Η μεγαλύτερη ασέβεια στον Αντετοκούνμπο δεν ήταν των διαιτητών

Το... ζόρι μας ήταν αν θα έρθει ή όχι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Κανείς δεν έδειχνε να σκέφτεται το δια ταύτα: θα έφτανε η παρουσία του και μόνο για να φέρει ένα μετάλλιο στην Εθνική Ελλάδας; Σε ένα άθλημα που από τη στιγμή που συστήθηκε είναι ομαδικό, η απάντηση ήταν προφανής. Όχι. Μια πραγματικότητα που δεν έμοιαζε να απασχολεί και κανέναν. Λες και θα εμφανιζόταν ο Γιάννης σε μια εναλλακτική version του Superman, θα πέταγε με τη γαλανόλευκη κάπα του πάνω από τους αντιπάλους και θα μοίραζε καταστροφή.

Είναι εξαιρετικά ανόητο να περιμένει κανείς πως επειδή κουβαλά την ταμπέλα του MVP στο ΝΒΑ, ο Greek Freak θα φεύγει από το παρκέ με την στατιστική του να γράφει 40 πόντους, 25 ριμπάουντ και 10 ασίστ σε κάθε ματς, οδηγώντας την Ελλάδα από περίπατο σε περίπατο. Ή πως οι αντίπαλοι του θα έκαναν στην άκρη, αφήνοντάς τον να καρφώνει με μανία στο καλάθι τους. Δεδομένα, τίποτα από τα δύο δεν θα μπορούσε να συμβεί. Και δεν συνέβη. Το πρόβλημα ωστόσο δεν ήταν αυτό. Το πρόβλημα ήταν ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε συνολικά η είδηση της παρουσίας του Γιάννη στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και αν στον Τύπο ή τον οπαδό μπορείς να εντοπίσεις τη δικαιολογία του ενθουσιασμού και της υπερβολής, θα περίμενε κανείς από τους ανθρώπους που διοικούν το ελληνικό μπάσκετ να έχουν ένα έτοιμο σχέδιο για την απόλυτη αγωνιστική εκμετάλλευση του υπερόπλου των Μιλγουόκι Μπακς.

Αυτό θα γινόταν με έναν εξαιρετικά απλοϊκό τρόπο: την επιλογή ενός τεχνικού επιτελείου εγνωσμένης αξίας, που με τη σειρά του θα 'περικύκλωνε' τον Αντετοκούνμπο με τους καταλληλότερους συμπαίκτες και επιθετικά plays, που θα τιμωρούσαν οτιδήποτε έδινε η άμυνα του αντιπάλου, όντας καταδικασμένη να σταματήσει τον Γιάννη και έτοιμη να πάρει κάθε ρίσκο για να το πετύχει. Η επιλογή του Γιώργου Βασιλακόπουλου και των συνεργατών του μόνο τέτοια δεν ήταν. Και φυσικά γι' αυτό δεν ευθύνεται ο Θανάσης Σκουρτόπουλος και οι συνεργάτες του. Αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν. Αλλά δεν είδαν φως και μπήκαν, άλλοι τους άνοιξαν την πόρτα.

Αυτό που είδαμε ήταν τον Γιάννη στη μέση και 4 παίκτες ακροβολισμένους για το σουτ. Θα είχε απόλυτη λογική, αν σε αυτή την Εθνική υπήρχαν κλασικοί σουτέρ. Δεν υπήρχαν, άρα το σκεπτικό ποιο ήταν ακριβώς; Αν βρεθούμε σε καλή μέρα και μπουν τα σουτ νικήσαμε; Και αν όχι; Γιάννη κάνε τον Τσακ Νόρις; Καλώς η κακώς, σε μια ομάδα που διαθέτει τον Αντετοκούνμπο, αλλά και top παίκτες της Ευρωλίγκας όπως οι Καλάθης, Σλούκας, Πρίντεζης ή αθλητές με τις παραστάσεις των Μπουρούση, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μάντζαρη, θα πρέπει και να έχει στην άκρη του πάγκου έναν άνθρωπο που θα μπορεί και να εμπνεύσει και να επιβληθεί.

Το όλο εγχείρημα πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο έμοιαζε με προχειροδουλειά. Όχι αυτών που πήγαν εκεί και πάλεψαν. Όχι του Σκουρτόπουλου και των παικτών του. Αλλά της ΕΟΚ. Του Βασιλακόπουλου και των συνεργατών του. Η επιστολή διαμαρτυρίας στην FIBA για τη διαιτησία στον 'τελικό' με την Τσεχία μπορεί και να έχει βάση, αλλά πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Το ενδιαφέρον θα ήταν να λάβει η ΕΟΚ από την FIBA απάντηση ανάλογη με αυτές που η ίδια δίνει όταν τίθεται θέμα διαιτησίας στις δικές της διοργανώσεις. Αν η ΕΟΚ 'απαιτεί' σεβασμό για τον MVP του ΝΒΑ, θα πρέπει πρώτα να τον σεβαστεί εκείνη. Όχι γιατί ο Γιάννης είναι 'βασιλικότερος του βασιλέως' ή πάνω από τους συμπαίκτες του, αλλά γιατί με μπροστάρη αυτόν περιμένουμε την επιστροφή της εθνικής ομάδας στις διακρίσεις. Για να χτίσουμε πάνω σε αυτόν, πρέπει να τον σεβαστούμε. Αλλιώς ας τον αφήσουμε στην ησυχία του στο Milwaukee.

Όπως εξήγησε και ο Χάρης Σταύρου στο Sport24.gr, δεν είναι απλή υπόθεση η παρουσία του Αντετοκούνμπο σε τέτοιες διοργανώσεις. Κάθε άλλο. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να τον ξαναδούμε στο κοντινό μέλλον με τα γαλανόλευκα. Ίσως μάλιστα να ήταν προτιμότερο η επόμενη παρουσία του Γιάννη στην εθνική ομάδα να αργήσει αρκετά. Και η επιστροφή του να συνδυαστεί με μια άλλη ΕΟΚ, σύγχρονη, με φρέσκιες ιδέες, απαλλαγμένη από τα δεσμά που την κρατάνε εγκλωβισμένη στα ίδια. Σε ένα περιβάλλον που θα σέβεται το άθλημα, τον κόπο των διεθνών και την επιθυμία του Αντετοκούνμπο να ηγηθεί στην προσπάθεια της Ελλάδας να επιστρέψει στις διακρίσεις σε top επίπεδο.