Όσοι είναι αισθηματίες την πατάνε μια ζωή
Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που επέλεξε λάθος δρόμο για να "χωρίσει" με την ΑΕΚ, το πλήγμα στον κόσμο της Ένωσης, ο εγωισμός του Μελισσανίδη, το ηθικό του πράγματος και ο Ολυμπιακός που ψάχνει στο πρόσωπό του ό,τι δεν βρήκε, τελικά, στον Φορτούνη. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Αφήστε στην άκρη τα δικαστικά. Το πράγμα θα "τραβήξει" όσο η ΑΕΚ επιμένει πως ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος έχει ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο και ο ίδιος θεωρεί, από την πλευρά του, πως είναι ελεύθερος να διαπραγματευτεί με όποια ομάδα θέλει.
Το θέμα με τον ποδοσφαιριστή ακουμπά τα όρια της ηθικής. Από την αρχή έως το τέλος αμφότερες οι πλευρές πήγαν να διαπραγματευτούν, βάζοντας μπροστά το αίσθημα της ηθικής. Ο Χριστοδουλόπουλος ήθελε περισσότερα χρήματα γι' αυτό το περιβόητο "+1", μέσω ενός φρέσκου συμβολαίου, κάτι σαν "ευχαριστώ" για τη διετή παρουσία του, η ΑΕΚ ήθελε να ισχύσουν ό,τι είχε συμφωνηθεί.
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης πήγε εγωιστικά την υπόθεση. Αν ήθελε θα την τελείωνε... χθες. Έχει, όμως, μία συγκεκριμένη νοοτροπία που αφορά τη συμφωνία κυρίων. Το ηθικό του πράγματος. Περίμενε ότι ο Χριστοδουλόπουλος θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι και θα ακούσει ό,τι έχει να του προσφέρει η ΑΕΚ μετά τον τρίτο χρόνο της συνεργασίας τους. Επέλεξε τον άλλο δρόμο, το πήγε στα άκρα.
Ο Μελισσανίδης προφανώς και θεωρεί τον Λάζαρο σημαντικό κομμάτι της εφετινής επιτυχίας. Προφανώς θα έκανε (από 'κει και πέρα) το... κατιτίς για να τον ικανοποιήσει στο οικονομικό κομμάτι, χωρίς όμως να ξεφύγει από τα δικά του στάνταρ. Γιατί, απλούστατα, αν έδινε στον ποδοσφαιριστή αυτά που ήθελε, τότε οποιοσδήποτε άλλος παίκτης της Ένωσης θα είχε το... δικαίωμα να χτυπήσει την πόρτα και να ζητήσει κάτι παραπάνω. Με λίγα λόγια θα επηρέαζε την ισορροπία στα αποδυτήρια. Έτσι όπως -τουλάχιστον- την σκέφτεται ο Τίγρης.
Στην αντίπερα όχθη, ο Χριστοδουλόπουλος ανήκει σε μία κάστα ποδοσφαιριστών που θέλουν να τον αγαπούν. Όπως ο Καραγκούνης, όπως ο Ντέμης πιο παλιά, μπορούμε να αραδιάσουμε καμιά δεκαριά ονόματα. Ο Χριστοδουλόπουλος γούσταρε στην ΑΕΚ, επέστρεψε στην Ελλάδα ώριμος, πέτυχε κρίσιμα και πανέμορφα γκολ, έγινε ο αγαπημένος της εξέδρας.
Του έφτανε αυτό; Όχι. Δεν είχε την αναγνώριση από ψηλά. Περίμενε από την πλευρά του Μελισσανίδη κάτι ανταποδοτικό. Τα 320 της ΑΕΚ για τον τρίτο χρόνο απέναντι στα 500-550 που φέρεται να του δίνει ο Ολυμπιακός δημιουργούν μία διαφορά που δεν είναι ικανή να χαλάσει καρδιές. Εντελώς μπακαλίστικα 150-200 χιλιάρικα ήταν η διαφορά.
Για τον Χριστοδουλόπουλο, όμως, έπαιξε ρόλο, τελικά, ότι ο Ολυμπιακός τον ήθελε περισσότερο. Η τελευταία αναγνώριση για έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή.
Ακούγεται εγωιστικό και είναι. Ίσως να είναι το τελευταίο του συμβόλαιο, ήθελε να γίνει με κρότο, όπως αρμόζει στους πρωταγωνιστές. Στο δικαίωμα του καθενός δεν μπορείς να του αφαιρέσεις αυτή την επιθυμία. Στο ηθικό του πράγματος τα είπαμε και πιο πάνω.
Ο ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
Ο Χριστοδουλόπουλος είναι λάθος. Όχι γιατί αποφάσισε να μη συνεχίσει στην ΑΕΚ, αλλά γιατί επέλεξε να το κάνει με λάθος τρόπο. Στα άκρα. Είναι κι αυτός ο σεβασμός στη μέση. Και για τις δύο πλευρές. Για τον παίκτη, αλλά και τον Δημήτρη Μελισσανίδη που είδε να επαναλαμβάνεται η ιστορία με τον Αλεξανδρή 24 χρόνια μετά. Όσα ακριβώς είχε να πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ.
Για τον κόσμο της Ένωσης ο 32χρονος μέσος έχει τελειώσει. Απότομα, με πόνο καρδιάς, αλλά τέλος. Προφανώς η ΑΕΚ δεν χάνεται επειδή χάνεται ο Χριστοδουλόπουλος, αλλά χάνει το σημείο αναφοράς του εφετινού πρωταθλήματος. Κάθε μεγάλη νίκη, κάθε μεγάλη ανατροπή, κάθε χιτσκοκικό αποτέλεσμα είχε την υπογραφή του. Για τα βράδια που θα αναπολούν την εφετινή πορεία τούτο είναι ένα πλήγμα. Αφαιρείται ένα κομμάτι από την επιτυχία, ένα καρέ από τα φωτογραφικά στιγμιότυπα.
Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Ο Ολυμπιακός ψάχνει ακριβώς αυτό. Ο,τι δεν κατάφερε να βρει στον Φορτούνη. Ψάχνει τον ηγέτη του, το σημείο αναφοράς, τον παίκτη που θα πωρώσει τον κόσμο, που θα τον φέρει στο Καραϊσκάκη. Ψάχνει τον μπαλαδόρο, αυτόν που μπορεί να αλλάξει τον ρου ενός αγώνα.
Διπλό το κέρδος, αν -εν τέλει- τον αποκτήσει. Για το παραπάνω, αλλά και για την πρώτη νίκη επί της ΑΕΚ μετά από καιρό. Πλήγμα που έρχεται λίγο μετά τα δικά του απανωτά πλήγματα. Το χρειαζόταν όπως χρειαζόταν εφέτος η ΑΕΚ τον Χριστοδουλόπουλο. Τώρα ξέρει, από νωρίς, πως του χρόνου δεν θα τον έχει. Και έχει όλο το χρόνο μπροστά της να ψάξει τον επόμενο.
Τελικά, "όσοι είναι αισθηματίες την πατάνε μια ζωή", όπως λέει και ένας άλλος Χριστοδουλόπουλος. Ο Μάκης...