Για το χαμόγελο που μας λείπει!
Ο Νίκος Γιαννόπουλος επιβιβάζεται στο αεροπλάνο για το Ζάγκρεμπ παίρνοντας μαζί του και την ελπίδα για ένα μεγάλο χαμόγελο στο τέλος αυτής της μεγάλης διαδρομής του Ευρωμπάσκετ του 2015.
Μαζί με τις αποσκευές, στο αεροπλάνο που θα τη μεταφέρει στο Ζάγκρεμπ η Εθνική ομάδα θα φορτωθεί και με μία βαριά προσδοκία. Να επιστρέψε με κάτι χειροπιαστό μετά από 18 ημέρες στην πατρίδα.
Οχι για κάποιον πολύ εξειδικευμένο αθλητικό, μπασκετικό λόγο αλλά για κάτι πολύ απλό αλλά τρομερά πιο σημαντικό. Να γυρίσει, για λίγο έστω, το χαμόγελο στα χείλη του Ελληνα. Ο γράφων δεν είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι αθλητικές επιτυχίες αποτελούν αφορμή για έξαρση εθνικής υπερηφάνιας. Ομως στην Ελλάδα με όσα βιώνουμε τα τελευταία πέντε χρόνια, και ειδικά το τελευταίο διάστημα όταν η χώρα βρέθηκε στο παγκόσμιο επίκεντρο λόγω της εξέλιξης της διαπραγμάτευσης, μία συλλογική κατάθλιψη άρχισε να απλώνεται πάνω από το ελληνικό ουρανό.
Το χαμόγελο το ομαδικό είναι ανάγκη γι' αυτή τη χώρα. Θυμηθείτε λίγο το καλοκαίρι της χαράς το 2004 ή αυτό του 2005. Πιο χαλαρή η ατμόσφαιρα και ο κόσμος απολάμβανε τις επιτυχίες της Εθνικής ποδοσφαίρου, της Εθνικής μπάσκετ και των Ολυμπιακών Αγώνων. Πολλοί θα πουν ότι εκείνες οι εποχές θυμίζουν το μεγάλο φαγαπότι, τη μακαριότητα που ζούσε ο Ελληνας πίσω από μία επίπλαστη ευημερία, την τρομερή καταναλωτική μανία. Ολα αυτά, όντως τα θυμίζει.
Αλλά τότε, τουλάχιστον χαμογελούσαμε. Με δανεικά; Ναι, με δανεικά, οι επιτυχίες όμως δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες ούτε πληρώθηκαν με δανεικό χρήμα (τουλάχιστον οι περισσότερες). Υπήρξαν κάποια σύνολα Ελλήνων που μόχθησαν, ίδρωσαν, αντιμετώπισαν πολύ μεγάλες προκλήσεις και στο τέλος θριάμβευσαν βγάζοντας τους συμπατριώτες τους μαζικά στο δρόμο.
Η Εθνική του μπάσκετ μας χρωστά μία τέτοια μεγάλη στιγμή. Και, σύμπτωση ή όχι, έχει να μας την χαρίσει από το τελευταίο μη μνημονιακό καλοκαίρι, από αυτό του 2009 στα γήπεδα της Πολωνίας όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ. Η ευθύνη λοιπόν είναι βαριά αλλά ταυτόχρονα και πολύ γλυκιά για παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Ζήσης, ο Μπουρούσης, ο Περπέρογλου, αθλητές που λατρεύουν τα δύσκολα και απολαμβάνουν μυρίζουν την αδρεναλίνη της πίεσης.
Ευθύνη έχει και το Contra.gr που θα βρεθεί στο Ζάγκρεμπ και καλώς εχόντων των μπασκετικών πραγμάτων και στη Λιλ. Ευθύνη για έγκαιρη, ψύχραιμη, αντικειμενική ενημέρωση για την προσπάθεια της Εθνικής ομάδας στο εφετινό Ευρωμπάσκετ. Καλό μας ταξίδι λοιπόν. Και στην επιστροφή, με το χαμόγελο!