Όπερ έδει δείξαι
Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε πως οπτική επαφή με το "Σάντσεθ Πιθχουάν" δεν υπήρχε από την πλευρά μας. Τα όσα ακολουθούν και αφορούν τον
επαναληπτικό, βασίζονται στα όσα μεταδόθηκαν από απεσταλμένους στην Ιβηρική Χερσόνησο.
Ο αποκλεισμός του "τριφυλλιού" από τις 16 καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, με τον τρόπο τον οποίο ήρθε, είναι λογικό να προκαλεί κύματα απογοήτευσης. Ας ρίξουμε όμως μία ματιά στα δεδομένα που οδήγησαν στην άδοξη έξοδο, σε μία σεζόν η οποία φάνταζε ως και ιδανική για την ευρωπαϊκή διάκριση.
Ο Παναθηναϊκός του τρέχοντος έτους, δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη της προ τριετίας ομάδας, όταν έμπαινε στο γήπεδο, τσάκιζε με την υπομονή της, το τρέξιμο και την ομοψυχία της και στο τέλος, έφτανε στο σημείο να λυγάει στο Καμπ Νου από μία Μπάρτσα η οποία έπαιζε την ύπαρξή της ή από μία Πόρτο, που έμελλε εν συνεχεία να σαρώσει τους πάντες και τα πάντα.
Γκαλίνοβιτς, Άντριτς, Γκέκας, Κώτσιος, Βύντρα . Η προαναφερθείσα πεντάδα, με την προσθήκη των Μόρις, Παπαδόπουλο, Γκονζάλες , σχηματίζει μία οχτάδα η οποία τους τελευταίους μήνες άρχισε να τοποθετεί βάσεις για να γίνει μία ολοκληρωμένη ομάδα, με ταυτότητα και συγκεκριμένο σκοπό. Προσθέστε και τον άρτι αφιχθέντα Αλμπέρτο Μαλεζάνι, για να γίνει αντιληπτό το ότι ο Παναθηναϊκός θέλει υπομονή .
Συνεχίζοντας, ουδείς μπορεί να απορρίψει το γεγονός πως οι πρωταθλητές αποκλείστηκαν λόγω ατομικού λάθους ("εγκλήματος"). Δύο "φθηνές", όσο και χαζές κίτρινες κάρτες από τον Αργεντινό επιτελικό μέσο, κρέμασαν την ομάδα και έτσι ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα. Τα αντισώματα που άλλες φορές θα έβγαζαν τον Παναθηναϊκό λάδι είναι υπό κατασκευή και έτσι η Σεβίλλη, μία ομάδα με δομή και ποιότητα αλλά μέχρι ενός σημείου, έγινε το ανυπέρβλητο εμπόδιο, από τη στιγμή που οι συνθήκες δυσκόλεψαν.
Το θέμα, θα πουν πολλοί, είναι το ότι ο Γκονζάλες έκανε τα ίδια και στο πρώτο παιχνίδι, γλίτωσε την αποβολή, με την ΑΕΚ στο Κύπελλο έφαγε καμπάνα τριών αγώνων και ως εκ τούτου, τα νεύρα του ενός, κόστισαν. Ας μην ξεχνάμε πως έτσι όπως τα κατάφερε, θα μείνει εκτός γηπέδων με... ρεπό, για περίπου ένα μήνα.
Προσπερνώντας την απερισκεψία του 24χρονου, πάμε και πάλι στο θέμα αντίδρασης. Ο Παναθηναϊκός, από τη στιγμή που έμεινε με δέκα, έπαψε να παρουσιάζει το, τουλάχιστον, αρραγές σύνολο του διαστήματος 46-75. Αβεβαιότητα, αίσθηση του " τι κάνουμε τώρα ", με έναν νέο προπονητή στον πάγκο, ο οποίος από την πλευρά του δεν έκανε λάθος. Το κάτι παραπάνω όμως (ειδικό βάρος, συνολική εμπειρία) δεν ήταν στη φαρέτρα των πρωταθλητών.
Πέρυσι, η παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ και τα δύο ματς με την Οσέρ, σε αντίστοιχη εποχή με αυτά της Σεβίλλης, απέδειξαν πως δεν... έβγαινε το διπλό ταμπλό. Εφέτος, η προσπάθεια έγινε και ήταν καλή, σοβαρή. Αν η ίδια εξελικτική πορεία έχει συνέχεια, τότε δεν αποκλείεται του χρόνου τα πράγματα να είναι ως και αγνώριστα, προς το καλύτερο. Ο πανδαμάτωρ χρόνος και οι κινήσεις στο αγωνιστικό σκέλος, θα δείξουν .
