Δεν έφτανε ο Μιραλάς, ήθελε και ξύλο!

Για να περάσει νικηφόρα μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός από μια δυνατή έδρα κι ένα γήπεδο-στρούγκα όπως αυτό του Αστέρα, δεν φτάνει μόνο η ποιότητα. Χρειάζεται και... ξύλο απέναντι σε μία ομάδα με έντεκα "καμικάζι". Δεν ήταν έκπληξη ότι κάπως έτσι θα προσέγγιζε το παιχνίδι η καλοδουλεμένη ούτως ή άλλως ομάδα του Σάββα Παντελίδη.

Ο Αστέρας δεν είναι μόνο μια κανονική ομάδα με αρχή και τέλος που ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει. Είναι και μια ομάδα με παίκτες-μαχητές, μια ομάδα που ξέρει και πώς ν' αμυνθεί, αλλά και πώς να εκμεταλλευθεί τα πλεονεκτήματά της για να σκοράρει. Το πέτυχε σε μια στημένη φάση, εκεί όπου το κεντρικό αμυντικό δίδυμο δεν λειτούργησε σωστά και το πλήρωσε. Αντί να πάει στον Ιγκλέσιας ο πανύψηλος Σισέ, πήγε ο κοντύτερος και λιγότερο δυνατός Ένγκελς, με αποτέλεσμα ο αρχηγός των Αρκάδων να εκτελέσει τον Προτό.

Ήταν δεδομένο, επίσης, ότι οι γηπεδούχοι θα πιέσουν από το ξεκίνημα, θα προσπαθήσουν να χαλάσουν το παιχνίδι του Ολυμπιακού, θα έπεφταν... καμικάζι σε κάθε προσωπική μονομαχία. Σε αντίθεση με το πρόσφατο παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, οι "ερυθρόλευκοι" όχι μόνο έχασαν τις πιο πολλές μονομαχίες, αλλά αντιμετώπισαν και τεράστιο πρόβλημα στο συντονισμένο πρέσινγκ του Αστέρα ψηλά.

Στο μεγαλύτερο κομμάτι του πρώτου μέρους, οι πρωταθλητές σοβαρή επίσκεψη στα καρέ του Αθανασιάδη δεν σκάρωσαν, αφού δεν είχαν τη συγκέντρωση και το καθαρό μυαλό ν' αλλάξουν περισσότερες από τρεις πάσες. Σ' αυτό δεν βοήθησε και η επιλογή του Όσκαρ Γκαρθία να τοποθετήσει τον Μιραλάς πίσω από τον Καρίμ και τους Μάριν, Πάρντο στα "φτερά".

Ο Βέλγος σταρ δεν βρήκε χώρους δράσης μέσα σε πολλά κορμιά και άρχισε να φαίνεται από τη στιγμή που πήγε στην -γνώριμη- αριστερή πτέρυγα. Είχε δύο πολύ επικίνδυνες -απευθείας- εκτελέσεις φάουλ, άγγιξε το γκολ, ειδικά στη δεύτερη που ο Αθανασιάδης σώθηκε από τα ακροδάχτυλά του και το οριζόντιο, αλλά δεν είχε την ανάλογη συμπαράσταση. Ο Μάριν ήταν πολύ soft για ν' αντέξει στα τόσο δυναμικά μαρκαρίσματα, ο Πάρντο έβγαλε ένταση, αλλά για ακόμη μια φορά δεν είχε μυαλό και ουσία στην τελική πάσα. Έστω κι αν από τα δικά του πόδια προήλθε το κερδισμένο πέναλτι του Ανσαριφάρντ και η ισοφάριση.

Οι παίκτες του Αστέρα δεν έπαιξαν μόνο με σκληράδα, αλλά και με μυαλό. Δεν ντράπηκαν να κάνουν φάουλ όπου χρειάστηκε, ούτε να πάρουν κάρτες (έξι συνολικά). Ήθελαν να φρενάρουν τον Ολυμπιακό, όπως έκαναν -με ακόμη μεγαλύτερη άνεση- στο "Καραϊσκάκη" και το κατάφεραν. Εξαντλώντας τις δυνατότητές τους και από πλευράς κατάθεσης ιδρώτα στο χορτάρι, αλλά κι επειδή ήξεραν τι να κάνουν τη μπάλα στην επίθεση και την αντεπίθεση.

Από την πλευρά του, ο Όσκαρ Γκαρθία το κυνήγησε το ματς. Δεν δίστασε να βγάλει από το ματς τον αρνητικό Μάριν, που δεν ανταποκρίθηκε σε δύο θέσεις (αριστερά και πίσω από τον φορ), από την ανάπαυλα. Επίσης, ήταν σωστή η αλλαγή του Οφόε, ο οποίος αποτέλεσε τον παίκτη παραπάνω στον άξονα, ενώ και προς το φινάλε ρίσκαρε με τον Τζούρτζεβιτς δεύτερο φορ και τον Ρομαό στόπερ.

Συνολικά, πάντως, όπως προκύπτει και από τις τελικές φάσεις (11-10), ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος να νικήσει σε αυτό το παιχνίδι. Μπορεί ν' άγγιξε περισσότερες φορές το γκολ, αλλά και πρώτος το δέχθηκε (όπως στο ματς του πρώτου γύρου) και εγκλωβίστηκε από το παιχνίδι των γηπεδούχων που λειτούργησαν στα... κόκκινα. Μπορεί ο Κέβιν Μιραλάς, με την καλύτερή του εμφάνιση από την ημέρα που επέστρεψε, να έδειξε έτοιμος να κάνει τη διαφορά, αλλά δεν την έκανε, επειδή πολύ απλά για μία ακόμη φορά δεν σκόραρε.

Σε γενικές γραμμές, αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να γίνει μάθημα για τα επόμενα. Κάπως έτσι θα επιχειρήσουν όλες οι ομάδες να φρενάρουν τον Ολυμπιακό εκτός έδρας. Κάπως έτσι θα κυλήσει και η ρεβάνς του Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Να είστε σίγουροι. Άρα οι "ερυθρόλευκοι" θα πρέπει όχι μόνο να βρεθούν καλύτερα στο γήπεδο και να εφαρμόσουν πιο σωστά τις εντολές, αλλά θα πρέπει να είναι κι έτοιμοι να... ματώσουν για τη νίκη. Δεν φτάνει να βγάζουν πάθος οι... μισοί! Θα πρέπει όλοι να μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Ιδιαίτερα σε ματς που ο κόσμος μετατρέπει το γήπεδο του αντιπάλου σε μικρό "Καραϊσκάκη".

Η δεύτερη χρονικά ισοπαλία μέσα σε τέσσερις ημέρες, πονάει. Αυτά τα διαδοχικά "Χ" περιόρισαν τις ελπίδες για την κατάκτηση του νταμπλ και κοστίζουν σε δύο διοργανώσεις. Δρόμος, βέβαια, υπάρχει πολύς κι αν αυτό το πάθημα γίνει μάθημα, η συνέχεια θα είναι καλύτερη τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στο Κύπελλο. Η διαρκής βελτίωση, ωστόσο, σε όλους τους τομείς είναι πλέον στόχος αδιαπραγμάτευτος, αλλιώς θα υπάρξει πρόβλημα...