Τα όμοια έλκονται
Μιλάμε βέβαια για τον εξαιρετικό συνδυασμό της Τσέλσι και του Μουρίνιο. Μιας ομάδας και ενός προπονητή που έχουν εδώ και καιρό εξασφαλίσει το πρωτάθλημα Αγγλίας (μετά από 50 χρόνια!) και που έχουν σημαντικές πιθανότητες να φτάσουν μέχρι το πολυπόθητο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά την ομάδα της Τσέλσι και τον προπονητή Μουρίνιο μπας και αντιληφθούμε γιατί ο συνδυασμός τους οδήγησε αυτά τα καταπληκτικά αποτελέσματα.
Η Τσέλσι είναι μια ομάδα που δεν είχε να επιδείξει τίποτα το σπουδαίο τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια (πριν την εμφάνιση του Αμπραμόβιτς) είχε επιλέξει με τον τότε πρόεδρό της Κεν Μπέιτς να επενδύσει σε ευρωπαϊκά ονόματα. Ο Μπέιτς είχε φέρει αρκετά γνωστούς και καλούς ποδοσφαιριστές (Βιάλι, Γκούλιτ, Ντεσαγί, Ντεσάμπ, και άλλους) σε μερικούς εκ των οποίων επένδυσε και προπονητικά (Γκούλιτ και Βιάλι). Υπήρξε μια σημαντική πρόοδος και η Τσέλσι άρχισε να γίνεται σημαντική δύναμη τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ευρώπη με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1998. Όμως κάτι της έλειπε. Αυτό το κάτι που θα την έκανε ισάξια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Άρσεναλ σε αγγλικό επίπεδο και ισάξια μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Αμπραμόβιτς ανέλαβε τα ηνία της ομάδας αντί του Μπέιτς και τα χρήματα άρχισαν να ρέουν. Η πρώτη κίνηση του Αμπραμόβιτς ήταν να εμπιστευτεί τον Ρανιέρι. Ο Ιταλός δεν τα κατάφερε και άσχημα. Έφερε στο νησί μεγάλα ονόματα και οδήγησε την Τσέλσι στους 4 του Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί οι οπαδοί της Τσέλσι να στεναχωρήθηκαν όταν ο Ρανιέρι έφυγε, αλλά το όνομα του αντκαταστάτη του τους ικανοποίησε.
Ο Μουρίνιο ποτέ δεν έγινε γνωστός για τα κατορθώματά του ως ποδοσφαιριστής. Ποτέ δεν μπόρεσε να συγκριθεί με ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου που σήμερα βρίσκονται ως προπονητές σε πάγκους μεγάλων ομάδων. Οι προπονητικές του γνώσεις δεν δείχνουν να βασίζονται στην εμπειρία του στα γήπεδα. Η επιτυχία του ως προπονητής δείχνει να είναι η απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι προπονητής γίνεσαι και δεν γεννιέσαι. Ο Μουρίνιο μάλλον γεννήθηκε προπονητής.Οι επιτυχίες του στην Πόρτο ξεπερνάνε κάθε φαντασία. Μια ομάδα που την ανέδειξε σε πρωταθλήτρια Ευρώπης με περιορισμένο μπάτζετ. Μάλιστα έδειξε περί τίνος πρόκειται ένα χρόνο νωρίτερα με την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Όταν ένιωσε ότι οτιδήποτε είχε να κάνει και να αποδείξει στην Πορτογαλία, το είχε πραγματοποιήσει, αποφάσισε να αλλάξει χώρα και πρόκληση. Επέλεξε σωστά την Τσέλσι (άλλωστε και το να επιλέγεις σωστά τον εργοδότη σου είναι μεγάλο προτέρημα για έναν προπονητή) και τον Αμπραμόβιτς.
Από την στιγμή που αυτά τα δύο έγιναν ένα (Τσέλσι και Μουρίνιο) ο δρόμος δεν είχε επιστροφή. Ο Μουρίνιο επέλεξε σωστά και με μέτρο στην αγορά ποδοσφαιριστών και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Η Τσέλσι θα κατακτήσει το πρωτάθλημα της χώρας της και ο Μουρίνιο θα καταφέρει να κερδίσει τον τίτλο στο δυσκολότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Γιατί μην γελιέστε. Δεν είναι εύκολο να κατακτάς τον τίτλο όταν έχεις απέναντί σου 17 πεινασμένες ομάδες και δύο μεγαθήρια όπως την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Άρσεναλ.
Σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, τα αποτελέσματα μιλάνε μόνα τους. Το να κόβεις ταρίφα σε Μπαρτσελόνα και Μπάγερν είναι αρκετό.
Ποιο είναι όμως το κοινό χαρακτηριστικό της Τσέλσι και του Μουρίνιο; Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι η ποδοσφαιρική αλαζονεία. Τόσο η ομάδα όσο και ο προπονητής είχαν και έχουν κοινή αντίληψη περί των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, η οποία είναι η εξής: εμείς και κανένας άλλος. Βέβαια μην βιαστεί να κατακρίνει κανείς αυτό που κατά τα άλλα δείχνει κατακριτέο. Ας σκεφτεί πρώτα αν καμία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα ή κανένας μεγάλος προπονητής δεν χαρακτηρίζονται από αυτό το χαρακτηριστικό. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχουν την ίδια σκέψη μεγάλες ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Γιουβέντους, η Μίλαν: Ή ο Φέργκιουσον, ο Βενγκέρ, ο Κούπερ και ο Καπέλο;
Καλώς ή κακώς η ποδοσφαιρική αλαζονεία που αλλιώς μπορεί να μεταφραστεί σε απεριόριστη πίστη στις δυνάμεις σου είναι που μετατρέπει μια ομάδα από απλά καλή σε κορυφαία και πλέον πρέπει να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε στην διαδικασία ανάδειξης μιας νέας κορυφαίας ευρωπαϊκής ομάδας.
.jpg)