Ο αποκλεισμός του "τριφυλλιού" από τις 16 καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, με τον τρόπο τον οποίο ήρθε, είναι λογικό να προκαλεί κύματα απογοήτευσης. Ας ρίξουμε όμως μία ματιά στα δεδομένα που οδήγησαν στην άδοξη έξοδο, σε μία σεζόν η οποία φάνταζε ως και ιδανική για την ευρωπαϊκή διάκριση.
Ο Παναθηναϊκός του τρέχοντος έτους, δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη της προ τριετίας ομάδας, όταν έμπαινε στο γήπεδο, τσάκιζε με την υπομονή της, το τρέξιμο και την ομοψυχία της και στο τέλος, έφτανε στο σημείο να λυγάει στο Καμπ Νου από μία Μπάρτσα η οποία έπαιζε την ύπαρξή της ή από μία Πόρτο, που έμελλε εν συνεχεία να σαρώσει τους πάντες και τα πάντα.
Γκαλίνοβιτς, Άντριτς, Γκέκας, Κώτσιος, Βύντρα . Η προαναφερθείσα πεντάδα, με την προσθήκη των Μόρις, Παπαδόπουλο, Γκονζάλες , σχηματίζει μία οχτάδα η οποία τους τελευταίους μήνες άρχισε να τοποθετεί βάσεις για να γίνει μία ολοκληρωμένη ομάδα, με ταυτότητα και συγκεκριμένο σκοπό. Προσθέστε και τον άρτι αφιχθέντα Αλμπέρτο Μαλεζάνι, για να γίνει αντιληπτό το ότι ο Παναθηναϊκός θέλει υπομονή .
Συνεχίζοντας, ουδείς μπορεί να απορρίψει το γεγονός πως οι πρωταθλητές αποκλείστηκαν λόγω ατομικού λάθους ("εγκλήματος"). Δύο "φθηνές", όσο και χαζές κίτρινες κάρτες από τον Αργεντινό επιτελικό μέσο, κρέμασαν την ομάδα και έτσι ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα. Τα αντισώματα που άλλες φορές θα έβγαζαν τον Παναθηναϊκό λάδι είναι υπό κατασκευή και έτσι η Σεβίλλη, μία ομάδα με δομή και ποιότητα αλλά μέχρι ενός σημείου, έγινε το ανυπέρβλητο εμπόδιο, από τη στιγμή που οι συνθήκες δυσκόλεψαν.
Το θέμα, θα πουν πολλοί, είναι το ότι ο Γκονζάλες έκανε τα ίδια και στο πρώτο παιχνίδι, γλίτωσε την αποβολή, με την ΑΕΚ στο Κύπελλο έφαγε καμπάνα τριών αγώνων και ως εκ τούτου, τα νεύρα του ενός, κόστισαν. Ας μην ξεχνάμε πως έτσι όπως τα κατάφερε, θα μείνει εκτός γηπέδων με... ρεπό, για περίπου ένα μήνα.
Προσπερνώντας την απερισκεψία του 24χρονου, πάμε και πάλι στο θέμα αντίδρασης. Ο Παναθηναϊκός, από τη στιγμή που έμεινε με δέκα, έπαψε να παρουσιάζει το, τουλάχιστον, αρραγές σύνολο του διαστήματος 46-75. Αβεβαιότητα, αίσθηση του " τι κάνουμε τώρα ", με έναν νέο προπονητή στον πάγκο, ο οποίος από την πλευρά του δεν έκανε λάθος. Το κάτι παραπάνω όμως (ειδικό βάρος, συνολική εμπειρία) δεν ήταν στη φαρέτρα των πρωταθλητών.
Πέρυσι, η παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ και τα δύο ματς με την Οσέρ, σε αντίστοιχη εποχή με αυτά της Σεβίλλης, απέδειξαν πως δεν... έβγαινε το διπλό ταμπλό. Εφέτος, η προσπάθεια έγινε και ήταν καλή, σοβαρή. Αν η ίδια εξελικτική πορεία έχει συνέχεια, τότε δεν αποκλείεται του χρόνου τα πράγματα να είναι ως και αγνώριστα, προς το καλύτερο. Ο πανδαμάτωρ χρόνος και οι κινήσεις στο αγωνιστικό σκέλος, θα δείξουν .
.jpg)
