Η εκκωφαντική μετριότητα της Σούπερ Λίγκας
Ο Κώστας Κεφαλογιάννης γράφει για όσα άφησαν τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ και τονίζει ότι δεν αντέχει άλλο τόση ησυχία.
Την περασμένη εβδομάδα, μέσα στη βαβούρα των άδειων κερκίδων και των γεμάτων δρόμων της Λεωφόρου, είδαμε ένα από τα πιο ωραία ματς του φετινού πρωταθλήματος, αυτό ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ.
Το Σάββατο (14/3) αντιθέτως, η σιωπή των γηπέδων, ανέδειξε την εκκωφαντική μετριότητα της Σούπερ Λίγκας σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Όχι ότι με –συνήθως λίγο – κόσμο στις εξέδρες το ποδοσφαιρικό θέαμα που παρακολουθούμε κάθε αγωνιστική ανεβαίνει επίπεδο, απλώς ξεγελάς λίγο την βαρεμάρα σου.
Στην Τούμπα για παράδειγμα, ο τύπος που ακουγόταν πεντακάθαρα να βρίζει τον Τριτσώνη σε όλο το ματς του Δικεφάλου με τον Αστέρα Τρίπολης (ομάδες της τοπ – πεντάδας θεωρητικά) υπήρξε ο μόνος λόγος που δεν με πήρε ο ύπνος στον καναπέ - είχα την περιέργεια αν θα του έλεγε κάποιος να σκάσει. Δεν του είπε. Παρεμπιπτόντως, ο ΠΑΟΚ απέναντι στους Αρκάδες δεν ήταν –πολύ – κακός. Ούτε καλός ασφαλώς. Με τον τρόπο που πορεύεται εντούτοις, αν και εφόσον μπει πλέι – οφ (τίποτα δεν αποκλείεται), δύσκολα δεν θα τερματίσει τελευταίος.
Στο δε Παγκρήτιο (στο οποίο έτσι κι αλλιώς και με ανοιχτές θύρες, δεν λυγάνε δα και σίδερα από την καυτή ατμόσφαιρα) το δεύτερο μέρος του Εργοτέλης – Παναθηναϊκός ήταν λίγο περισσότερο συναρπαστικό από έναν λευκό τοίχο. Οι "πράσινοι" επιβεβαίωσαν την φόρμα τους, επιβεβαίωσαν ότι μέσα στο 2015 είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και επιβεβαίωσαν επίσης, ότι πέρα από όλα τα άλλα προβλήματα του (βία, διαφθορά, αναξιοπιστία και ανυποληψία) το πρωτάθλημα μας έχει και ποδοσφαιρικό πρόβλημα.
Αν αυτός ο Παναθηναϊκός, ένα σύνολο απλώς καλογυμνασμένο και σωστά τακτοποιημένο στο γήπεδο, με έναν μόνο αληθινά ποιοτικό ποδοσφαιριστή (τον ποιοτικότερο στην Ελλάδα βέβαια, μαζί με τον Τσόρι) τον Μάρκους Μπεργκ, αποτελεί πράγματι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Σούπερ Λίγκα τη δεδομένη στιγμή, τότε έχουμε πέσει σαφώς πιο χαμηλά από όσο δείχνει η ειδική βαθμολογία της UEFA.
Θα μου πείτε, χρειαζόσουν τα άδεια γήπεδα για να το καταλάβεις; Όχι ακριβώς. Μάλλον χρειαζόμουν λίγη ησυχία. Και τη βρήκα. Αλλά ήταν περισσότερη από όσο άντεχα...