Τσαρτσαρής: "Ο Έλληνας AC Green, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης κι ο πληρέστερος φόργουορντ"

Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού βρέθηκε στο στούντιο της εκπομπής SuperBasketball όπου μεταξύ άλλων μίλησε για τον εφετινό Παναθηναϊκό, το νέο του πόστο, τον Έλληνα AC Green, τους Γιάννη Αντετοκούνμπο και Κώστα Παπανικολάου, ενώ χαρακτήρισε πληρέστερο φόργουορντ όλων των εποχών τον Νίκο Οικονόμου.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για τον Παναθηναϊκό: "Βλέπουμε ότι παίζει πολύ εντυπωσιακό μπάσκετ, πολύ γοητευτικό. Σε κατ' ιδίαν συζητήσεις που είχα με παλιούς συμπαίκτες μου συμφωνήσαμε πως ίσως είναι το ωραιότερο μπάσκετ που παίζαμε από τη σεζόν 2006-07. Ακόμα και το 2008-09 ήμασταν κακοί στο πρώτο μισό, πριν ανεβάσουμε την απόδοσή μας στο τέλος της χρονιάς. Συγκρίνω το ελεύθερο μπάσκετ, τις συνεργασίες, τη διάθεση, την όρεξη που έχουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Μετά το 2009 ήμασταν λίγο πιο... ρομποτάκια. Ήμασταν πολύ μέσα στο σύστημα. Παίρναμε μεν τα αποτελέσματα, αλλά δεν ευχαριστιόμασταν πολύ το μπάσκετ που παίζαμε. Ούτε εμείς, ούτε ο κόσμος πιστεύω".

Για τα δύο παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τη Φενέρμπαχτσε: "Η ήττα που υπέστη η Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ ήταν ένα μεγάλο κίνητρο για να το μεταδώσει στους παίκτες του ο Ομπράντοβιτς. Ξέρω πως λειτουργεί. Ήταν διαβολοβδομάδα αυτή που πέρασαν οι παίκτες των Τούρκων. Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό, μετά τις απουσίες των Μαυροκεφαλίδη - Μπατίστα και τον τραυματισμό του Διαμαντίδη. Είναι πολύ σημαντική η απουσία τους από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού".

Για την απουσία του Διαμαντίδη: "Είναι πολύ δύσκολα. Φέτος πιστεύω πως είναι η πρώτη χρονιά που ο Δημήτρης έχει έναν λίγο πιο υποδεέστερο ρόλο αφού υπάρχουν παιδιά να καλύψουν το χρόνο που αγωνίζεται. Σήμερα ήταν ένα κακό παιχνίδι σε γενικές γραμμές. Ο κόουτς Ιβάνοβιτς προσπάθησε να αλλάξει τον ρυθμό, με την παρουσία του Γιάνκοβιτς στο "4".

Για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς: "Έχει ελευθερία στην επίθεση. Έχει πολύ ωραίες αρχές. Η ομάδα δεν πηγαίνει μηχανικά".

Για τους Μποχωρίδη, Χαραλαμπόπουλο και Διαμαντάκο: "Ο Λευτέρης είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ηλικίας του. Ο Βασίλης πιστεύω πως είναι ο κορυφαίος της ηλικίας του. Κι ο Διαμαντάκος είναι ταλαντούχος και θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό που έπαιξαν. Όση προπόνηση κι αν κάνεις, αν δεν αγωνιστείς, δεν βελτιώνεσαι. Είναι το σημαντικότερο κομμάτι. Θυμάμαι πολλές φορές στο Περιστέρι δεν βλεπόμουν, αλλά με άφηναν μέσα για να μάθω. Φάπα στη φάπα, έμαθα πράγματα".

Για την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό: "Κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι στο επιτελείο του Παναθηναϊκού. Κάναμε την κουβέντα με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού και την επόμενη εβδομάδα θα κλείσει το τυπικό. Θα αναλάβω την εκγύμναση των νεαρών αθλητών της ομάδας".

Για το αν είχε άλλα μυαλά όταν ήταν μικρός: "Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό γιατί εδώ και ενάμιση χρόνο που κάθομαι έχω σκεφτεί πολλά πράγματα. Αν σκεφτόμουν με τον ίδιο τρόπο όταν ήμουν είκοσι ετών, ίσως να έκανα περισσότερα πράγματα. Νομίζω πως θα ήταν καλό για κάθε παίκτη να έχει στην καθημερινότητά του γυμναστή, διατροφολόγο και κάθε καλό. Είναι πολλά πράγματα που δεν τα γνωρίζουν τα νεαρά παιδιά. Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί ένας νεαρός αθλητής τα χρήματα που λαμβάνει. Όταν ήμασταν παιδιά και παίρναμε χαρτζιλίκι ένα 500αρικο, το χαλάγαμε αμέσως. Καταλαβαίνετε πως το εννοώ..."

