Ολυμπιακή Ποδοσφαιρική Αποτυχία

Η απόλυτη απογοήτευση. Έτσι και μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί η παρουσία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ποδοσφαίρου στην Ολυμπιάδα. Με συνολικό απολογισμό 0 νίκες, 1 ισοπαλία και 2 ήττες σε 3 αγώνες η ελληνική ομάδα αποχώρησε από το θεσμό όντας στην τελευταία θέση του ομίλου της.

Κρίμα, κυρίως για τους καημένους τους φιλάθλους που έσπευσαν να πληρώσουν το εισιτήριο τους για να παρακολουθήσουν αυτή την ομάδα να αγωνίζεται. Βλέπετε, είχαμε όλοι μας ζήσει προ μηνός την καταπληκτική πορεία της Εθνικής Ανδρών στα γήπεδα της Πορτογαλίας και είχαμε «φτιαχτεί» για να παρακολουθήσουμε ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η ολυμπιακή όμως ομάδα μας απογοήτευσε και έδειξε ότι δεν έγιναν όλα ξαφνικά ρόδινα στο χώρο του ποδοσφαίρου μας. Η απογοήτευση δεν προσδιορίζεται μόνο στην βαθμολογική συγκομιδή της ομάδας. Αυτό περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Το βασικότερο παράπονό μας είναι η απόλυτη ανοργανωσιά, η παντελής έλλειψη κυκλοφορίας της μπάλας και η προχειρότητα της ανάπτυξης του παιχνιδιού από μέρος της ομάδας μας. Δεν κατάφερε να μας πείσει (αν εξαιρέσει κανείς την άτυχη εμφάνιση με την Κορέα) ότι μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω. Βάση της εικόνας της ομάδας, δυστυχώς ο κυριότερος παράγοντας της κάκιστης παρουσίας της είναι ο προπονητής, ο Στράτος Αποστολάκης.

Όταν η ομάδα πάσχει σε βασικά θέματα, όπως η ανάπτυξη του παιχνιδιού της και η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών της, ο κύριος υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Ο Αποστολάκης βρίσκεται σίγουρα στην αρχή της προπονητικής του καριέρας, αλλά τα πρώτα δείγματα δεν είναι ικανοποιητικά.

Ούτε κατά τη διάρκεια της ολιγόμηνης θητείας του στον πάγκο του Παναθηναϊκού το 2001 (μετά την απόλυση του Αναστασιάδη), αλλά ούτε και στον πάγκο της ολυμπιακής ομάδας έχει δείξει κάτι το αξιόλογο. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και αν στην συνέχεια καταφέρει να πραγματοποιήσει σπουδαία προπονητική καριέρα, μάλλον βιάστηκε να ξεκινήσει από τα ψηλά με Παναθηναϊκό και Εθνική Ελλάδος.

Ίσως θα έπρεπε να κάνει πρώτα το «αγροτικό» του σε μικρότερες ομάδες – σχολεία και μετά να δοκιμάσει την τύχη του αλλού. Το ερώτημα βέβαια είναι με ποια κριτήρια προσλήφθηκε ο Αποστολάκης. Στον Παναθηναϊκό βρέθηκε να καθοδηγεί την ομάδα όταν ο πρώτος προπονητής της ομάδας απολύθηκε.

Στην ολυμπιακή ομάδα όμως ποιος έκρινε ότι ήταν έτοιμος να προσφέρει; Ο Αποστολάκης προσλήφθηκε σε μια προσπάθεια της ΕΠΟ να εμπιστευθεί παλιούς ποδοσφαιριστές που μόλις ξεκίναγαν την προπονητική τους καριέρα (όπως και τους Καραταίδης, Κωστίκος, Μανωλάς). Η πρακτική αυτή κρίνεται εκ των αποτελεσμάτων και από ότι φάνηκε η πρόσληψη του Αποστολάκη ήταν βεβιασμένη.

Πέρα πάντως από τον Αποστολάκη, ευθύνη φέρουν πάντα και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι φάνηκαν λίγοι στην συγκεκριμένη διοργάνωση. Από αυτά που μας έδειξαν, πρέπει να προσπαθήσουν πάρα μα πάρα πολύ για να γίνουν κάποια στιγμή αντάξιοι αντικαταστάτες των ποδοσφαιριστών της Εθνικής Ελλάδας ανδρών, οι οποίοι θα αφήσουν μια πάρα πολύ βαριά κληρονομιά πίσω τους μόλις αποχωρήσουν.

Ας λειτουργήσει τουλάχιστον αυτή η αποτυχία μας ως συνειδητοποίηση ότι δεν έγιναν ξαφνικά όλα όμορφα και πως το ποδόσφαιρό μας χρειάζεται πολύ δουλειά για να γίνει εφάμιλλο άλλων ευρωπαϊκών χωρών και ας μην αφήσουμε τους υπόλοιπους ολυμπιακούς αγώνες να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι η ποδοσφαιρική μας ομάδα απέτυχε οικτρά.