"Όταν περιέγραψα το τελευταίο σουτ του Τζόρνταν"
Ο Αντρέα Παλομπαρίνι μιλάει στο Contra.gr για το "The Shot" του Μάικλ Τζόρνταν. Η σύγκριση με τον Πάπα, τον Μπερλουσκόνι, τον τελευταίο αγώνα του Σουμάχερ στη Μόντσα και τα αποδυτήρια της Ίντερ.
Έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις για το "The Shot" του Μάικλ Τζόρνταν, το τελευταίο δηλαδή σουτ του αρχηγού των Μπουλς απέναντι στους Τζαζ στον 6ο τελικό του ΝΒΑ του 1998. Ένα σουτ που έδωσε το τρίτο συνεχόμενο δαχτυλίδι για δεύτερη φορά σε μια δεκαετία στους Μπουλς.
Οι περισσότερες σχετικές αναφορές προέρχονται από λόγια τρίτων ή από αναλύσεις της σημασίας και της τεχνικής του συγκεκριμένου σουτ μέσα από το youtube. Το Contra.gr για να ξεφύγει από τα τετριμμένα μίλησε με τον μοναδικό Έλληνα που μετέδωσε live το συγκεκριμένο σουτ για το ελληνικό κοινό. Μιλήσαμε, δηλαδή, με τον Αντρέα Παλομοπαρίνι, ο οποίος ήταν ανταποκριτής του SuperSport για τους τελικούς του ΝΒΑ του 1998 στις Η.Π.Α.
"Όταν βλέπεις μια τόσο σπουδαία φάση στην τηλεόραση, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να την βλέπεις live.
O Τζόρνταν είναι μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Πρόκειται για μια προσωπικότητα η οποία έχει απίστευτα θετική αύρα και ενέργεια που διαχέονται στον κόσμο σε μεγάλο βαθμό. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν γεμάτες ένταση κάθε φορά που ο σταρ των Μπουλς έμπαινε στο γήπεδο.
Τον Τζόρνταν θα μπορούσα να τον συγκρίνω μόνο με δύο προσωπικότητες. Μία που έχω γνωρίσει και μία που δεν ξέρω. Θα το σύγκρινα με τον Πάπα που δεν έχω γνωρίσει και με τον Μπερλουσκόνι, που έχω γνωρίσει σε ματς με την Ίντερ.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο ματς του ΝΒΑ που ολοκλήρωσε το δεύτερο 3 peat των Μπουλς, ολοι οι δημοσιογράφοι θέλαμε να κερδίσουν οι Τζαζ για να πάμε ξανά στην Γιούτα για το τελευταίο παιχνίδι της σειράς, αλλά μας τα χάλασε ο "μάγος". Η διαφορά των ομάδων, βέβαια, ήταν τεράστια. Οι Τζαζ εκτός από τους διόσκουρους, Στόκτον και Μαλόουν, δεν είχαν βάθος στον πάγκο.
Το συγκεκριμένο σουτ δεν είναι απλώς ένα άκομα σουτ που έβαλε ο Τζόρνταν. Πέρα από την σημασία του, δηλαδή το γεγονός πως ήταν ένα καλάθι-πρωτάθλημα, ήταν μελετημένο, αφού ο Τζόρνταν δημιούργησε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να γίνει. Πήρε την μπάλα, έσπρωξε λίγο τον Ράσελ με τον αγκώνα για να έχει χώρο να σηκωθεί και να βάλει το καλάθι. Μετά το καλάθι, επικρατούσε πανζουρλισμός. Όλοι αγκαλιαζόμασταν μεταξύ μας χωρίς καν να γνωριζόμαστε.
Το μοναδικό αντίστοιχο γεγονός που μπορώ να το συγκρίνω είναι ο τελευταίος αγώνας του Σουμάχερ στην Μόντσα. Τότε χιλιάδες κόσμου πλημμύρισαν την ιταλική πίστα ανεμίζοντας κόκκινες σημαίες, ενώ κατευθύνονταν προς το πόντιουμ.
Αντιστοίχως, μεγάλη εμπειρία αποτελούσε η συνύπαρξη μου με τον Γεωργάτο στην Ίντερ που είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο με τον Ρονάλντο, να μιλάω με τον Ζαμοράνο και να τρώω στο ίδιο τραπέζι με τον Μπλαν".
ΥΓ: Ευχαριστούμε τον Αντρέα Παλομπαρίνι για τη συνέντευξη και για το σπάνιο φωτογραφικό υλικό.