Μας έδειξε τι μπορεί να κάνει η Εθνική ομάδα

Κι όμως το παιχνίδι με τη Σενεγάλη μπορεί να μας χρησιμέψει πολύ. Για συμπεράσματα. Το λες εύκολο. Έγινε. Τους λες κακούς. Δεν είναι τόσο. Τους λες άμπαλους. Όχι δα.

Σοβαρή ομάδα

Κατ´ αρχήν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά. Βαθμός ετοιμότητας μεγάλος. Όλοι συγκεντρωμένοι. Όλοι σοβαροί, χωρίς ίχνος υποτίμησης του αντιπάλου ακόμα και όταν η διαφορά είχε φτάσει κοντά 30π. Απόδειξη; Κάναμε φάουλ να σταματήσουμε τον δικό τους αιφνιδιασμό στο 3ο και 4ο 10λεπτο με το παιχνίδι ουσιαστικά να έχει κριθεί. Αυτό δηλώνει, όχι ότι θέλαμε να κρατήσουμε τη διαφορά με τη Σενεγάλη, αλλά τον τρόπο που θα αγωνιζόμαστε από δω και πέρα.

Η Εθνική πίεζε από το 1ο λεπτό. Όποιος έπαιζε άμυνα, το αντίπαλο point guard τον πίεζε συνεχώς. Πολλές φορές με τη βοήθεια του παίκτη που έκανε το άουτ μετά από καλάθι μας. Συνήθως στη θέση τέσσερα (Καϊμακόγλου-Πρίντεζης). Από τους οποίους επιθετικά πήραμε αυτό που θεωρητικά δεν είχαμε σε μεγάλο βαθμό: το τρίποντο.

Απόλυτη συγκέντρωση

Στα ριμπάουντ όλοι εκεί. Συγκεντρωμένοι. Παρά τις αλλοπρόσαλλες επιθέσεις των Σενεγαλέζων ήμασταν κυρίαρχοι. Δείξαμε για 40 λεπτά πως θέλουμε να είμαστε στον τομέα αυτόν. Σε άμυνα ο καθένας με ευθύνη τον παίκτη του, και στις αλλαγές που κάναμε στα σκριν τα τελευταία 7-8 δευτερόλεπτα πριν τελειώσει η επίθεση των αντιπάλων με περισσότερο ζήλο-πάθος στο μπλοκ αουτ. Στην επίθεση Αντετοκούνμπο- Παπανικολάου- Πρίντεζης ήταν εκεί για διεκδικήσουν τα χαμένα σουτ.

Αυτά δεν ήταν πολλά. Και το σημαντικότερο δεν ήταν κακά. Δεν ήταν κακές επιλογές, επιπόλαιες. Θυμάμαι μόνο μια του Βασιλειάδη, για σουτ τριών πόντων. Όλες οι άλλες επιθέσεις μας είχαν στόχο. Δείχναμε ότι κάτι έχουμε στο μυαλό μας και θα το κάνουμε. Και η εικόνα δεν άλλαξε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Δηλώσαμε την επιθετική μας φιλοσοφία. Όπου έχουμε πλεονέκτημα θα το πάρουμε. Και σε παιχνίδι που θα "συγχωρούσε" και μια ατομική ενέργεια παραπάνω, εκτός συστήματος. Όμως όχι. Όχι αυτή η ομάδα.

Ο παράγοντας Αντετοκούνμπο

Και όταν πιεστήκαμε με το zone press των αντιπάλων είχαμε κίνηση. Δεν είχαμε αποφασιστικότητα. Διστάσαμε. Μέχρι που μπήκε μέσα ο μικρός (Αντετοκούνμπο) πίεσε στην άμυνα, έκλεψε, κατέβασε την μπάλα, πήρε φάουλ και εκεί τελείωσε το ματς. Ο μικρός είχε σουτ να πάρει αλλά προτίμησε την πάσα στον διπλανό του που ήταν πιο μόνος από αυτόν. Και αυτό δηλώνει τη φιλοσοφία μας και τον χαρακτήρα των παιδιών.

Η ομάδα του Φώτη, βρήκε χώρο να μας δείξει τι προτίθεται να κάνει. Τι θέλει ο προπονητής να κάνει. Ποια φιλοσοφία αμυντική-επιθετική θα ακολουθήσει. Για την ακρίβεια θα προσπαθήσει να ακολουθήσει. Έχουμε ένα πρώτο, αρκετά σημαντικό δείγμα. Θέλει κι άλλο. Αναμένουμε τη συνέχεια με ενδιαφέρον και ανυπομονησία.