Ο τελευταίος Έλληνας
Ωραία ημέρα η Τετάρτη. Χαρήκαμε πολύ για τον Ηλιάδη, στεναχωρηθήκαμε για την εκπληκτική Βάσω Βουγκιούκα που έχασε για λίγο την ψυχραιμία της (αυτό το προσόν αν έπαιρνε από τον ξάδερφο ...Ίαν και το είχαμε το μετάλλιο) και ηττήθηκε στην ξιφασκία. Πάει καλά και ο σέρφερ μας.
Το ακόμα καλύτερο; Ανακαλύψαμε τον Σιδέρη Τασιάδη και έχουμε να ασχολούμαστε. Γραπτός και ηλεκτρονικός Τύπος, ιδιαίτερα ο δεύτερος με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζει στην Ελλάδα, αναφέρθηκε στο θέμα. Από την μία το παιδί που αδίκησε η Ελλάδα, που δεν αξιοποίησε το ταλέντο του στο κανόε καγιάκ, από την άλλη ο προδότης που προτίμησε να τραγουδάει το «deutschland uber alles» από το «ιτιά, ιτιά λουλουδιασμένη».
"Να χειροκροτήσουμε ένα αυθεντικό Έλληνα"
Οι δηλώσεις του Έλληνα αθλητή, πολιτογραφημένος Γερμανός διότι δεν είναι ομογενής καθώς έζησε τα περισσότερα χρόνια στην Ελλάδα, ήταν αρκούντως διαφωτιστικές και αποκαλυπτικές: φιλες και φίλοι του contra.gr ας σηκωθούμε όλοι όρθιοι για να χειροκροτήσουμε έναν αυθεντικό Έλληνα. Τον τελευταίο Έλληνα. Πιο Έλληνας, με γνώμονα τα τελευταία 30 χρόνια, δεν γίνεται.
Η δήλωσή του: «Τον Σεπτέμβριο θα διοριστώ και επισήμως στην Αστυνομία και όταν με το καλό σταματήσω τους αγώνες, ξέρω ότι θα έχω μια σταθερή δουλειά. Αυτή την ασφάλεια μου προσέφεραν οι Γερμανοί. Δεν αισθάνομαι καθόλου Έλληνας και σας εύχομαι να ξεπεράσετε τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε», καταδεικνύει ότι είναι περισσότερο Έλληνας από εμάς. Μα, καλέ μας Σιδέρη, δεν υπάρχει πιο ελληνική προσέγγιση από αυτή: σου βρήκαν δουλειά το δημόσιο και εσύ τραβάς κουπί γι αυτούς σε όλη σου την ζωή. Το όνειρό σου, το όνειρο πολλών εξ υμών για χρόνια, μία θέση στο δημόσιο έγινε πραγματικότητα. Χωροφύλακας, αγροφύλακας, δημόσιο. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει ο μισθός στην...deutsce bank.
"Θέλει να μπει στο Δημόσιο!"
Σίγουρα ο Σιδέρης Τασιάδης αποτελεί κι ένα σχεδόν ιστορικό πρόσωπο αφού είναι ο τελευταίος Έλληνας που θέλει να μπει στο δημόσιο.
Την ίδια ώρα ένα παιδί που δεν γεννήθηκε στην χώρα μας αλλά τον υιοθετήσαμε και μας υιοθέτησε αφιέρωνε σε όλους συγκινημένος το χάλκινο μετάλλιό του. Δεν ξέρουμε πόσο μας...κόστισε ο Ηλιάδης για να αγαπάει την γαλανόλευκη, φαίνεται όμως λιγότερο «δαπανηρός» από τον Τασιάδη. Για να συναγωνιστούμε το γερμανικό δημόσιο θα έπρεπε να του τάξουμε θέση λιμενάρχη οπότε δεν συμφέρει.
Aufiderzen που λένε και στην καινούργια σου πατρίδα Herr Sideris. Δεν θα σου λείψουμε, δεν θα μας λείψεις.