Πρώτο δείγμα θετικό

Η πρεμιέρα του Ολυμπιακού σε επίσημα παιχνίδια- και μάλιστα κατευθείαν στα βαθειά- ήταν παραπάνω από ενθαρρυντική. Οι ερυθρόλευκοι παρουσίασαν ένα πρόσωπο αγνώριστο με το παρελθόν και σίγουρα έχουν κάθε δικαίωμα να ελπίζουν σε κάτι καλό τη φετινή χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Καταρχήν δεν συμμετέχω στις καφενειακές κουβέντες ότι η Κορούνια ήταν «χώμα» ή ότι αυτήν την ομάδα οποιοσδήποτε αντίπαλος θα τη νικούσε. Μην ξεχνάτε ότι ο Ολυμπιακός έχει ηττηθεί (ή και ντροπιαστεί) από πολύ χειρότερες ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Άλλωστε μπορεί οι Ισπανοί να είχαν απουσίες, αλλά οι παίκτεςπου κατέβασε ο Ιρουρέτα ήταν ένας προς ένας...

Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ήταν το πρώτο επίσημο ματς της ελληνικής ομάδας που φυσιολογικά μετά το 65 κουράστηκε. Καταρχήν ο Μπάγεβιτς ρίσκαρε και έπραξε το σωστό. Μέσα ο Ζιοβάνι, δεξιά ο Ριβάλντο και στην επίθεση ο Οκκάς. Ένα σχήμα που δεν το είχε πολυδοκιμάσει, αλλά που απέδωσε και εάν ο Ολυμπιακός διέθετε ένα ικανό και αποτελεσματικό σέντερ φορ, τότε θα πανηγύριζε και την πρώτη του νίκη μακριά από την πατρίδα.

Η άμυνα με την παρουσία του Νικοπολίδη και του Σούρερ έδεσε και έδειξε ότι δεν πανικοβάλλεται με την ίδια ευκολία, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Παράλληλα οι δύο τους έκαναν τον Ανατολάκη να εμφανιστεί καλύτερος και σίγουρα αποτελούν εγγύηση σε συνδυασμό με την καλή αμυντική παρουσία των άκρων. Πάντος και Βενετίδης ήταν αξιόπιστοι και ιδίως ο πρώτος έδειξε στοιχεία που μπορεί να τον μονιμοποιήσουν στην ενδεκάδα.

Στο κέντρο δέσποζε η ηγετική φιγούρα του Ριβάλντο. Η μπάλα, σωστά, πέρναγε από τα πόδια του Βραζιλιάνου και τις περισσότερες φορές μεταβιβαζόταν σε συμπαίκτη του. Βρέθηκε επιτέλους ένας παίκτης που να ξέρει πως και πόσο να κρατάει την μπάλα και εάν βρεθεί η λύση να πάει προς το κέντρο και να βρεθεί κάποιος ικανός από δεξιά για συμπαραστάτης του τότε θα κάνει αρκετές ζημιές.

Ο Ζιοβάνι ήταν θετικός. Όσο άντεξε, πάλεψε, κέρδισε και έχασε μονομαχίες και με τις κεφαλιές του δημιούργησε δύο φάσεις. Το θέμα ήταν σε ποιον;

Ο Οκκάς πέρασε τον μέσο όρο και ικανοποίησε. Έτρεξε, μάρκαρε, έκανε τάκλιν, πήρε μπάλες, όμως ο φετινός Ολυμπιακός χρειάζεται κάτι άλλο στην επίθεση. Ένα ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ περιοχής που να σκοράρει κατά βούληση και να μετατρέπει τις εμπνεύσεις του Ριβάλντο και του Ζιοβάνι σε γκολ.

Οι Γεωργάτος, Στολτίδης και Καφές είχαν θετικές και αρνητικές στιγμές, ενώ αν ήθελε ο Μπάγεβιτς να ρισκάρει και να πάει για το διπλό θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, προς το τέλος, τον Γεωργιάδη νωρίτερα ή να βάλει τον Καστίγιο τη στιγμή που η Ντεπορτίβο είχε ανοιχτεί και τα έπαιζε όλα για όλα.

Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός πήρε ένα βαθμό - που μπορεί να αποδειχθεί χρυσός – ξεκούραστα και άνετα. Η συνέχεια είναι δύσκολη, όμως με εμφανίσεις σαν αυτή του Ριαθόρ είναι σε θέση να αισιοδοξεί.