Για το γεγονός πως από φέτος σκέφτεται ως προπονητής: "Σε μια πρώτη επαφή που είχα σαν προπονητής πια απέναντι σε παίκτες, διαπίστωσα είναι τεράστια η διαφορά ανάμεσα σε παίκτη και προπονητή. Και το βλέπω τώρα. Πολλά πράγματα που προσπαθώ να περάσω στα παιδιά, βλέπω ότι τα έκανα κι εγώ. Κάθε μέρα μαθαίνω πράγματα. Η εμπειρία κερδίζεται με τα λάθη και τα χρόνια. Μαθαίνεις από αυτά. Αν δεν μάθεις, είσαι χαζός".

Για το ματς που δεν θα ξεχάσει ποτέ: "Η πρώτη κούπα που πήρα. Τελικός Κυπέλλου στη Λάρισα με τον Άρη. Τέτοια χαρά που ένιωσα, όταν σήκωνα την κούπα, ήταν ξεχωριστή. Το τελευταίο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ήταν ξεχωριστό. Μόνο ο Διαμαντίδης ήξερε τί απόφαση είχα πάρει. Ήταν ένα παιχνίδι που δεν μπορώ να ξεχάσω. Από την Εθνική, θα διάλεγα παιχνίδια που έκριναν τίτλους, όπως αυτά με Γαλλία και Γερμανία στο Ευρωμπάσκετ ή το ματς με τους Αμερικάνους στο Παγκόσμιο του 2006. Φυσικά οι ανατροπές που κάναμε, όπως αυτή με τη Σλοβενία το 2007. Είναι 5-6 παιχνίδια που δεν μπορώ να διαλέξω".

Για την πιο ανταγωνιστική ομάδα του Ολυμπιακού: "Η ομάδα με Σκούνι Πεν και Άλεξ Άκερ. Ήταν τότε ο “Σόφο” στα καλύτερά του. Η ομάδα που κέρδισε το 2012 το πρωτάθλημα ήταν καλή, αλλά κι εμείς δεν ήμασταν στα καλύτερά μας τότε. Καμιά χρονιά δεν περάσαμε εύκολα. Ίσως μόνο το 2004-05, που ο Ολυμπιακός δεν είχε πολύ δυνατό ρόστερ".

Για το Ευρωμπάσκετ του 2005: "Μέχρι να φτάσουμε στους "8" ήμασταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Όλα ήταν θέμα ψυχολογίας. Παίξαμε καλά στη συνέχεια. Έτσι όπως ήρθε το ματς με τη Γαλλία ήταν επικό. Καλύτερη χρονιά της Εθνικής κατά την άποψή μου ήταν η επόμενη. Στο Παγκόσμιο. Παίξαμε ωραίο μπάσκετ τότε. Όσες επιτυχίες κι αν είχαμε, η αυτοπεποίθηση που πήραμε από το χρυσό στο Βελιγράδι δεν μπορεί να συγκριθεί. Είχαμε αποδοχή από όλους. Πήγαμε στο Τόκιο νιώθοντας φαβορί μέσα μας. Κρατούσαμε χαμηλούς τόνους γιατί έτσι έπρεπε, αλλά νιώθαμε πολύ δυνατοί. Βγήκε πολύ ωραία εκείνο το καλοκαίρι. Βοήθησε πολύ ο τραυματισμός του Νίκου (Ζήση). Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί. Εννοώ ότι μας συσπείρωσε γιατί είδαμε ότι υπάρχουν και αθέμιτα μέσα για να μας αντιμετωπίσουν".

Για την Εθνική ομάδα: "Όλοι καταλαβαίνουν πόσο μεγάλη τιμή είναι να παίζεις στην Εθνική. Κανείς δεν υποχρεούται να συμμετέχει. Μόνο ο καθένας ξεχωριστά ξέρει πως ανταποκρίνεται το κορμί του σε όλη αυτή την καταπόνηση. Δεν είναι ψύλλου πήδημα οι δικαιολογίες. Ο Διαμαντίδης μέχρι τα 27 του ήταν ο Έλληνας Έισι Γκριν. Ξαφνικά άρχισε να βγάζει διαρκώς προβλήματα. Έπαιζε 35 λεπτά στον Παναθηναϊκό. Όλο αυτό ήταν ψυχοφθόρο. Δεν είναι κανένας τρομερά γυμνασμένος αθλητής. Τα σχόλια όλων των ανθρώπων έχουν να κάνουν με το χρώμα της φανέλας. Το αναφέρουν ανάλογα με το οπαδικό κομμάτι. Οι "πράσινοι" λένε για τον Σπανούλη, οι "κόκκινοι" για τον Διαμαντίδη. Έτσι γίνεται. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα. Τον χειμώνα θέλουμε -μέσα στο παρκέ- ο ένας να "δαγκώσει" τον άλλον. Στην Εθνική όμως παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό".

