Η αποχαύνωση του Παναθηναϊκού

Η απώλεια του πλέον ρεαλιστικού στόχου για τον εφετινό Παναθηναϊκό, του τροπαίου που σφράγισε εντυπωσιακά την περυσινή χρονιά και σκόρπισε προσδοκίες για το μέλλον, είναι και το πιο οδυνηρό αποτέλεσμα στη -μικρή χρονικά- προπονητική καριέρα του Γιάννη Αναστασίου.

Σε δύσκολη θέση...

Η πρώτη ήττα εδώ και ενάμισι χρόνο που τον φέρνει σε τόσο δύσκολη θέση. Όλες οι άλλες, μεγάλες ή μικρές ήττες και αποτυχίες ξεπεράστηκαν στη λογική "χτίζουμε μια νέα ομάδα, δεν βάζουμε πολύ υψηλούς στόχους, προχωράμε βήμα-βήμα". Η συγκεκριμένη όμως δεν θα χωνευθεί τόσο εύκολα. Ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η σεζόν. Μπορεί με νίκες στη Λεωφόρο επί Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός να μπει ξανά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Μπορεί στα πλέι-οφ να κερδίσει εκ νέου την έξοδο στα προκριματικά του Champions League. Μπορεί και να μη συμβεί τίποτα από όλα αυτά. Θα δείξει το μέλλον. Μέχρι τότε όμως οι οπαδοί του "τριφυλλιού" και συνολικά το ποδοσφαιρικό κομμάτι του συλλόγου, θα παραμείνει εγκλωβισμένο σε μια ψυχοφθόρα και μάλλον πρωτοφανή μιζέρια.

Δεν προσδοκούν σε τίποτα

Την ώρα που Ολυμπιακοί και ΠΑΟΚτσήδες τσακώνονται για το αν είναι καλύτερος ο Ρικάρντο Κόστα ή ο Σαντάνα (μια συζήτηση καφενείου μεν, ωραία δε, διότι φέρνει την αμιγώς ποδοσφαιρική καζούρα στο προσκήνιο) και περιμένουν το μεταξύ τους παιχνίδι πώς και πώς, την ώρα που ακόμα και η ΑΕΚ της Football League παίρνει ζωή, κέφι και ορμή από τη συμμετοχή της στο κύπελλο και τους επερχόμενους προημιτελικούς με τους "ερυθρόλευκους", οι Παναθηναϊκοί παίζουν με τις τάπες των βαρελιών και αφήνουν το χρόνο να ωριμάσει! Δεν έχουν τίποτα απολύτως να προσδοκούν. Ζόρικη κατάσταση για τον κόσμο μιας τόσο μεγάλης ομάδας που δεν έχει συνηθίσει να παρακολουθεί, αμέτοχος και σχεδόν αδιάφορος τις μάχες των υπολοίπων.

Δεν δικαιούται να αποχαυνωθεί

Το να παίζεις κάθε ματς στα κόκκινα, όταν δεν είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο, προφανώς έχει μεγάλους κινδύνους. Αλλά και το να προσεγγίζεις κάθε ματς με την cool διάθεση ενός ποδηλάτη στο Άμστερνταμ, ακόμα κι αν που και που φτιάχνει ωραίες ιστορίες όπως ο περυσινός θρίαμβος στο κύπελλο, συνηθέστερα οδηγεί σε μια χαριτωμένη αποχαύνωση. Ο Παναθηναϊκός, όπως και κάθε μεγάλο club, δικαιούται να κάνει βήματα προς τα πίσω, να υποχωρήσει σε ποιότητα, να αναδιοργανωθεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του. Να... αποχαυνωθεί όμως εξαιτίας της ανασφάλειας της διοίκησης και του προπονητή του, που προτίμησαν να αποφύγουν την πίεση από το να την αντιμετωπίσουν, όχι, αυτό δεν το δικαιούται.

Διαβάστε ακόμη:

Θέμης Καίσαρης: Αν φταίει η νοοτροπία, αυτή είναι του κόουτς

Σταύρος Καραΐνδρος: Γιάννη, χάσαμε...

Δημήτρης Κριτής: Τα παιδία δεν παίζει...

Τσάρλυ: Το ξεσκαρτάρισμα του Άγγελου και ο θάνατος: Ο Αναστασίου τα έκανε όλα λάθος