Τσάμπα οι αγκαλιές

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για την απότομη προσγείωση στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, μετά τις ελπίδες που είχαν αναζωπυρωθεί μετά τον τελικό του κυπέλλου.

05 ΜΑΪ 2014

Το χάσαμε το κορμί, πατριώτη, που έλεγε και μια διαφήμιση. Τσάμπα οι αγκαλιές Σαββίδη-Αλαφούζου, τσάμπα τα ευχολόγια, τσάμπα οι ελπίδες για μια καλύτερη μέρα. Μία συμφωνία για μετακίνηση οπαδών, λίγoι ανεγκέφαλοι, ιπτάμενες καρέκλες, φωτοβολίδες και ημίωρη καθυστέρηση μας επανέφεραν στην ωμή πραγματικότητα.

Πεδίο μάχης των ανεγκέφαλων

Ούτε καναπέ δεν μπορούμε να μετακινήσουμε, πόσο μάλλον οπαδούς. Στους 25000 που κατέβηκαν από την Θεσσαλονίκη και πήγαν στο ΟΑΚΑ όλα πήγαν ρολόι. Επιστρατεύτηκε όλη η αστυνομική δύναμη της Αττικής και σε συνδυασμό με την κοινή παρουσία Αλαφούζου-Σαββίδη στο τερέν του γηπέδου οι κάφροι ηρέμησαν και συνειδητοποίησαν πως είναι από τις λίγες φορές που δεν χρειάζεται να τραβούν το λουρί ούτε να γαυγίζουν και πρέπει να γυρίσουν πίσω στο σπιτάκι τους. Στους 300, όμως, είχαμε πρόβλημα. Τόσοι οπαδοί του ΠΑΟΚ πήγαν στη Λεωφόρο για το κυριακάτικο ματς. Χαμηλότερου κινδύνου, με -υποτίθεται- καλύτερη ατμόσφαιρα λόγω όσων είχαν προηγηθεί, αλλά με λιγότερη αστυνομία ακριβώς για τους παραπάνω λόγους. Και η ζημιά δεν άργησε να γίνει. Ο αγωνιστικός χώρος έγινε πεδίο μάχης των ανεγκέφαλων, δεκάδες οπαδοί έκοβαν βόλτες με τον άμοιρο τον Αναστασίου να προσπαθεί να τους διώξει και ο Ιβάν Σαββίδης με τον Γιάννη Αλαφούζου -σαν το νεόνυμφο ζευγάρι που γυρνά από τραπέζι σε τραπέζι- πάτησαν κάθε γωνιά του αγωνιστικού χώρου για να κατευνάσουν τα πνεύματα.

Όχι στις μετακινήσεις

Τι έδειξε όλο αυτό; Ναι, στις μετακινήσεις, αλλά μόνο με όλη την αστυνομική δύναμη της Αττικής, το FBI, τη CIA, ελικόπτερα, Ζέπελιν και τον... Τσακ Νόρις. Με απλά λόγια, όχι στις μετακινήσεις για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Αργεί πολύ η μέρα εκείνη που το πράγμα θα έρθει από μόνο του και η παρουσία φιλοξενούμενων στις εξέδρες θα θεωρείται κάτι φυσιολογικό, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Μέχρι να γίνει αυτό θα χρειαστούν πολλές αγκαλιές ακόμα και οι ΠΑΕ θα πρέπει να πληρώσουν εκατοντάδες σπασμένα και καμμένα καθίσματα.

Κρίμα για τις ελπίδες που αναζωπυρώθηκαν μετά τον τελικό κυπέλλου και το επιτυχημένο του πράγματος. Δεν ήταν απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον αγώνα, αλλά είναι πολύ πιθανό πλέον να ήταν και μία ονείρωξη που ζήσαμε όλοι μαζί λόγω της επιθυμίας μας για κάτι διαφορετικό. Γι' αυτό καλό θα είναι ο κ.Σαρρής και οι συν αυτώ να σκεφτούν το ενδεχόμενο επανάληψης του τελικού με το σκηνικό που ξέρουμε: είσοδος οπαδών στο γήπεδο, ξύλο, ανταλλαγή καθισμάτων, δακρυγόνα, συλλήψεις, προσαγωγές.

ΥΓ: Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός την πάτησε. Θεώρησε ότι το 1-0 του φτάνει, στην άκρη του μυαλού υπήρχε η εικόνα του τελικού και η εύκολη επικράτηση και σε συνδυασμό με τις επιτυχημένες αλλαγές του Γεωργιάδη (απάντηση σε όσους τον κατηγορούν για τις δυνατότητές του), έφεραν τη -δίκαιη- ισοφάριση. Αποτέλεσμα που δίνει τεράστιο ενδιαφέρον στα πλέι οφ και δη στην αγωνιστική της προσεχούς Τετάρτης. Κίνητρο για να έχουμε κάτι να βλέπουμε. Εκτός από τους κάφρους...

Δείτε την εκπομπή Super BALL με τους Παντελή Βλαχόπουλο και Θέμη Καίσαρη για το ντέρμπι της Λεωφόρου.