Για το πως ξεκίνησε το μπάσκετ: "Αρχικά έπαιζα χάντμπολ, αλλά μετά από ένα περίεργο και αστείο περιστατικό σταμάτησα. Ήμουν ο ψηλότερος απ όλους. Σε ένα παιχνίδι, γυρνάω να κάνω ένα σουτ και χτυπάω ένα παιδί με αποτέλεσμα να πάθει διάσειση. Με το που έγινε αυτό δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά την ομάδα. Νομίζω πως τελικά αυτό ήθελα περισσότερο, να παίξω μπάσκετ. Πρότυπό μου ήταν ο Γκάλης. Υποστήριζα τον Άρη λόγω του Γκάλη και όταν πήγε στον Παναθηναϊκό υποστήριζα αυτόν. Ε όσο πέρναγε ο καιρός έγινα Παναθηναϊκός. Πιο μετά μου άρεσε πολύ ο Βράνκοβιτς. Η πλάκα είναι ότι όταν παίξαμε αντίπαλοι, δεν άρθρωσα λέξη".

Για το ταξίδι στην Ισλανδία: "Αν δεν σκεφτόμασταν από που ξεκινήσαμε, πιστεύω πως δεν θα φτάναμε εκεί που φτάσαμε. Πήγα στην Ισλανδία αρχές Σεπτέμβρη. Η ιστορία είναι ότι το προηγούμενο καλοκαίρι είχα συμμετάσχει σε ένα καμπ, όπου είχα πάει καλά. Ο προπονητής που ήταν εκεί, δούλευε στην Ισλανδία. Ε κάπως έτσι έγινε το κονέ και πήρα την απόφαση να πάω εκεί σε ηλικία 17 ετών. Οι δικοί μου έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ. Είχα πάει στην Ισλανδία Σεπτέμβρη μήνα και έκανε πολύ κρύο. Είχα μόνο κοντομάνικα στη βαλίτσα μου. Βγαίνω έξω στις 4 το απόγευμα και ήταν σκοτάδι. Μόνο πρόβατα έβλεπες στον δρόμο. Οι Ισλανδοί είναι εκπληκτικοί άνθρωποι. Έχω να το λέω. Έχουν ωραία ζωή. Είναι λίγοι σαν πληθυσμός. Είναι σαν να ζεις σε χωριό".

Για τη θέση που προτιμούσε να παίζει: "Τεσσάρι ήμουν. Στο "5" έπαιζα μόνο όταν υπήρχε ανάγκη. Το “4” είναι πιο ενδιαφέρουσα θέση γιατί μπορείς να παίξεις με πρόσωπο, δεν έχεις τα θηρία που υπάρχουν μέσα στη ρακέτα. Το "5" είναι πολύ δύσκολη θέση. Τρέχεις από τη μία τελική γραμμή στην άλλη, πλακώνεσαι με τα υπόλοιπα μουλάρια. Έχεις να κινήσεις ένα κορμί άνω των 120 κιλών".

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: "Θέλει το καλό της ομάδας. Αν πιστεύει ότι για το καλό της ομάδας πρέπει να ξεφτιλίσει έναν παίκτη, θα το κάνει. Την επόμενη φορά όμως θα τους εκθειάσει. Ήταν κύριος. Σε βάθος χρόνου, αυτό που μέτραγε ήταν η ψυχολογία. Σε αυτό το κομμάτι ήταν πολύ καλός. Ήταν στρατηγός. Οι αρχές του είναι: πειθαρχία, υπάρχει πάντα πλάνο".

Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Κώστα Παπανικολάου: "Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η προσαρμογή του Παπανικολάου. Όσον αφορά τον Αντετοκούνμπο, φοβάμαι μην του κάνει κακό όλος αυτός ο ντόρος που υπάρχει γύρω από το όνομά του. Τα μυαλά ενός παιδιού 19 χρονών είναι πολύ... εύθραυστα".

Για τον Δημήτρη Αγραβάνη: "Πολύ εξελίξιμος. Μου αρέσει που φέτος παίζει και παίρνει χρόνο".

