Διαμαντίδης μέχρι τελικής πτώσεως!

Ο Νίκος Γιαννόπουλος αναλύει τη χρησιμοποίηση του Δημήτρη Διαμαντίδη σε εξουθενωτικό βαθμό και την αδυναμία άλλου σχεδίου, τονίζοντας ότι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού θα κρίνει τους τελικούς, σχολιάζει την "αφλογιστία" του Βασίλη Σπανούλη και υπενθυμίζει στους αδερφούς Αγγελόπουλους ότι χωρίς Εθνική Ελλάδας δεν θα είχαν ασχοληθεί με τον Ολυμπιακό.

02 ΙΟΥΝ 2014

Πριν από ένα χρόνο και κάτι, για την ακρίβεια μετά από τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού στο 5ο παιχνίδι από την Μπαρτσελόνα στην Ευρωλίγκα, εντοπίζαμε το αγωνιστικό πρόβλημα της ομάδας στο γεγονός ότι οι "πράσινοι" εξαρτώνται σε υπερβολικό βαθμό από τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Γράφαμε επίσης ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ΑΜΕΣΑ νέο περιφερειακό παίκτη με ηγετικές ικανότητες.

Από τότε, στον μύλο του χρόνου και των γεγονότων έπεσε πολύ νερό, αλλά ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν νίκησε τον... εθισμό του στο παιχνίδι του αρχηγού, αλλά η εξάρτησή του αυξήθηκε σε επικίνδυνα, για τον οργανισμό του, επίπεδα.

Στο ΣΕΦ, το βράδυ της Κυριακής, ο Διαμαντίδης έπαιξε για 37:17, χρόνος συμμετοχής αδιανόητος για το σύγχρονο μπάσκετ, όπως παίζεται στην Ευρώπη τουλάχιστον. Από το πρώτο ημίχρονο, δε, παραπονιόταν ότι δεν είχε ανάσες. Και έβγαλε ο μπαγάσας όλο το ματς με τα σημάδια της κόπωσης πάντως, σωματικής και πνευματικής, να κάνουν την εμφάνισή τους στα τελευταία λεπτά.

Ο Διαμαντίδης θα κρίνει τους τελικούς

Ο Αλβέρτης προφανώς έβλεπε με πόνο ψυχής τον καλύτερο παίκτη του να αφήνει κάθε ικμάδα της δύναμής του στο παρκέ και να παραδίδει, σχεδόν, το πνεύμα του, αλλά εναλλακτικές λύσεις δεν είχε. Ο Ράιτ; Έπαιξε ένα λεπτό, σκάρτο. Ο Ούκιτς; Έμεινε στο μηδέν στο σκοράρισμα και γενικά διανύει πολύ κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Ο Κάρι; Δύο πόντους με το ζόρι. Ο Μπράμος; Έμεινε και αυτός στο μηδέν. Ο μοναδικός περιφερειακός παίκτης του Παναθηναϊκού που αποτέλεσε σημείο αναφοράς στο ματς ήταν ο Διαμαντίδης.

Φυσικά, ενόψει του 5ου τελικού της Τετάρτης, ο Αλβέρτης θα εμπιστευτεί την ίδια συνταγή. Περιθώρια για έξτρα πειραματισμούς και... τρικ στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν δεν υπάρχουν, οπότε Διαμαντίδης στο παρκέ μέχρι τελικής πτώσεως για να έχει ο Παναθηναϊκός, πρώτον δημιουργία, δεύτερον προσωπικότητα και τρίτον σκορ από την περιφέρεια.

Ο 3D θα είναι, συμπερασματικά, ο άνθρωπος που θα κρίνει τους εφετινούς τελικούς. Ο Παναθηναϊκός θα παρουσιαστεί ανταγωνιστικός μόνο αν ο ίδιος καταφέρει να βγάλει -στα 34 του- μέρος του εαυτού που έβγαζε όταν ήταν 27 και 28 και κυνηγούσε μπάλες σε κάθε σημείο του παρκέ. Αγώνα, τίτλου μάλιστα, μόνο με τους ψηλούς δρώντες και ζωντανούς, δεν πήρε ποτέ καμία ομάδα σ' αυτόν το μάταιο κόσμο.

Δεν γίνεται Σπανούλης με 0/10

Όπως επίσης καμία ομάδα δεν πήρε ποτέ τίτλο με τον καλύτερο παίκτη της σε αφλογιστία. Ας το έχει κατά νου αυτό ο Βασίλης Σπανούλης. Όσο και αν βοηθήσει ο V-Span στη δημιουργία, αν δεν σκοράρει και ο ίδιος για να φέρει, εκτός των άλλων, και μία αλλαγή στα αμυντικά σχέδια του αντιπάλου, ο Ολυμπιακός θα παραμένει δέσμιος των ορέξεων του Παναθηναϊκού.

Ο Λαρισαίος γκαρντ δεν είναι, προς Θεού, ο μοναδικός άνθρωπος που ευθύνεται για την απώλεια αυτής της τεράστιας ευκαιρίας για τον Ολυμπιακό αλλά, τέλος πάντων, δεν γίνεται σε ένα τέτοιο παιχνίδι ένας τέτοιος παίκτης να έχει 0/10 εντός πεδιάς.

Φτηνά κόλπα της ΚΑΕ

Φυσικά, επίσης δεν γίνεται να εμπλέκεται και η Εθνική ομάδα σε μικροπολιτικά παιχνίδια μεταξύ των συλλόγων - ΚΑΕ. Ο Ολυμπιακός όσο δίκιο και αν έχει στο θέμα της αντιμετώπισης που τυγχάνει από τη διαιτησία στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό (που, μεταξύ μας, έχει) το χάνει με τις άστοχες και γεμάτες παρορμητισμό τοποθετήσεις των ιδιοκτητών του.

Η Εθνική, χωρίς καμία προσπάθεια να εμφανιστούμε πιο... Έλληνες από τους άλλους, αποτελεί μία τελείως διαφορετική υπόθεση, δεν έχει καμία σχέση με τους συλλόγους και πρέπει να μένει πάντα εκτός των οπαδικών παθών. Ειδικά αν μιλάμε για την Εθνική μπάσκετ, θα μπορούσε κάποιος να επισημάνει στους αδελφούς Αγγελόπουλους, ότι χωρίς τη δράση και τις επιτυχίες της "επίσημης αγαπημένης", το μπάσκετ δεν θα είχε τη δημοφιλία που απολαμβάνει στην πατρίδα μας και οι ίδιοι προφανώς δεν θα είχαν ασχοληθεί με τον μπασκετικό Ολυμπιακό.

Κοντολογίς, ο καθένας ας δώσει τη μάχη του με το δικό του ύφος και ήθος, χωρίς όμως να βάζει σε κίνδυνο και μπελάδες μία προσπάθεια που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη δική του. Ο Ολυμπιακός, σε τελική ανάλυση, είναι πολύ μεγάλος σύλλογος για να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους φθηνά κόλπα για να πιέσει τις καταστάσεις.