Τρίποντο και ας είναι με το Γιβραλτάρ
Οι νίκες για την Εθνική, ακόμα και σε πανεύκολα παιχνίδια, δεν ήταν κάτι δεδομένο για την Εθνική τα τελευταία δύο χρόνια. Ας μην υποτιμάται λοιπόν η σχετικά άνετη επικράτηση επί του Γιβραλτάρ στην Πορτογαλία. Τα δύσκολα βεβαίως είναι μπροστά. Γράφει για την ομάδα του Μίκαελ Σκίμπε ο Νίκος Γιαννόπουλος.
Είχαμε νοσταλγήσει, είναι η αλήθεια, τις νίκες της Εθνικής. Οκ, το Γιβραλτάρ δεν προσφέρεται για βαθυστόχαστα συμπεράσματα και βαρύγδουπες αναλύσεις, ομάδα πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων αλλά οι παίκτες του Μίκαελ Σκίμπε μία φλόγα την έβγαλαν.
Δεν είναι άλλωστε μακριά οι εποχές που οι διεθνείς επέστρεφαν ταπεινωμένοι από τα Νησιά Φερόε ή έχαναν από τον Λουξεμβούργο, έστω και σε φιλικό αγώνα. Μ' αυτό ως δεδομένο οι νίκες σε επίσημα ματς, πόσω μάλλον σε πρεμιέρα προκριματικών παγκοσμίου κυπέλλου, γίνονται καλοδεχούμενες.
Εκτός αυτού η ομάδα κλήθηκε να βγάλει και μέρος του χαρακτήρας στο γήπεδο αφού η αναποδιά και πάλι δεν έλειψε. Στο φιλικό με την Ολλανδία δεχθήκαμε πρώτοι γκολ, κόντρα στο Γιβραλτάρ οι αδύναμοι αντίπαλοι κατάφεραν να ισοφαρίσουν πετυχαίνοντας μάλιστα το πρώτο εντός έδρας γκολ της ιστορίας τους.
Ηταν εύκολο αλλά όχι όσο δείχνει το τελικό σκορ. Θυμίζουμε απλώς ότι μέχρι το 40' το σκορ ήταν σε 1-1 και σε παιχνίδια όπως αυτό δεν χρειάζονται και πάρα πολλά για να αγχωθεί κανείς και να βάλει στο μυαλό τις χειρότερες των ιδεών.
ΕΓΡΑΨΕ...ΚΑΛΑ
Υπό αυτή την έννοια το τεστ...προσωπικότητας και ψυχολογίας αποδείχθηκε επιτυχημένο. Η ψυχρολουσία αποφεύχθηκε με ιδιαίτερα πειστικό τρόπο και με την ομάδα να σκοράρει τέσσερα γκολ σ' ένα ημίχρονο κάτι που ουδέποτε είχε συμβεί στη σύγχρονη εποχή της Εθνικής.
Πλέον, το ηθικό είναι ενισχυμένο. Η εποχή των συνεχών χτυπημάτων στην περηφάνια αυτής της ομάδας φαίνεται ότι έχει, προς το παρόν τουλάχιστον παρέλθει. Και το πρόγραμμα είναι αλήθεια ότι προσφέρει ευκαιρίες για να αισιοδοξεί κανείς. Μέσα με Κύπρο και έξω με Εσθονία τα δύο επόμενα ματς στα οποία ο Σκίμπε και οι διεθνείς έχουν υπολογίσει έξι βαθμούς.
Οχι από σνομπισμό ή πιο κάποια παράλογη αίσθηση ανωτερότητας αλλά λόγω ποιότητας και momentum. Σ' ένα μήνα θα αναρωτηθείτε ποιο momentum. Και όμως, αν η ατμόσφαιρα αρχίζει να αλλάζει στα αποδυτήρια, αυτό θα φανεί και στο επόμενο κάλεσμα ανεξάρτητα τι θα έχει συμβεί στους συλλόγους στο μεσοδιάστημα. Ολα είναι στο μυαλό, πόνος και γιατρειά που έλεγε και το ωραίο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