Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα...

Αν ο Ζιοβάνι δεν είχε παρασυρθεί για πολλοστή φορά στην καριέρα του σε μία απερίσκεπτη ενέργεια, το χθεσινό παιχνίδι θα έμενε στην ιστορία ως "το ντέρμπι του Αλέφαντου". Ο κυρ-Νίκος μπορεί να μην έχει το image του Ευρωπαίου manager που θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό στη νέα εποχή, να είναι γραφικός και παρορμητικός, αλλά αν ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος το οφείλει 100% στην τόλμη, το θράσος και την ικανότητα του Αλέφαντου να διαβάζει το παιχνίδι.

Οπως υποψιάζονταν μόνο όσοι τον γνωρίζουν από κοντά και ξέρουν τη φιλοσοφία του, ο Αλέφαντος άφησε για τις προπονήσεις το 4-4-2 που υποτίθεται πως δοκίμαζε όλη την εβδομάδα και ξεκίνησε τον αγώνα με 3-6-1 με μαν του μαν και λίμπερο, αφού όπως λέει "η ζώνη είναι για το παντελόνι και όχι για τη μπάλα". Λίμπερο ο Βάλλας, ο Ανατολάκης στον Κωνσταντίνου και ο Πάντος να κυνηγάει τον Παπαδόπουλο "μέχρι τα αποδυτήρια".
Μαυρογενίδης και Γεωργάτος όλη την πλευρά τους, Καρεμπέ-Στολτίδης αμυντικά χαφ, ο Τζόρτζεβιτς όχι στη γραμμή αλλά μέσα αριστερά και ο Καστίγιο ακριβώς το ίδιο από τη δεξιά πλευρά ώστε να έχει δύο στηρίγματα κοντά του ο μοναδικός επιθετικός Ζιοβάνι.

To παιχνίδι άρχισε καταστροφικά για τον Ολυμπιακό. 1-0 από το 5ο λεπτό, η ψυχολογία στο Ναδίρ και ο αποφασισμένος Παναθηναϊκός να πιέζει για άλλα 10 λεπτά για το δεύτερο γκολ ώστε να επαναλάβει από την ανάποδη το περσινό έργο της Ριζούπολης. 99 στους 100 προπονητές θα άφηναν το παιχνίδι στη μοίρα του μέχρι το ημίχρονο μήπως αλλάξει κάτι από μόνο του και "μετά βλέπουμε". Με την εικόνα που υπήρχε ως τότε, το πιθανότερο ήταν ο Παναθηναϊκός να έβαζε το δεύτερο και η σεμνή τελετή να έπαιρνε τέλος.
O Αλέ όχι μόνο δεν το άφησε στην τύχη του, αλλά έκανε αλλαγή στο 15'! Εξω ο Μαυρογενίδης, μέσα ο Χούτος δίπλα στον Ζιοβάνι και άμεση αλλαγή του συστήματος σε 3-5-2. Ο Καστίγιο πήρε τη δεξιά πλευρά με τον Καρεμπέ να τον καλύπτει και ο Τζόλε πήγε κοντά στην πλάγια γραμμή που του ταιριάζει καλύτερα.
Ρίσκο από την αρχή και ότι γίνει. Χωρίς μόνιμο παίκτη στο δεξί άκρο της ερυθρόλευκης άμυνας, ο Μινχ είχε όλο το χώρο να δημιουργεί ρήγματα και αν το κόλπο δεν έπιανε ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να απειληθεί με συντριβή. Ομως ο Αλέφαντος δεν είναι ο κυριλέ προπονητής που θα συμβιβαστεί με την ιδέα της αξιοπρεπούς ήττας.

Το κόλπο έπιασε. Ο Χούτος με τον Ζιοβάνι γέμισαν την περιοχή, ο Καστίγιο εκμεταλλεύτηκε την εκρηκτικότητά του με προσωπικό αντίπαλο τον ανεπαρκέστατο ανασταλτικά Κωνσταντινίδη και το παιχνίδι μεταφέρθηκε στην περιοχή του Παναθηναϊκού, εξανεμίζοντας και το ψυχολογικό προβάδισμα που του έδωσε το γρήγορο γκολ.
Ο Σουμ σκέφτηκε να αντιδράσει και σήκωσε αμέσως για ζέσταμα τον Χένρικσεν, ο οποίος αν έμπαινε θα έδινε βάθος στην άμυνα πίσω από τους δύο στόπερ και θα έδινε βοήθειες στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Κωνσταντινίδης. Η αλλαγή έμεινε απλώς στη σκέψη του. Ο Χένρικσεν συνέχισε να προθερμαίνεται μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός συνέχισε να πιέζει και τελικά ο τολμών δικαιώθηκε και ο αναποφάσιστος τιμωρήθηκε με το 1-1.

O Σουμ που μάλλον είχε μείνει στο 1-0 έβαλε τελικά τον Κυργιάκο, σαν να βολευόταν με την ισοπαλία και λίγο αργότερα όταν έγινε το 1-2 ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να παίζει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, ενώ έπρεπε πια να επιτεθεί.
Ο Αλέφαντος δεν είχε πλέον λόγο να παίζει με τόσο ρίσκο. Εβγαλε τον Καστίγο και έστειλε στα δεξιά της μεσαίας γραμμής τον Γεωργάτο, βάζοντας στο αριστερό άκρο της άμυνας τον πολύ πιο αποτελεσματικό αμυντικά Βενετίδη για να περιορίσει τις κούρσες του δραστήριου Σεϊταρίδη.
O Σουμ απάντησε και πάλι σπασμωδικά. Οπως και στον πρώτο ημιτελικό με την ΑΕΚ, έβγαλε τον οργανωτή του κέντρου (ο Γκονζάλες ήταν έτσι κι αλλιώς εκτός κλίματος πάντως) και έβαλε έναν τρίτο επιθετικό. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κόψει την ομάδα του στη μέση και η "ανάπτυξη" του Παναθηναϊκού να περιοριστεί στις "γιόμες" του Μπασινά.

Κάπου εκεί ο Ζιοβάνι έκανε την κουταμάρα και άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Αλέ γύρισε και τον Καρεμπέ στην άμυνα να να μαζεύει τα γεμίσματα και για να απελευθερώσει τον Βάλλα ώστε να πάει στον τρίτο επιθετικό.
Από εκεί και πέρα το παιχνίδι έγινε σκληρό ροκ και δεν αντέχει σε ανάλυση τακτικής. Ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε και αν ήταν λιγότερο αγχωμένος θα μπορούσε να πάρει τη νίκη.
Ωστόσο η ουσία παραμένει. Ο Νίκος Αλέφαντος παρέδωσε δωρεάν μαθήματα επιθετικού coaching σε όλους τους κουστουμαρισμένους σοβαροφανείς προπονητές που δεν κάνουν ποτέ αλλαγή πριν το 60'. Και είναι κρίμα που παρά τις δεδομένες προπονητικές του ικανότητες, θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου για εντελώς λάθος λόγους εξαιτίας του χαρακτήρα του.