Ο Παναθηναϊκός είναι με τον Ολυμπιακό

Ο Γιάννης Ζωιτός γράφει για έναν πιθανό εμφύλιο στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, εξέλιξη που ευνοεί τον Παναθηναϊκό. Αρκεί βέβαια να προκριθεί.

03 ΑΠΡ 2015

Ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και ας κρατήσουμε από το ματς της Πέμπτης το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός, παρά την ήττα από την Άλμπα, εξακολουθεί να καθορίζει τη μοίρα του. Μια νίκη ήθελε πριν από το τζάμπολ του αγώνα με τη γερμανική ομάδα για να συνεχίσει στη διοργάνωση, μια νίκη θέλει και μετά - βολεύεται δε και με ήττα των Γερμανών.

Ομολογουμένως ήταν μια άσχημη βραδιά, μια κάκιστη εμφάνιση, ανορθόδοξη η διαχείριση των καταστάσεων στην τέταρτη περίοδο, συνολικά ένα αποτέλεσμα που "λερώνει" την εντός έδρας εικόνα των "πρασίνων". Δεν διέφερε ωστόσο απ' όσα συνέβησαν στο Κάουνας (προσφάτως) και στην Κωνσταντινούπολη (την προηγούμενη εβδομάδα). Για ένα σύνολο με ανισορροπίες στο ρόστερ του και το οποίο βρίσκεται σε διαδικασία ανασυγκρότησης με στόχο ένα ευρωπαϊκό σε πέντε χρόνια, οι μεταπτώσεις είναι φυσιολογικές και δικαιολογούνται.

Δεν φτάνει παραπάνω

Λάθη έγιναν και θα ξαναγίνουν από τον πάγκο όσο ο Ιβάνοβιτς δεν "διδάσκεται" από τα όσα έχει δει έως τώρα. Ανεξάρτητα πάντως από τις ευθύνες του Μαυροβούνιου, ο εφετινός Παναθηναϊκός είχε και έχει συγκεκριμένο ταβάνι και δείχνει ότι έχει αγγίξει (αν δεν έχει πιάσει) τα όρια του. Η μεγάλη νίκη επί της Ρεάλ ήταν το πικ της σεζόν στην Ευρωλίγκα, ανεπανάληπτη βραδιά που μόνο συγκυριακά μπορεί να επαναληφθεί. Εξ ου και οι πιθανότητες να φτάσει έως το τέλος της διαδρομής, το Final-4 της Μαδρίτης δηλαδή, είναι λιγοστές.

Με τα τωρινά, αγωνιστικά και βαθμολογικά, δεδομένα ένα και μόνο σενάριο θα επιτρέψει στο "τριφύλλι" να διεκδικήσει επί ίσοις όροις την εφετινή υπέρβαση στην ευρωπαϊκή διαδρομή του. Δεχόμενοι (αυθαίρετα) ότι ο Παναθηναϊκός προκρίνεται στα πλέι οφ, είτε με νίκη δική του στο Βελιγράδι είτε με ήττα της Άλμπα από τη Μακάμπι, το διπλό του Ολυμπιακού στη Μόσχα απόψε και η επερχόμενη πρωτιά του στον άλλο όμιλο θα είναι εξέλιξη ευεργετική.

Θέλει Ολυμπιακό για να ελπίζει

Με όσα έχουμε δει και βλέπουμε στους αγώνες, ούτε την ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη ούτε τη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς έχει τις δυνατότητες να αποκλείσει η ομάδα του Ιβάνοβιτς με μειονέκτημα έδρας. Δεν είναι μομφή αυτό, αλλά αποτύπωση της πραγματικότητας που θέλει τον Παναθηναϊκό "χριστιανό σε μια αρένα με λιοντάρια" να ψάχνει τρεις νίκες σε πέντε ματς. Κι ας μην έχουν πείσει αμφότερες ότι είναι άτρωτες.

Αντίθετα σ' ένα ζευγάρωμα με τους "ερυθρόλευκους" τα δεδομένα ανατρέπονται και η ισορροπία αποκαθίσταται. Οι Πειραιώτες είναι σε καλύτερη κατάσταση, αυτό δεν αμφισβητείται, με περισσότερες επιλογές από τον πάγκο και σύνολο δουλεμένο μια τριετία τώρα που αμύνεται πλέον αποτελεσματικότερα. Παρόλα αυτά ένας ελληνικός "εμφύλιος" μετατρέπει τη σειρά σε ειδικών συνθηκών και κάνει την κατάληξη απροσδιόριστη.

Το παρελθόν έχει διδάξει ότι οι "πράσινοι" λατρεύουν να παίζουν ματς χωρίς επιστροφή απέναντι στον "αιώνιο αντίπαλο", ακόμη κι αν χρειαστεί να νικήσουν μία ή δύο φορές στο ΣΕΦ. Σίγουρα προτιμούν μια ψυχοφθόρα διαδικασία έχοντας περισσότερες πιθανότητες να γευτούν το νέκταρ ακόμη μιας επιτυχίας απέναντι στον Ολυμπιακό παρά έναν ηρωικό αποκλεισμό με παλικαρίσιες εμφανίσεις όπως συνέβη πέρυσι ή πρόπερσι σε Μόσχα και Βαρκελώνη αντίστοιχα. Λογικό δεν είναι;