Βίοι αντίθετοι για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το πρώτο μισό της Ευρωλίγκας, το θετικό πρόσημο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ σε σύγκριση με την πλήρη αβεβαιότητα του Ολυμπιακού, τον MVP Λάρκιν και την καλύτερη ομάδα (Ρεάλ).
Στα μισά της διαδρομής στην φετινή Euroleague ήδη έχουμε διαμορφώσει μια πρώτη εικόνα για τη μάχη των 18 ομάδων. Και πολλά γνωρίζουμε, επίσης, για την πορεία των δυο ελληνικών κλαμπ, που μετέχουν ανελλιπώς στην κορυφαία διοργάνωση. Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ με ένα άκρως θετικό 10-7, πατάει σίγουρα πιο καλά, έχει προσανατολισμούς και στόχους υψηλούς, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που βρίσκεται στο 6-11 και δεν ξέρει τι μπορεί να του ξημερώσει.
Πράγματι ο Παναθηναϊκός, έστω κι αν άλλαξε πάλι προπονητή (ή για να ακριβολογήσουμε, επανέφερε τον Ρικ Πιτίνο στη θέση του, καθώς το εγχείρημα Πεδουλάκη απέτυχε παταγωδώς) είναι σε πολύ καλύτερη θέση από τον αιώνιο αντίπαλό του, τουλάχιστον στο πρώτο μισό που ολοκληρώθηκε το διήμερο Πέμπτη-Παρασκευή. Οι 'πράσινοι' πήραν μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη, κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η δεύτερη που σημείωσαν φέτος απέναντι σε ομάδα της 'ελίτ' (η προηγούμενη επί της Εφές στο ΟΑΚΑ), σταθεροποιήθηκαν στην πρώτη εξάδα, νιώθουν σίγουροι ότι θα παίξουν στα πλέι οφ και βλέπουν το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα.
Ο Παναθηναϊκός διαθέτει την καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση μέχρι τώρα (88.1π, ανά αγώνα) και κάνει τα λιγότερα λάθη απ' όλους (10.4). Αν μπορέσει να βελτιώσει τις επιδόσεις του στα ριμπάουντ και γίνει λίγο περισσότερο σκληρός αμυντικά, τομέας στον οποίο από την αρχή της χρονιάς δείχνει ευάλωτος, είναι σε θέση να κάνει ακόμη... καλύτερα πράγματα.
Καλάθης ο απίστευτος
Ο Νικ Καλάθης κάνει μια οργιαστική χρονιά, έστω κι αν δεν σουτάρει καλά όπως παραπονιούνται μερικοί 'πράσινοι' οπαδοί, ειδικά όταν τον προκαλεί η αντίπαλη άμυνα. Προς Θεού, όμως. Όταν μια ομάδα έχει ένα πλέι-μέικερ που σκοράρει 14.3π, παίρνει 5.2 ρ (!) και δίνει 9.1 ασίστ ανά αγώνα, του συγχωρεί ακόμη και το 29.7% στα τρίποντα ή το 55% στις ελεύθερες βολές. Ο Καλάθης παραμένει ο κινητήριος μοχλός της 'πράσινης' μηχανής, πατώντας ο ίδιος το γκάζι και βάζοντας τις ταχύτητες.
Στο πρόσωπο του Τζίμερ Φριντέτ ο Παναθηναϊκός έχει βρει έναν ιδανικό εκτελεστή (14.3π με 43.1% τρίποντα και 95% βολές) που ναι μεν δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός, προσαρμόζεται ωστόσο σιγά-σιγά σε συνθήκες μπάσκετ που δεν συνάντησε ποτέ στην καριέρα του και ο Ρικ Πιτίνο (όπως και ο Πεδουλάκης, βέβαια) διαλέγει άλλα σχήματα όταν η ομάδα του πρέπει να παίξει καλές άμυνες. Ο Αμερικανός προπονητής έχει διαπιστώσει το πρόβλημα μέσα στη ρακέτα, δείχνει να ποντάρει πολλά, πλέον, στο δίδυμο Παπαγιάννη-Μήτογλου για να δώσει μέγεθος και μακριά χέρια μέσα στη ρακέτα της ομάδας του.
