Νικητές με ...άνεση, χαμένοι στην ...μετάφραση

Αλλαγή σκυτάλης στην ποδοσφαιρική συνείδηση για το μέτρο των δυνατοτήτων των συγκεκριμένων ομάδων αποτέλεσε ο φετινός τελικός του κυπέλλου Ελλάδος.

Ο αγχωμένος μέχρι σήμερα Παναθηναϊκός σφράγισε τις αναμνήσεις της φετινής χρονιάς με τον ιδανικό αλλά συνάμα παραπλανητικό τρόπο. Απόλυτος κυρίαρχος στον ελληνικό χώρο, αφού εκθρόνισε με τα ίδια του τα πόδια τον προκάτοχο του με χαρακτηριστική άνεση, άφηνει να εννοηθεί ότι οι δυνατότητες του είναι απεριόριστες.

Ο Ολυμπιακός δέχτηκε επιτέλους το λυτρωτικό - γι΄αυτόν μακροπρόθεσμα- χαστούκι από εκεί που πονάει περισσότερο. Απογοητευτικός και αποκαρδιωτικός, χωρίς λύσεις και με ανύπαρκτη ανάπτυξη αφήνει να εννοηθεί ότι η ομάδα διαλύθηκε και δεν υπάρχει επιστροφή.

Το πάθος του Παναθηναϊκού από την αρχή του παιχνιδιού σε συνδυασμό με την ...«αναπηρία» των αμυντικών παικτών του Ολυμπιακού να ελέγξουν ζωτικούς χώρους έδωσαν στον ΠΑΟ την ευκαιρία να ξεγυμνώσει περίτρανα τη κάκιστη αγωνιστική κατάσταση των κόκκινων.

Χωρίς το άγχος της αναγκαστικής επικράτησης που τους συνόδευε στην Λεωφόρο και χάρη στο γρήγορο γκολ, οι πράσινοι ξεδίπλωσαν μία ποδοσφαιρική εμφάνιση με στόφα αληθινού πρωταθλητή χάρη στον πανούργο Μινχ και τον βιονικό Παπαδόπουλο.

Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο του τελικού κυπέλλου έδειξε ότι πολύ δύσκολα μπορούσε να μεταφράσει την προπονητική ...« τρικυμία ευφυΐας» του Αλέφαντου στον αγωνιστικό χώρο. Οι γρήγορες αλλαγές του Αλέφαντου στη σκακιέρα απέδειξαν την δυσκολία της πρακτικής του αθλήματος σε σχέση με την θεωρία στο τραπέζι του Γεωργίου ή σε συνεντεύξεις-σεντόνια. Η ποδοσφαιρική ...μετάφραση δεν είναι απλή υπόθεση.

Η συνταγή που τον έκανε μάγκα στην Λεωφόρο, στον τελικό του κυπέλλου αποδείχθηκε εγκληματική για την ομάδα του και τον ίδιο. Ο coach με το κοντομάνικο αποδείχθηκε πολύ κατώτερος των προσδοκιών ενός τελικού αφού επιβεβαίωσε ότι δενγνωρίζει τον τρόπο να στήσει μια ομάδα με εμπιστοσύνη στα πόδια της καιπώς να χειριστεί το ανθρώπινο δυναμικό του.

Ο αέρας άγχους που ερχόταν από το πάγκο του Ολυμπιακού ενίσχυε ακόμα περισσότερο τον καλύτερο Παναθηναϊκό που έχουμε δει φέτος. Στην αντίπαλη όχθη, ο Σουμ έδειξε σαφέστατα ψυχραιμότερος και άφησε τον αγώνα να εξελίσσεται υπέρ του, κάνοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα που θα του εξασφάλιζαν το κύπελλο.

Η πολιορκία διαρκείας της εστίας του Κλέοπα Γιάννου έκανε τον Σωκράτη Κόκκαλη να ανάψει περισσότερα τσιγάρα από επίδοξο ..μπαμπά και συνάμα αποτελούσε την πιο απτή και χειροπιαστή απόδειξη ότι η ομάδα των 7 πρωταθλημάτων όχι μόνο έχει κάνει τον κύκλο της αλλά αποτελεί και την τραγικότερη ερυθρόλευκη έκδοση της τελευταίας 10ετίας.

Aπό την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωνε την ανωτερώτητά του με τον πιο πειστικό επιχείρημα: Νικώντας κατά κράτος τον αντίπαλο του στον τομέα που άλλοτε υστερούσε. Παίζοντας κατα διαστήματα σαφέστατα καλύτερο ποδόσφαιρο από τον αντίπαλό του και πείθοντας τους πάντες ότι αυτό τον τίτλο δεν τον χάνει με τίποτα.

Οι πράσινοι κέρδισαν με το σπαθί τους το δικαίωμα να απολαύσουν τον εορτασμό του φετινού double, διαγράφοντας την μουρμούρα των απαιτητικών φιλάθλων που απαιτούν από την ομάδα να επανακτήσει άμεσα το ποδοσφαιρικό εμβαδό του παρελθόντος.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε με το σπαθί του το δικαίωμα της αποκαθήλωσης άνευ δικαιολογιών υπό την συνοδεία χιλιάδων γραμμών κριτικής και ποδοσφαιρομουρμούρας.