Στα νύχια του Αστέρα από το... πουθενά

Τόσος κόπος, τόσα κιλά ιδρώτα από τους παίκτες του Παναθηναϊκού για να παίξουν την πρόκριση στο πυρακτωμένο Βελιγράδι μπροστά σε 20.000 φανατικούς του Αστέρα που θα απαιτούν την κεφαλή τους (που λέει ο λόγος) επί πίνακι; Και όμως, έτσι ήρθαν τελικώς τα πράγματα σ΄αυτό το πολύ περίεργο top-16 για τους πράσινους.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας γνωρίζουν καλά ότι έβγαλαν (όχι ολοκληρωτικά ακόμα) μόνοι τους τα μάτια τους και ότι δυσκόλεψαν χωρίς προφανή αιτία τη ζωής τους σε μία τρομερή επίδειξη μαζοχισμού. Η ομάδα που νίκησε ΑΝΕΤΑ τη Ρεάλ και επικράτησε της Μακάμπι δεν φρόντισε να κάνει τα στοιχειώδη για να "καθαρίσει" την πρόκριση από σήμερα και να πάει στο Βελιγράδι για ένα απλό τουριστικό ταξίδι.

Γι' αυτήν την μάλλον απρόσμενη και εν πολλοίς δυσάρεστη εξέλιξη μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Σύμφωνοι, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ο προπονητής αποτελεί πάντα το πολύ εύκολο θύμα, το σάκο του μποξ τον οποίο όλοι χτυπούν με μανία για να ξεθυμάνουν. Δεν μπορούμε όμως να μην υπογραμμίσουμε ότι στο παιχνίδι με την Αλμπα ο Μαυροβούνιος έσφιξε μέχρι ασφυξίας το ροτέισον και ουσιαστικά έριξε στη φωτιά 7 παίκτες, τον Διαμαντίδη, τον Φώτση, τον Μπατίστα, τον Γκιστ, τον Νέλσον, τον Γιάνκοβιτς και τον Σλότερ.

Στο τέλος όταν απαιτήθηκε φρεσκάδα και καθαρό μυαλό, ο εκπληκτικός Διαμαντίδης δεν βρήκε κανέναν συμπαραστάτη. Οταν λοιπόν η αντίπαλη άμυνα έκλεισε, απολύτως αναμενόμενα πάνω του, ουσιαστικά η ζημιά για τους "πράσινους" είχε ήδη γίνει. Ούτε ο Φώτσης ούτε ο Σλότερ διέθεταν το κρύο αίμα για να βάλουν ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ σουτ, ίσως γιατί στο αμέσως προηγούμενο διάστημα ο Διαμαντίδης τους είχε ... καλομάθει.

Μία ζέστη, μία κρύο

Βέβαια, ο Παναθηναϊκός δεν χρειαζόταν να φτάσει στο τελευταίο σουτ για να νικήσει την Αλμπα, μία ομάδα που στο κάτω-κάτω της γραφής ήταν μία από τις ελάχιστες που κατάφερε να την δαμάσει εκτός έδρας. Η κακή άμυνα όμως στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, τα μεγάλα κενά στην απόδοση και κυρίως ο εγκλωβισμός σε ένα χαμηλό τέμπο που οδηγούσε σε σετ παιχνίδι δεν ήταν στοιχεία που βοήθησαν τους πρωταθλητές.

Μήπως όμως αυτά δεν είναι προβλήματα που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός σ' όλη την πορεία του μέχρι εδώ; Ουσιαστικά η απόδοση των "πράσινων" στην εφετινή Ευρωλίγκα δεν σταθεροποιήθηκε ποτέ σε υψηλά επίπεδα και σχεδόν κάθε φορά μετά από ένα θρίαμβο ερχόταν μία κατραπακιά. Ετσι και στο τελευταίο κομμάτι του top-16. Μετά την επική εμφάνιση κόντρα στη Ρεάλ, η αγγαρεία στην Πόλη απέναντι στη Γαλατασαράι και η εκκωφαντική ήττα από την Αλμπα.

Ακόμα πάντως η παρτίδα σώζεται. Και σίγουρα αποτελεί πλεονέκτημα ότι ο Παναθηναϊκός, έστω και βαριά πληγωμένος, κρατά την τύχη στα χέρια του. Το θέατρο όμως στο οποίο επέλεξε να δώσει την τελευταία μάχη αυτού του πολέμου θα έφερνε στην πιο δύσκολη θέση ακόμα και τον πιο ευφυή στρατηγό. Ο πρωταθλητής χωρίς να διαθέτει πολλές εφεδρείες, με την ψυχολογία λαβωμένη και την ανάγκη για να τη νίκη να τον πιέζει αφόρητα, θα παίξει τα ρέστα του στην αρένα του Βελιγραδίου κόντρα σε μία ομάδα που ξαφνικά βρήκε πανίσχυρο κίνητρο. Να αποκλείσει τον Παναθηναϊκό και να δώσει χαρά στους εν Ελλάδι "συμμάχους" της. Για τους μη γνωρίζοντες, οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι αδελφοποιημένοι μ' αυτούς του Αστέρα.

Διαβάστε ακόμη

Παναθηναϊκός-Αλμπα 66-68