A' Αθηνών - Θεσσαλονίκης

Ένα από τα λίγα πράγματα που με χαροποιεί είναι το να κοιτάζω τη βαθμολογία της Β’ Εθνικής και μετά τον πάτο της Α’.
Τρεις από τις τέσσερεις ομάδες που θα παλέψουν να σωθούν προέρχονται από την Αττική και κατά τη γνώμη μου θα εξυπηρετούσαν πολύ περισσότερο το κοινωνικό σύνολο αν συγχωνεύονταν ή, αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, να εξαφανιστούνε.

Έχει καταντήσει εξαιρετικά κουραστική η παρουσία ομάδων χωρίς κόσμο, ιστορία, γήπεδα και… ομάδα. Όσο και αν είναι ρομαντική η παρουσία τους σε συνοικιακό επίπεδο, ποιον κοροϊδεύουμε, δεν χωράνε στην κατηγορία. Όχι γιατί είναι χειρότερες από αυτές που θα ανέβουν, αλλά γιατί 10 στις 16 ομάδες από το λεκανοπέδιο είναι τραγικό ποσοστό.

Εξάλλου τι νόημα έχει η Προοδευτική όταν το 75% των οπαδών της είναι κατά βάση Ολυμπιακοί; Παρομοίως και για τον Ακράτητο, τον Ιωνικό. Ακόμα και η Καλλιθέα, το Αιγάλεω, η Χαλκηδόνα, καλά θα έκαναν να κοιτάξουν να ενωθούν μεταξύ τους ή με άλλες ομάδες μπας και απογίνουν κάτι. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος αφελής που να πιστεύει ότι το Αιγάλεω μπορεί να κάνει κάτι μακροπρόθεσμα χωρίς τη στήριξη του κόσμου. Σαν τον Απόλλωνα θα καταντήσει. Σκεφτείτε όμως ότι ένα μείγμα Αιγάλεω – Εθνικού – Φωστήρα – Προοδευτικής – Ιωνικού θα είχε κάποια δυναμική. Κάτι σαν τον Μαζωνάκη του ποδοσφαίρου θα ήταν…

Αντίθετα, η Κέρκυρα, η Καλαμαριά, η Κασσάνδρα, η Νίκη Βόλου, ο Εργοτέλης, αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα όχι την Αττική. Σε ένα Εθνικό πρωτάθλημα αυτές οι περιοχές θα έπρεπε υποχρεωτικά να εκπροσωπούνται, όχι μία στα 30 χρόνια.

Χαιρόμαστε όλοι που η Κέρκυρα θα ανέβει, ικανοποιούμαστε με την άνοδο της Λάρισας. Καιρός είναι πιστεύω να γίνει και νομοθετική ρύθμιση ώστε η Α’ Εθνική να είναι πράγματι Εθνική και όχι ΑθηνοΘεσσαλονική.