Για τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Βασίλη Σπανούλη ως παίκτες: "Δεν χρειάζεται να κάνουμε σύγκριση ανάμεσα σε Διαμαντίδη και Σπανούλη. Είναι το πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Σπανούλης θυμάται τα πάντα από αριθμούς. Δεν ξεχνάει τίποτα. Ο Διαμαντίδης μπορεί να μιλήσει πολιτικά, ποδοσφαιρικά. Διαβάζει πολύ. Είναι πολύ μορφωμένος".

Για τον Θοδωρή Παπαλουκά: "Ο Θοδωρής θεωρείται από τους κορυφαίους της Ευρώπης. Δεν του άξιζε αυτό το τέλος. Το ίδιο ισχύει και για άλλα παιδιά. Δυστυχώς αυτή είναι η ελληνική νοοτροπία. Βλέπω στην Ισπανία και το ΝΒΑ πως αντιμετωπίζονται οι παίκτες που αποχωρούν τη δράση. Ο Θοδωρής ξέρει πολύ καλά ποιος είναι και τι έχει καταφέρει. Πιστεύω πως υπάρχει μέσα του πικρία για όλο αυτό. Στην ΤΣΣΚΑ θεωρείται από τους κορυφαίους παίκτες της ιστορίας της".

Για το ποιος είναι ο κορυφαίος πάουερ φόργουορντ όλων των εποχών: "Θα έλεγα πως ο πληρέστερος ήταν ο Νίκος Οικονόμου. Άλλαξε τον ρου της ιστορίας για τη θέση. Για τον Φάνη, θα έλεγα πιο πολύ πως ήταν σμολ φόργουορντ. Ο Αλβέρτης ήταν από τους κορυφαίους στη θέση, επίσης. Κι ο Φώτσης φυσικά ήταν εξαιρετικός. Από το ΝΒΑ μέχρι την Ευρώπη έκανε τρομερά πράγματα".

Για τον Δημήτρη Ιτούδη: "Δεν εντυπωσιάστηκα, διότι απλούστατα ήξερα ότι θα πάει καλά. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι μια περίεργη ομάδα. Ξέρει πολύ καλά κι ο ίδιος ότι στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, γι αυτό είναι μαζεμένος στις δηλώσεις του. Είναι γνώστης του αθλήματος".

Για το πως πέρασε η περσινή χρονιά: "Κατ' αρχήν ζούσα με την οικογένειά μου πιο πολύ. Έκανα ταξίδια με τη γυναίκα μου. Ήμουν πολύ αγχωτικός. Δεν ήξερα τι να κάνω το απόγευμα. Δεν ήξερα τι θα πει απογευματινός καφέ. Μου έλεγε η γυναίκα μου να κάνουμε ταξίδια στο εξωτερικό, αλλά είχα μπουχτίσει από τα αεροπλάνα τόσα χρόνια, που δεν ήθελα άλλο".

Για το πόσο δύσκολο είναι να μετακινηθεί ένας παίκτης από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό και αντίστροφα: "Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούσαν καν στην αρχή. Παρόλ' αυτά βλέπουμε πως καταφέρνουν πολλά πράγματα, όπως ο Σπανούλης. Στεναχωρήθηκα που έφυγε. Ακούστηκαν διάφορα. Δεν μίλαγε και ο Βασίλης πολύ για τους λόγους που έφυγε. Καλώς ή κακώς αυτό έγινε. Οι ομάδες συνέχισαν την πορεία τους".

Για τo χειρότερο γήπεδο που έχει παίξει: "Δεν ήθελα ποτέ να πάμε στη Σιένα. Ήταν ταλαιπωρία όλο αυτό το ταξίδι. Καλύτερα να παίζεις σε γεμάτα γήπεδα με καλή ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει το να μην θέλεις να παίξεις σε μία έδρα".

Για το αν φοβήθηκε ποτέ σε κάποιο γήπεδο: "Πολλές φορές έχουμε φτάσει στο αμήν. Ήμασταν στην τυχερή πλευρά γιατί κερδίζαμε και είχαμε πανηγυρισμούς. Σαν πατέρας όμως, τα έβλεπα διαφορετικά όλα. Γιατί δεν ήμουν μόνος μου στη ζωή. Είναι ένα κομμάτι στο οποίο έχουμε ευθύνη και οι παίκτες. Έπρεπε να βάλουμε ένα τέλος και να φύγουμε από το γήπεδο. Δεν είναι εύκολο όμως αυτό. Όλα θα λυθούν όταν -χτύπα ξύλο- υπάρχει θύμα. Δυστυχώς έτσι λειτουργούμε στην Ελλάδα".

Ο Κώστας Τσαρτσαρής στη Super Basketball