Ισορροπία με... λίγο από Γιουβέντους

Δεκαεννέα χρόνια έχουν περάσει από το τελευταίο τους ραντεβού. Πολλά για να διαγραφεί μία συγκεκριμένη πορεία των δύο ομάδων μέχρι τον αποψινό τελικό. Τίποτα, όμως, δεν θυμίζει εκείνον του 1998 ανάμεσα στη Ρεάλ και τη Γιουβέντους που κρίθηκε από το γκολ του Μιγιάτοβιτς. Τότε οι Μαδριλένοι είχαν πολλά χρόνια να γευτούν τη χαρά της κατάκτησης του βαρύτιμου τροπαίου, αντίθετα με τη "Γηραιά Κυρία" που προερχόταν από δύο σερί τελικούς και μία κατάκτηση.

ΘΥΜΙΖΕ ΡΕΑΛ

Τότε η Γιουβέντους θύμιζε κάτι από... Ρεάλ. Το 1996 πήγε στον τελικό της Ρώμης, εκεί που λίγο έλειψε να βρει αντιμέτωπη τον Παναθηναϊκό και κατέκτησε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά απέναντι στον φοβερό και τρομερό Αγιαξ των πιτσιρικάδων του Φαν Χάαλ. Την επόμενη χρονιά, ίσως μία από τις καλύτερες Γιουβέντους της ιστορίας, έπαιξε ξανά στον τελικό αυτή τη φορά κόντρα στην Ντόρτμουντ. Ηττήθηκε 3-1, αφήνοντας μόνο να θυμόμαστε το απίστευτο γκολ του Ντελ Πιέρο. Το '98 η Γιούβε ολοκλήρωσε αυτή την τρομερή ευρωπαϊκή τριετία με τον τελικό απέναντι στη Ρεάλ. Το αποτέλεσμα το ίδιο.

Απόψε μόνο αυτό θα μπορούσε να συνδέσει το παρελθόν με το τώρα. Οι πρωταθλητές Ιταλίας επιστρέφουν σε τελικό μετά το 2015, αλλά ουσιαστικά είναι σαν να επιστρέφουν τώρα, φέτος, για πρώτη φορά. Το '15 πήγαν... σαν πρόβατο στη σφαγή. Η Μπαρτσελόνα που εμφανίστηκε στο Βερολίνο δεν έδινε πολλές ελπίδες στην ιταλική ομάδα. Μόνο ως έκπληξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ενδεχόμενο νίκης.

Η ΔΙΨΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ

Εφέτος, όμως, η "Γηραιά Κυρία" επιστρέφει δυνατή και θυμίζει κάτι από την τριετία της δεκαετίας του '90. Είναι διψασμένη και παθιασμένη απέναντι σε μία ομάδα που έχει πάρει δύο κούπες τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό μπορεί να σημαίνει κορεσμό, αλλά μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα. Ο κορεσμός είναι βαριά λέξη για την ιστορία των Μαδριλένων που το κίνητρό τους παραμένει τεράστιο: η 12η κούπα.

Απλά τώρα η ζυγαριά φαίνεται να γέρνει περισσότερο προς την πλευρά της Γιουβέντους. Αντιμετωπίζεται ξανά ως φαβορί όπως στον τελικό του '98. Έχει παίκτες και ψυχολογία και δείχνει ικανή να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης.

Στο θέμα της ψυχολογίας δεν υπάρχει κάποια από τις δύο ομάδες που να υπερτερεί. Αμφότερες πήγαν στο Κάρντιφ έχοντας "καθαρίσει" με τα... του σπιτιού τους. Η Ρεάλ Μαδρίτης πανηγύρισε μετά από μία πενταετία την κατάκτηση του ισπανικού πρωταθλήματος, ενώ η Γιουβέντους πήρε ακόμα έναν τίτλο και έκλεισε θριαμβευτικά με το νταμπλ. Αυτό είναι ένα σημείο που δείχνει την εκκίνηση των αποψινών μονομάχων από μηδενική βάση. Πέραν του άγχους, δεν έχουν κάτι άλλο να τους "κρατά" πίσω.

ΘΕΜΑ ΤΑΚΤΙΚΗΣ

Η μεγάλη διαφοροποίηση σε σχέση με προηγούμενους τελικούς της διοργάνωσης έχει να κάνει με τα πρόσωπα που αναμένεται να κρίνουν την αναμέτρηση. Είναι από εκείνες τις φορές που οι δύο προπονητές συγκεντρώνουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Από τη μία ο Αλέγκρι και από την άλλη ο Ζιντάν. Αυτοί που άλλαξαν τον ρου των ομάδων και έδωσαν σε αυτές τη δική τους ταυτότητα.

Η Γιουβέντους δεν είναι, πλέον, η κλασική ιταλική ομάδα που θα παίξει μόνο άμυνα. Είναι ένα συγκρότημα ποδοσφαιριστών που έχουν ως στόχο να σου κλέψουν την μπάλα και να βγουν γρήγορα στην αντεπίθεση με ορθολογικό και εννίοτε- εντυπωσιακό τρόπο. Για το δεύτερο φτάνει η παρουσία του Ντάνι Αλβες. Για το πρώτο έχει τους Μάντζουκιτς, Κουαδράδο, Ντιμπάλα και Ιγουαΐν.

Η Ρεάλ, στην αντίπερα όχθη, είναι η ομάδα που θα σου βάλει σχεδόν σίγουρα γκολ και με τον Ζιντάν στον πάγκο έχει μάθει να το κρατά. Στη ρεβάνς με την Ατλέτικο Μαδρίτης λίγο έλειψε να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων το σκορ του πρώτου αγώνα, αλλά μια εντυπωσιακή ενέργεια του Μπενζεμά άλλαξε τα δεδομένα. Εδώ μιλάμε για το αυτονόητο: έχει ΚΑΙ παίκτες-προσωπικότητες που ακόμα κι αν στραβώσουν τα πλάνα μπορούν να σου κάνουν τη ζημιά.

ΑΜΥΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Επίσης, ο Ζιντάν είναι λίγο της ιταλικής σχολής, αφού δεν φοβάται να γυρίσει, όποτε χρειαστεί, πίσω την ομάδα του για να διαφυλάξει το προβάδισμα. Μόνο που απόψε έχει απέναντί του μία ομάδα που προέρχεται από τη σχολή της καλής άμυνας, άρα ο ίδιος θα κληθεί να παρουσιάσει το δικό του ατού που είναι η καλή επίθεση. Πρωτίστως. Γιατί το τι θα βγάλει το ματς στην πορεία του είναι μια άλλη κουβέντα.

Οπως και να 'χει, ο αποψινός τελικός μοιάζει ισορροπημένος ακόμα και στο ενδεχόμενο... αποβολών. Αμφότεροι οι μονομάχοι διαθέτουν ομάδα και ποδοσφαιριστές που μπορούν να γράψουν στο χορτάρι τη δική τους ιστορία. Αμφότερες είναι διψασμένες, λίγο παραπάνω η Γιουβέντους, αλλά όσο κι αν ακούγεται κλισέ, σε έναν τελικό όλα μπορούν να συμβούν. Εξάλλου το γεγονός ότι θα δούμε το συγκεκριμένο ζευγάρι στο Κάρντιφ είναι μία προϋπόθεση της συζήτησης για το αν όλα μπορούν να συμβούν...