Μοχλός μα και Χλωμός

Αυτό που η ανακατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το σοβαρό προφίλ των ιθυνόντων του Παναθηναϊκού στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία καθυστερούσαν, δεν απετράπη. Το «Απόστολος Νικολαϊδης» που έγινε «μάρτυρας» μεγάλων, ευχάριστων και δυσάρεστων στιγμών, κλείνει ως προς την ευρωπαϊκή υπόστασή του.

Η προ τριετίας ανακατασκευή, συμμάζεψε πολλά από τα κακώς κείμενα, ωστόσο ήταν φανερό τα τελευταία δύο χρόνια, οπότε και οι επιθεωρήσεις έδιναν οριακά την άδεια διεξαγωγής αγώνων Τσάμπιονς Λιγκ, πως το φιρμάνι δεν θα αργούσε.Το γεγονός πως η απόφαση πάρθηκε έξι μήνες πριν το αναμενόμενο, δεν αλλάζει πολλά πράγματα, καθώς τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, μένουν.

Αρχίζοντας από τα πρώτα, με δεδομένο το ότι η κατάσταση στις εγχώριες υποχρεώσεις δεν αλλάζει, τουλάχιστον όχι στα… μη ντέρμπι, το μεγαλύτερο απ' όλα είναι το γεγονός πως οι πρωταθλητές θέλουν σύγχρονο γήπεδο και έχουν ακόμη ένα διαπραγματευτικό ατού ώστε να υλοποιήσουν την αξίωσή τους. Οι διαδικασίες θα επιταχυνθούν, καθώς μπορεί το κράτος να μένει ευχαριστημένο από το γεγονός πως θα προστεθεί ακόμη ένας «ενοικιαστής» (έστω και για λίγα παιχνίδια), ωστόσο ουδείς στις τάξεις των διοικούντων θεωρεί πως η παρατεταμένη παρουσία στο Μαρούσι θα ωφελήσει την επιχείρηση.

Εξάλλου, οι φίλοι του Παναθηναϊκού που διαμένουν εκτός Αθηνών, βλέπουν με καλό μάτι τη συγκεκριμένη κίνηση. Η πρόσβαση θα είναι σαφώς ευκολότερη, σε σχέση με παιχνίδια στη Λεωφόρο, στα οποία οι Σύνδεσμοι αδυνατούσαν ορισμένες φορές να ανταποκριθούν στη ζήτηση. Πλέον, τα εισιτήρια θα καλύπτουν και με το παραπάνω τις ανάγκες ατόμων που λόγω απόστασης επιλέγουν τα παιχνίδια που θα παρακολουθήσουν.

Το οικονομικό σκέλος, του οποίου η αρνητική όψη αναλύεται παρακάτω, θα αποκτήσει ώθηση ως προς τον τζίρο. Σε «φλέγοντα» ευρωπαϊκά παιχνίδια, τα οποία βέβαια δύσκολα θα είναι περισσότερα από ένα-δύο, ίσως μαζί με ισάριθμα ντέρμπι, ο κόσμος θα γεμίσει το γήπεδο και παρά το σημαντικό ποσό της συνολικής παρακράτησης (κάτι λιγότερο από 50%), τα χρήματα θα είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα.

Βέβαια, τα μειονεκτήματα παραμένουν και ουσιαστικά, είναι δύο. Εν πρώτοις, οι ιθύνοντες είχαν καταφέρει να αρχίζουν την περίοδο τα τελευταία χρόνια, με ένα στάνταρ κέρδος της τάξεως των 3.500.000 - 5.000.000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά, προκύπτουν από την πώληση των εισιτηρίων διαρκείας, τα οποία ήταν κατά τεκμήριο ακριβά, λόγω της περιορισμένης προσφοράς και λιγότερο της αυξημένης ζήτησης.

Αυτή η βάση του πάγιου εσόδου, αναμένεται να μειωθεί, καθώς, ας μην κρυβόμαστε, τα ευρωπαϊκά ματς και η πιθανότητα «sold out» αποτελούν τον κύριο πόλο έλξης εξασφάλισης μίας μόνιμης θέσης στο «Απόστολος Νικολαϊδης».

Αν υποθέσουμε πως στις κάρτες διαρκείας η τιμή θα είναι μειωμένη, τότε δημιουργείται φαύλος κύκλος, καθώς δεν είναι βέβαιο πως οι κάτοχοι θα ανέβουν θεαματικά ως προς τον αριθμό, ούτως ώστε να καλύπτουν τα προσδοκώμενα έσοδα. Αν πάλι αυτό γίνει, προϋποτίθεται αριθμός ατόμων τέτοιος (π.χ 10.000), που θα καθιστά τα εισιτήρια πρωταθλήματος για την Λεωφόρο «τσιμπημένα» και ενδεχομένως… απούλητα.

Ένα ακόμη μείον της υπόθεσης, είναι η αίσθηση της έδρας. Η επιτυχία σε μία διοργάνωση του επιπέδου του Τσάμπιονς Λιγκ, προϋποθέτει πάνω απ' όλα εκμετάλλέυση των εντός έδρας παιχνιδιών και είναι αλήθεια πως για να μετατραπεί το ΟΑΚΑ σε «κολαστήριο» για τον αντίπαλο, είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Εν κατακλείδι, οι εξελίξεις προλαβαίνουν τον Παναθηναϊκό και γι' αυτό δε μπορεί να γίνει κάτι. Αυτό που μπορεί και πρέπει, με κατάλληλους χειρισμούς, να ρυθμιστεί όπως πρέπει, είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη έξοδος από αυτή την «ερμαφρόδιτη» κατάσταση.