Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος
Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για τον... μπασκετικό έρωτα των διεθνών για τον Φώτη Κατσικάρη και για τη νέα φιλοσοφία του Έλληνα κόουτς, που δείχνουν να απολαμβάνουν οι παίκτες της "επίσημης αγαπημένης".
Η πρώτη ημέρα ρεπό μετά την έλευση της Εθνικής της Σεβίλλη αποκάλυψε ένα μεγάλο έρωτα. Τον μπασκετικό έρωτα που νιώθουν οι διεθνείς για τον Φώτη Κατσικάρη.
Από το πουθενά η συνέντευξη Τύπου της ομάδας στο πολυτελές ξενοδοχείο Barcelo το πρωί της Τρίτης, που αρχικά είχε το χαρακτήρα της καταγραφής των πεπραγμένων της Εθνικής στα τρία πρώτα παιχνίδια, μετατράπηκε σε... ερωτική εξομολόγηση των Μπουρούση και Καλάθη στον Έλληνα εκλέκτορα.
Και καλά, για τον Μπουρούση κάποιος πονηρός θα μπορούσε να σκεφτεί ότι “οκ, τα λέει αυτά γιατί γνωρίζει τον Κατσικάρη από μικρός και προφανώς ο κόουτς του κάνει όλα τα χατίρια”. Δεν είναι έτσι αλλά τέλος πάντων πρόκειται για σκέψη που περνάει από το μυαλό. Ο έρωτας του Καλάθη όμως για τον Έλληνα κόουτς με τον οποίο μέχρι πρότινος δεν είχε συνεργαστεί ΠΟΤΕ, προφανώς και έχει καθαρά μπασκετικές αιτίες.
Είναι πασιφανές ότι οι διεθνείς αισθάνονται αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά απελευθερωμένοι λειτουργώντας μέσα σ' αυτό το νέο πρότζεκτ που τρέχουν ο Κατσικάρης και οι άμεσοι συνεργάτες του. Αλλά το να φτάνουν στο σημείο να προτείνουν, ουσιαστικά, στην ομοσπονδία να διατηρήσει τον κόουτς στη θέση του ακόμα και αν προκύψει αγωνιστική αποτυχία στη συνέχεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου καταδεικνύει ότι οι σχέσεις παικτών-προπονητή έχουν περάσει σε άλλη διάσταση.
Το χαρακτηριστικότερο όλων; Την κουβέντα την άνοιξε μόνος του ο Καλάθης μιλώντας σε ισπανικό μέσο μετά το τέλος του αγώνα με το Πουέρτο Ρίκο. Ο ομογενής γκαρντ έκανε λόγο για την ανάγκη να αποκτήσει χαρακτηριστικά μονιμότητας η φιλοσοφία της ομάδας και ευχήθηκε να παραμείνει στη θέση του ο προπονητής....for many years.
Οι παίκτες του υψηλού επιπέδου όπως είναι αυτοί της Εθνικής ομάδα έχουν συνήθως αλάθητο κριτήριο. Γνωρίζουν πολύ καλά ποιος τους οδηγεί σωστά,σαν έμπειρος καπετάνιος, και ποιος τους πετά πάνω σε ξέρες σαν...ναύτης της σειράς. Και επειδή γνωρίζουν ότι θαύματα στον αθλητισμό δεν γίνονται από τη μία ημέρα στην άλλη, παρακινούν με τον τρόπο τους να πεταχθεί στα σκουπίδια η ελληνική νοοτροπία που θέλει τον προπονητή να κρίνεται μόνο από το αποτέλεσμα και να υιοθετηθεί μία περισσότερο αμερικάνικη αντίληψη που δίνει πίστωση χρόνο σ΄' ένα πρότζεκτ που αξίζει τον κόπο να στηρίξει κανείς.
Το αν τελικά οι υψηλά ιθύνοντες αποφασίσουν να πάνε κόντρα στη δική τους φιλοσοφία (η Εθνική έχει αλλάξει τέσσερις φορές προπονητή από το 2009 και μετά) είναι κάτι που θα φανεί στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Προσώρας, στην ακόμα και τον Σεπτέμβριο καυτή Σεβίλλη, την ομάδα περιμένει η ολοκλήρωση της δουλειάς που άρχισε με επιτυχία στο κλειστό του Σαν Πάμπλο.
Δύο νίκες επί της Κροατίας και της Αργεντινής θα μας απομακρύνουν μέχρι νεωτέρας από το στόμα του λύκου (βλέπε Ισπανία) και θα μας ανοίξουν διάπλατα την πόρτα της μεγάλης διάκρισης (βλέπε τετράδα). Τις κάνουμε και ταξιδεύουμε στη Μαδρίτη την Παρασκευή με άνεμο αισιοδοξίας στις αποσκευές μας. Εκεί, στην ισπανική πρωτεύουσα θα έχουμε να λογαριαστούμε με πολλούς και θα κληθούμε να ξορκίσουμε πολλούς από τους παλιούς, χιαστί εφιάλτες μας.