Κάτι τέτοιο, αφαιρεί ίσως χρόνο από τον Ντεσόν Τόμας (13.8π) που έχει το ίδιο πρόβλημα με τον Φριντέτ (καλός επιθετικός, ευάλωτος στην άμυνα), που ενδεχομένως να μετακομίσει και στο '3', για να μοιραστεί τη θέση με τον σπουδαιο εφέτος Ιωάννη Παπαπέτρου (11.4π-3.6ρ).
Δεν είναι, βέβαια, όλα τέλεια στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Η άμυνά του 'μπάζει' (δεύτερη χειρότερη, μετά την Χίμκι) και το κακός σχεδιασμός στους σέντερ, τον επηρεάζει άμεσα. Ακόμη κι αν το δίδυμο Παπαγιάννη-Μήτογλου, μπορέσει πράγματι ν' ανταπεξέλθει (η εμφάνιση του δεύτερου εναντίον της ΤΣΣΚΑ με 25π-16ρ, μοιάζει με προμήνυμα, θα πρέπει όμως να περιμένουμε), ο Παναθηναϊκός απέναντι σε ομάδες με καλούς σέντερ έχει πρόβλημα. Περισσότερο του λείπει ένας καλός 4ος γκαρντ, αφού αυτή τη στιγμή ο Πιτίνο δεν υπολογίζει στον Παππά. Το ότι υπήρξε φιλολογία για απόκτηση του Νάναλι πριν συμφωνήσει να επιστρέψει στη Φενέρμπαχτσε, αποδεικνύει τον προβληματισμό του προπονητή, που σίγουρα πάντως δεν μπορεί να βγάλει τη χρονιά με τρεις κοντούς (Καλάθης, Φριντέτ, Ράις) ούτε μπορεί να παίζει αρκετή ώρα με τον Παπαπέτρου στο '2'.
Είναι επίσης πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό η ουσιαστική περιθωριοποίηση δυο ξένων (Μπεντίλ, Μπράουν παίζουν ελάχιστα), τα... κιλά του Βουγιούκα και η όχι τόσο ικανοποιητική επίδοση (μέχρι τώρα τουλάχιστον) από Ουάιλι και Τζόνσον. Αν ο πρώτος παίξει στο '4', όπως οραματίζεται ο Πιτίνο, και ο δεύτερος έχει ουσιαστικές εμφανίσεις όπως αυτή στο Καλίνινγκραντ στην 4η περίοδο με την ΤΣΣΚΑ, τότε το ροτέισον των 8 παικτών ενδεχομένως να φτάσει. Αλλιώς κάποια στιγμή θα υπάρξει κλατάρισμα.
Το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού λέει 8 εντός και 9 εκτός έδρας ματς στο β' γύρο. Δεν είναι εύκολο, αλλά προσέξτε. Αν νικήσει στο Μιλάνο, την επόμενη Πέμπτη, ακολουθούν τέσσερα εντός έδρας ματς (Μπάγερν, Ζαλγκίρις, Βιλερμπάν, Ζενίτ) και δύο ματς σε Βαλένθια και Βελιγράδι. Αν κάνει τουλάχιστον 4 νίκες σε αυτά τα 6 ματς, που ακολουθούν θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο και θα αποκτήσει τεράστια, πλέον, αυτοπεποίθηση.
Βαδίζει και παραμιλά ο Ολυμπιακός
Σε αντίθεση με τον 'αιώνιο' αντίπαλό του, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να σταθεροποιήσει τίποτε. Ένα βήμα μπροστά, τρία πίσω κάνουν οι 'ερυθρόλευκοι', που από την αρχή της σεζόν έχουν μπει σε ένα αεροσκάφος που βρίσκεται διαρκώς σε κενό αέρος. Έντεκα ήττες σε 17 αγώνες είναι πάρα πολλές για το κύρος της ομάδας που πρωταγωνίστησε την τελευταία δεκαετία.
