Ό,τι είχε ανάγκη η Εθνική

Ο Γιάννης Ζωιτός γράφει για την επιλογή Κατσικάρη στην Εθνική μπάσκετ. Τον θεωρεί κατάλληλο για το πόστο σε μια περίοδο που απαγορεύονται τα πισωγυρίσματα.

21 ΜΑΪ 2014

Κάθε προπονητής κρίνεται, δικαίως ή αδίκως, από το αποτέλεσμα. Μοιραία ο Φώτης Κατσικάρης δεν μπορεί να ξεφύγει από όλο αυτό. Ουδείς αποκλείει το ενδεχόμενο ν' αποτύχει στο Μουντομπάσκετ ή στο επόμενο Ευρωμπάσκετ, αν -με το καλό- συνεχίσει. Δεν έχει όμως καμία σημασία.

Επιλογή με μέλλον

Τούτη την ώρα και με δεδομένο ότι η Ομοσπονδία έκρινε λανθασμένη την επιλογή Τρινκιέρι, προτιμώντας να μην δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον Ιταλό παρά τα όσα έχει πετύχει εφέτος με την Ούνιξ, ο Έλληνας κόουτς ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή. Το ίδιο πίστευε ο γράφων όταν την Άνοιξη του 2011 ο Ηλίας Ζούρος επιλέχθηκε να διαδεχθεί τον Καζλάουσκας, ανεξάρτητα από την πορεία έκτοτε. Ομολογουμένως η Εθνική δεν είναι σύλλογος, με καθημερινή τριβή. Είναι όμως ένας ζωντανός οργανισμός που οφείλει να εξελίσσεται, να ανανεώνεται και να προοδεύει. Σπάνια τα πισωγυρίσματα έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα παραδείγματα πολλά και χειροπιαστά - μόνο ο Ίβκοβιτς σε Σερβία τα κατάφερε.

Δεν αποτελεί όλο αυτό μομφή για την προπονητική αξία του Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος παρουσιαζόταν ως εκ των έτερων υποψηφίων και βασικού αντιπάλου του Κατσικάρη. Ο "Δράκος" έκανε τον κύκλο του, πέτυχε δίχως αμφιβολία και αποχώρησε όταν ο ίδιος το αποφάσισε. Σε θεωρητικό επίπεδο, αν δεν έλεγε "ναι" στον Ολυμπιακό, θα μπορούσε να είναι ακόμα εθνικός προπονητής. Πέρασαν όμως χρόνια από τότε και σε αυτή τη φάση η Εθνική είχε ανάγκη έναν... Κατσικάρη.

Άφθαρτος

Ιδανικό το πακέτο θαρρώ. Όχι μεγάλος σε ηλικία, 47άρης, αλλά ταυτόχρονα έμπειρος και με πλούσιες παραστάσεις. Έχει εργαστεί περισσότερο εκτός Ελλάδας, κυρίως δε στην Ισπανία, δείγμα της εκτίμησης που έχουν στις ικανότητές του, ξέρει όμως απ' έξω κι ανακατωτά τι εστί ελληνικό μπάσκετ. Ακριβός δεν είναι, εμπιστοσύνη εμπνέει και θα φέρει συσπείρωση, αφού είναι άφθαρτος δεδομένου ότι το όνομά του δεν συνδέθηκε ποτέ με Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό, όπως φερ' ειπείν ο Πεδουλάκης.

Όσο για όρεξη, άλλο τίποτα. Δεν δέχθηκε την πρόταση της ΕΟΚ επειδή δεν είχε κάτι άλλο να κάνει. Ήθελε και θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σ' ένα μεγάλο πρότζεκτ, να διαχειριστεί "βεντέτες" και να δουλέψει μ' ένα ρόστερ γεμάτο προσωπικότητες. Ειδάλλως δεν θα είχε δεχθεί και την πρόταση των Ρώσων, έστω και αν δεν δούλεψε ποτέ γι' αυτούς. Ευτυχώς...