Μάρτης 2016-Απρίλης 2013, 3-0
Ο Άκης Γεωργίου γράφει για το ματς της ΑΕΚ με τον Πανθρακικό που κρίθηκε στο... σβηστό μέχρι το 17ο λεπτό και για όσα έχουν μεσολαβήσει από την τελευταία -οδυνηρή για την "Ένωση"- αναμέτρηση των δύο ομάδων το 2013.
Μέσα σε 13, ουσιαστικά, αγωνιστικά λεπτά, η AEK κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε και να το... κλειδώσει απέναντι στον εμφανώς αδύναμο Πανθρακικό. Οι "κιτρινόμαυροι" με ένα καταιγιστικό ξεκίνημα πρόλαβαν (από το 4’) μέχρι το 17ο λεπτό να σκοράρουν τρεις φορές και στην ουσία να κλειδώσουν με το καλημέρα της αναμέτρησης τη νίκη απέναντι στην ομάδα της Κομοτηνής. Πολύ θετικό για την "Ένωση" είναι το γεγονός ότι ο Ντιέγκο Μπουονανότε βρήκε δίχτυα με την επιστροφή του στο αρχικό σχήμα, ενώ επίσης θετικό είναι το γεγονός ότι ο Χριστός Αραβίδης παραμένει... on fire, αφού σκόραρε δύο φορές και έδωσε και μία ασίστ.
Θετικό για την ΑΕΚ και το ντεμπούτο του Σταύρου Βασιλαντωνόπουλου που πέρασε στο ματς στο πρώτο μέρος στη θέση του Σοϊλέδη (ένιωθε κάποιες ενοχλήσεις πριν τη σέντρα) και τα πήγε αρκετά καλά παίζοντας όλη τη δεξιά πλευρά. Τον πιστεύουν αρκετά στα Σπάτα τον μικρό ο οποίος έχει αρκετές αρετές στο παιχνίδι στο μισό γήπεδο του αντιπάλου, αφού στον πρότερο βίο του υπήρξε εξτρέμ.
Ο Γκουστάβο Πογιέτ αιφνιδίασε αφού στην προπόνηση της περασμένης Παρασκευής όταν φανέρωσε ένα δείγμα γραφής για τις σκέψεις του σχετικά με τον καταρτισμό της 11άδας της ΑΕΚ για το ματς με τον Πανθρακικό, έδειξε προτίμηση στο 4-3-3. Τελικά, ο τεχνικός των "κιτρινόμαυρων" παρέταξε στον αγωνιστικό χώρο ένα 4-4-2 με ρόμβο οποίος είχε στην κορυφή του τον Ντιέγκο Μπουονανότε. Βέβαια το ματς δε χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης, αφού στην ουσία το μόνο που έγινε μετά τη διαμόρφωση του τελικού σκορ στο 17ο λεπτό, ήταν ότι ο Πανθρακικός προσπάθησε να ισορροπήσει την κατάσταση, συμβιβασμένος με την -εύκολη- ήττα του.
O τεχνικός της "Ένωσης" περίμενε από την ομάδα του να σκοράρει περισσότερες φορές και να συνεχίσει στον ρυθμό του πρώτου 20λέπτου, ωστόσο αυτό δε συνέβη, αφού -όπως και να το δει κανείς- η ΑΕΚ βγάζει αδυναμία στο δημιουργικό κομμάτι. Βέβαια είναι αρκετά αποτελεσματική και για αυτό το παραπάνω θέμα μπαίνει αρκετό καιρό κάτω από το χαλί.
