμπιακός σε αυτές τις οκτώ αγωνιστικές και δημιουργία είχε (26 και 22 ασίστ αντίστοιχα) και καλά ποσοστά στα τρίποντα είχε. Άρα, για να μην κινδυνεύσει, ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει και τι να ξεχάσει, πρώτα με τη Ζαλγκίρις και εν συνεχεία με την Νταρουσάφακα στο γήπεδό του.
Επειγόντως "ανάταση" και ... ανάσταση
Προφανώς, δεν είναι μόνο θέμα περιφέρειας. Όλη η ομάδα ... δεν περπατάει. Και υπάρχουν τρεις παίκτες, η απόδοση των οποίων έπεσε κατακόρυφα σε αυτό το σερί με τις ήττες. Δείτε το πινακάκι, για να διαπιστώσετε πόσο έπεσαν τα νούμερα του Γιώργου Πρίντεζη μια από τις μεγαλύτερες σταθερές της ομάδας. Ο διεθνής άσος “ψάχνεται” διαρκώς, χωρίς να βρίσκει την άκρη πάνω στο παρκέ, όπως θα ήθελε ο ίδιος και ο Ολυμπιακός.
Το πόσο σημαντικός είναι ο “Πριντ” για τους “ερυθρόλευκους” δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε αναλυτικά. Φάνηκε μέσα από τα αποτελέσματα και τις επιτυχίες όλων αυτών των χρόνων. Ο καλύτερος πάουερ-φόργουορντ της Ευρώπης ήταν (και πρέπει να παραμείνει) ένα μεγάλο όπλο της ομάδας. Όχι όμως και να σουτάρει με ... 15% στα σουτ τριών πόντων (2/13 στα οκτώ τελευταία ματς).
Ισχύουν τα ίδια και για τον Κώστα Παπανικολάου, η δύναμη του Ολυμπιακού στο “3”, ο παίκτης που προσφέρει ενέργεια σε όλη την ομάδα. Και στη δική του περίπτωση έπεσαν οι διακόπτες. Η σύγκριση του πριν με το τώρα είναι καταλυτική. Είχε 42.3% τρίποντα (πιο εύστοχος μετά τον Στρέλνιεκς, δηλαδή 33/78) και βρέθηκε στο ... 19% (4/21)!
Σε πτώση και ένας ακόμη παίκτης-βαρόμετρο. Ο Ζακ ΛεΝτέι έκανε μεγάλα ματς στο καλό σερί της ομάδας, κάπου όμως έχασε συνολικά το ρόλο και το δρόμο του. Δεν φταίει απόλυτα αυτός. Από μπακ-απ του Μιλουτίνοβ, βρέθηκε στο”4” και τούμπαλιν. Όσο καλός μαθητής κι αν είναι, κάπου μπερδεύτηκε. Και έχασε σε χρόνο συμμετοχής, πόντους, ποσοστά και ριμπάουντ.
Τα κακά νέα είναι ότι και στη μάχη με τη Ζαλγκίρις θα λείψουν Σπανούλης και Στρέλνιεκς. Τα καλά είναι ότι ο Ολυμπιακός ξέρει πως μπορεί να φτάσει στην επικράτηση και την πρόκριση. Απλά, εκτός των Λιθουανών πρέπει να νικήσει και τον δικό του κακό εαυτό.