Ο Ολυμπιακός έκανε μόλις μια φορά δυο συνεχόμενες νίκες (εκτός Άλμπα, εντός Μιλάνο), παλινδρομεί διαρκώς στη μετριότητα και δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν σκέψεις για αντικατάσταση προπονητή. Τη δεύτερη μέσα στη χρονιά μετά τον Ντέιβιντ Μπλατ. Πράγματι, οι πληροφορίες ήθελαν τη διοίκηση των Πειραιωτών να προβληματίζεται για τον Κεστούτις Κεμζούρα, που από τη 2η αγωνιστική και μετά ανέλαβε καθήκοντα πρώτου προπονητή.
Ο πρώην συνεργάτης του Μπλατ, προσπάθησε να δώσει στην ομάδα ταυτότητα. Να βρει ρόλους. Έγιναν και δυο προσθήκες (Ριντ, Ρότσεστι), ενώ αποχώρησαν νωρίς-νωρίς ο Ίθαν Χαπ (που διαπρέπει στην Ιταλία) και ο Κέβιν Πάντερ (συνεχίζει στον Ερυθρό Αστέρα). Η βελτίωση ήταν μάλλον πρόσκαιρη. Κι είναι λογικό. Ο Κεμζούρα δεν προσλήφθηκε για χεντ κόουτς. Πάντοτε ο βοηθός έχει άλλου είδους σχέση με τους παίκτες. Πιο φιλικός, πιο προσιτός από τον πρώτο προπονητή.
Προφανώς όλα ήταν καλά στο ξεκίνημα. Όμως, ένας προπονητής κρίνεται όχι όταν επέρχεται η βελτίωση και οι νίκες, αλλά τις στιγμές που θα έρθουν οι ήττες και θα πρέπει να διαχειριστεί την κρίση. Ο Λιθουανός κόουτς είναι φανερό ότι δυσκολεύεται σε αυτό τον τομέα. Ο Ολυμπιακός ξεκινάει καλά τα ματς, δείχνει προετοιμασμένος, στο πρώτο τρικ των αντιπάλων όμως 'λιώνει' σαν το βούτυρο. Στη Βαρκελώνη δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί όταν η Μπαρτσελόνα σκλήρυνε το παιχνίδι της, με την Φενέρμπαχτσε βραχυκύκλωσε απέναντι στο χαμηλό σχήμα.
"Έχουμε χάσει το DNA μας" παραδέχθηκε Βασίλης Σπανούλης, μια μέρα μετά το ρεκόρ (πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα) μιλώντας στο Sport24radio 103.3. Πράγματι, ο Ολυμπιακός δεν θυμίζει σε τίποτε την ομάδα που ξέραμε. Δέχεται πολύ εύκολα πόντους (τρίτη χειρότερη άμυνα στην διοργάνωση), σουτάρει πολύ άσχημα (14ος στην ευστοχία τριών πόντων) και ψάχνει με το κιάλι την ποιότητα σε μια ομάδα που έχει γεμίσει την Euroleague με παίκτες - πρωταγωνιστές.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο βετεράνοι της ομάδας, Σπανούλης (10.4π-4.3 ασ) και Πρίντεζης (11.6π-3.4ρ) με τον ανεβασμένο στα τελευταία ματς Παπανικολάου (7.7π-3.4ρ) είναι αυτοί που ξεχωρίζουν. Και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, βέβαια, κορυφαίος ριμπάουντερ της Euroleague (9.1) και ό,τι πιο ποιοτικό και ελπιδοφόρο διαθέτει ο Ολυμπιακός. Η μετριότητα όμως σε όλα τα επίπεδα είναι αναμφισβήτητη. Ούτε τα τρίποντα του Μπράντον Πολ ούτε το πάθος του Γουίλ Τσέρι μπορούν να δώσουν ελπίδες, αν δεν συμβεί κάτι δραστικό για να διορθώσει τα πράγματα.