Πιο... αμήχανη σε θέση οδηγού
Ο Γκουστάβο Πογιέτ προσπαθεί να περάσει στην ομάδα την ανάγκη για τη νίκη. Πάση θυσία. Συνήθως οι νίκες για την ΑΕΚ έρχονται με αρκετά τρεξίματα, ασφυκτικό πρέσινγκ, αυτοθυσίες και με την ψυχή στο στόμα. Αυτό συμβαίνει στα μεγάλα ματς. Απέναντι με υποδεέστερες ομάδες της κατηγορίας (δεν είναι και λίγες) όταν η "Ένωση" βρίσκεται σε θέση... οδηγού το ματς έχοντας το πάνω χέρι, βγάζει κάτι σαν να... μπλοκάρει. Με λίγα λόγια, ο Πογιέτ παρουσιάζει μια πιο σφιχτή ομάδα, η οποία -σε αντίθεση με εκείνη του Δέλλα- δεν μπορεί να δημιουργήσει περισσότερο και να ανοίξει (π.χ. χθες) το σκορ, αλλά πιο είναι πιο συνεπής στα θετικά αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή η συγκεκριμένη συνέπεια στις νίκες της κάνει και της παρακάνει της ΑΕΚ, άσχετα αν απέχει ακόμα αρκετά από το σημείο που η ίδια θέλει να βρίσκεται.
Άλλαξαν τα... κόζια
Σημασία έχει ότι η ΑΕΚ άνοιξε τη διαφορά με τον Παναθηναϊκό στο +8 και διανύει μία χρονιά που μόνο αποτυχημένη δεν μπορεί να την πει κανείς μέχρι τώρα. Νίκησε όλα τα ντέρμπι στην έδρα της και έστειλε μήνυμα στους μικρούς που στο πρόσφατο παρελθόν πέρασαν εύκολα απογεύματα στην Καλογρέζα με το κουφάρι της, ότι η κατάσταση πλέον κάνει... τζιζ. Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από την τελευταία επίσκεψη του Πανθρακικού στο ΟΑΚΑ πριν τη χθεσινή, στην πιο δύσκολη νύχτα (σχεδόν) 92 ετών.
Από τον Απρίλη του 2013
Μοιραία γίνεται η σύγκριση, αφού η ΑΕΚ του Απρίλη του ’13 δεν ήταν... ΑΕΚ, αλλά ότι απέμεινε από έναν σύλλογο... Αντίθετα, η ΑΕΚ τον Μάρτη του 2016 είναι μια ομάδα που απόλυτα ποδοσφαιρική λογική μπορεί να μην έχει, αφού το καλοκαίρι ήθελε μόνο εξτρέμ και μόνο εξτρέμ δεν πήρε, αλλά έχει έναν σοβαρό προπονητή που ελπίζει να κρατήσει, 4-5 βασικούς ποδοσφαιριστές του δικού της επιπέδου και αρκετές αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις και για του χρόνου. Παράλληλα, επανήλθε ως ΑΕΚ και όχι ως φτωχός συγγενής τύπου Δημητρέλου στα κέντρα αποφάσεων, πληρώνει στην ώρα της, οι ποδοσφαιριστές δε γεμίζουν δύο φορές τα πιάτα, έφτιαξε νέα γραφεία και παλεύει με όποιον μιλάει ελληνικά για να καταφέρει να φτιάξει και το γήπεδο.
Mε απλά ελληνικά, ο Μάρτιος του 2016 βρίσκει την ΑΕΚ σε μια εντελώς αλλαγμένη λογική, κάτι που κάνει να μοιάζουν αιώνας τα -λίγα αλλά δύσκολα- χρόνια που πέρασαν από τις εποχές των... Αδαμιδοδημητρέλων. Βέβαια, ο Μάρτης του 2016 τη βρίσκει, κιόλας, σε ένα οριακό σημείο. Γιατί οι βάσεις έχουν μπει, αλλά αν δεν υπάρξει συνέχεια, τότε δεν θα έχει συμβεί κάτι ημιτελές που έπιασε το ταβάνι του ελλείψει αντιπάλων.
Το καλό όμως για την ΑΕΚ είναι ότι, αυτή τη φορά, φαίνεται να υπάρχει αρκετά μεγάλη διάθεση για τη συνέχεια. Για να αξιοποιηθούν οι βάσεις, να γίνει η ομάδα σοβαρά ανταγωνιστική και να ξεκινήσει να υπάρχει ξανά ως σύλλογος και στον χάρτη με την πραγματοποίηση του μεγαλύτερου έργου της ιστορίας του. Του γηπέδου.