Το πρόγραμμα του β' γύρου λέει για τον Ολυμπιακό 9 εντός και 8 εκτός έδρας αγώνες. Ακόμη κι αν πάρει όλα τα ματς στο γήπεδό του δύσκολα μπορεί να προκριθεί στους '8'. Κινδυνεύει, λοιπόν, από τις αρχές Απριλίου να σκέφτεται... βασανιστικά την επόμενη χρονιά. Προς το παρόν σκέφτεται την τριάδα των επόμενων αγώνων (Βαλένθια εκτός, Άλμπα, Μπάγερν εντός) γιατί σε περίπτωση τριών νικών μπορεί να αλλάξει, τουλάχιστον, την ψυχολογία του.
Οι άλλοι και ο Λάρκιν
Τι άλλο μας έδειξε ο πρώτος γύρος. Αυτό που περιμέναμε. Την είσοδο στην ελιτ της πλούσιας Μπαρτσελόνα και της μαχητικής Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου (παρά τις πολύ μεγάλες απώλειες λόγω των τραυματισμών) οι οποίες προστέθηκαν στη γνωστή τριάδα Εφές, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όχι όμως και της Φενέρmpaxtse, η οποία στον πρώτο γύρο είχε ίδια πορεία με τον Ολυμπιακό! Πλήρως απογοητευτική δηλαδή (ρεκόρ 6-11) σε ένα δραματικό τρίμηνο για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Η Εφές του Εργκίν Αταμάν, αν και αντιμετώπισε ένα τεράστιο πρόβλημα (τραυματισμός Μοερμάν και στη συνέχεια νοκ άουτ ο Ντάνστον) έχει εντυπωσιάσει. Την καθοδηγεί με οίστρο ο MVP του πρώτου γύρου, Σέιν Λάρκιν που διαλύει τους πάντες στο διάβα του: 20.2π, 3,2ρ,μ 3.8ασ, 1.1κλ οι αριθμοί ενός γκαρντ που σουτάρει με 54.8%δ, 50%τρ και 86.6% βολές. Τρομερός...
Καλύτερη, ωστόσο, ομάδα είναι η Ρεάλ Μαδρίτης (12 σερί νίκες) που παίζει ουσιαστικά χωρίς τον Γιουλ, συνεχίζοντας την πορεία των τελευταίων πέντε ετών. Αν μου λέγατε να διαλέξω ένα φαβορί για φέτος θα έλεγα την ομάδα του Πάμπλο Λάσο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί η Εφές, ή η Μπαρτσελόνα και σίγουρα η Μακάμπι.
Σημειώνουμε ακόμη την ασφυξία που ένιωσε κάποια στιγμή η Ζαλγκίρις Κάουνας (μέτρησε 2 νίκες στις τελευταίες αγωνιστικές, για να πάρει ανάσες), το μισό-μισό της Αρμάνι Μιλάνου του Μεσίνα (6-1 στην αρχή, 3-7 στη συνέχεια), την έκπληξη από τη Βιλερμπάν (8-9 ρεκόρ, σε τροχιά εισόδου στα πλέι-οφ, αν βέβαια συνεχίσει έτσι) την άνοδο της Βαλένθια (από το 0-5 πήγε σε ένα σπουδαίο 8-4) καθώς και το 6-2 των τελευταίων 8 αγωνιστικών του Ερυθρού Αστέρα.
Η Ευρωλίγκα είναι δύσκολη. Θέλει υπομονή και ορισμένοι δεν αντέχουν. Μπλατ, Πεδουλάκης, Περάσοβιτς, Τόμιτς είναι οι προπονητές που αποχώρησαν από τις θέσεις τους πριν εκπνεύσει ο πρώτος γύρος. Και περιμένουμε τον δεύτερο...
