Ο έντιμος κύριος Τζόρτζεβιτς

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού στην Κωνσταντινούπολη και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς που δεν είναι κολλημένος.

24 ΜΑΡ 2016

Το μεγάλο πρόβλημα των προπονητών, ιδιαίτερα της σερβικής και της ελληνικής σχολής, αφορά στην επιμονή στην αρχική τους ιδέα. Δεν είναι ευέλικτοι, πολλές φορές τους χαρακτηρίζεις και ξεροκέφαλους. Το μεγάλο πρόβλημα των μεγάλων παικτών είναι η αδυναμία να τελειώσουν με το ένδοξο παρελθόν και παραμένουν αθλητές χωρίς να καταφέρνουν να περάσουν στο επόμενο στάδιο.

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και στην νίκη επί της Νταουσάφακα, όπως στην επικράτηση επί της Λοκομοτίβ και στην ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα, αποδεικνύει πως ως προπονητής δεν είναι κολλημένος, κρατώντας την νοοτροπία του παίκτη: νίκη όπως να έρθει.

Σε μία τρομερά έντιμη προσέγγιση, δύσκολη για κόουτς, παραδέχεται πλέον πως απέτυχε όλο το θερινό του πλάνο, απέτυχε να βάλει καινούργια πράγματα μέσα στην σεζόν, οπότε με τρεις παικτες που ήρθαν σε μία εβδομάδα θα πορευθεί όσο τον τραβήξουν. Οσο ο Ουίλιαμς θα χορεύει στο ένας ένας, θα καλύπτει την έλλειψη πλάνου, τόσο θα πηγαίνουν οι πράσινοι. Στο Βελιγράδι δεν ήταν αρκετό, στην Πόλη ήταν και αυτό γιατί στο τέλος, οι κυπελλούχοι βρήκαν μία ομάδα με ακόμα μεγαλύτερη ανυπαρξία πλάνου η οποία σε συνδυασμό με την διαφορά σε λύσεις, έδωσε μία τεράστια νίκη.

Παιχνίδι... σε λάθος χρόνο

Ο Σέρβος προπονητής των πρασίνων, έχει την γενναιότητα να αποδεχθεί πως με αυτό το το μπάσκετ ένας εναντίον ενός ή και όλων, κάνοντας έστω ένα λάθος λιγότερο(επειδή στο παρκέ είναι ο Διαμαντίδης) μπορούν να έρθουν οι νίκες που καταρχάς θα δώσουν την επιθυμητή πρόκριση. Το πιο σημαντικό: πάει τα παιχνίδια σε μία ρουλέτα όπου ως τώρα η μπίλια κάθεται στο πράσινο με αντιπάλους που κάνουν απίθανα λάθη. Πρόβλημά τους και σίγουρα έχει αξία πως ο Παναθηναϊκός βρίσκει κάποιον ατομικό τρόπο να νικήσει. Νικά και αυτό αποτελεί μία καλή βάση οπότε αν κάποια στιγμή παιχτεί και μπάσκετ, τότε ναι αυτή είναι μία ομάδα η οποία μπορεί να φτάσει μακριά.

Αν πάντως από την αναμέτρηση της 24ης Μαρτίου, βάλετε ως ημερομηνία, την 28η Σεπτεμβρίου, θα ταίριαζε καλύτερα. Τέτοια εικόνα από δύο ακριβές ομάδες με καλά ονόματα εντός και εκτός παρκέ, ταιριάζει μόνο προς το τέλος της θερινής προετοιμασίας, όταν οι παίκτες μοιάζουν κάπως σφιγμένοι στην προσπάθεια να βγάλουν πράγματα στο παρκέ. Ολα δε γίνονται αργά.

Έδινε την... νίκη

Τρομερό το πόσο ατομικά έπαιζαν δύο ομάδες οι οποίες έχουν επενδύσει σημαντικά ποσά και θεωρητικά δουλεύουν πολύ. Κανένα πραγματικό πλάνο στην επίθεση και από τα απίστευτα λάθη στην άμυνα, έβγαιναν σχεδόν όλοι οι πόντοι. Ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα, πέρασε με +4 στο 38, αλλά βρέθηκε να χάνει 84-81 στο 39,30'' δίνοντας πέντε αστείες βολές στους γηπεδούχους.

Η χάρη επεστράφη σε τρεις δόσεις. Πρώτα στην αστεία αμυνα του Χαρανγκόντι στην απομόνωση με τον εκπληκτικό Ουίλιαμς. Εν συνεχεία στην επίθεση-γιουρούσι του γνωστού από την Ελλάδα σε τέτοια απονενοημένα διαβήματα, Ουίλμπεκιν οποίος από τύχη έστειλε την μπάλα στο στεφάνι μπροςτά σε τρεις αντιπάλους, εκεί όπου βρέθηκαν τέσσερις συμπαίκτες να κυνηγούν ένα ριμπάουντ αφήνοντας ελεύθερο τον χώρο στον Ουίλιαμς να τρέξει για να σκοράρει. Επειδή όμως ο Αμερικανός δεν θα προλάβαινε να φτάσει στο καλάθι, του έκαναν και φάουλ στο κέντρο 2'' πριν το τέλος.

Από την τεράστια διάθεσή τους να δείξουν πως αξίζουν να σταθούν στο ίδιο γήπεδο με τον εξάκις πρωταθλητή, έχασαν πάλι με τον δικό τους τρόπο. Δεν είναι δε η πρώτη φορά που κάνουν φέτος τέτοια μπασκτικά εγκλήματα.

Κάποιος λογικά θα σκεφτεί πως για τον Παναθηναϊκό μετρούν μόνο οι νίκες και όχι το πώς παίζει. Αυτή την στιγμή, σίγουρα, αλλά θα έρθει η ώρα να δοκιμαστεί ως σύνολο και όχι οι μονάδες κι εκεί, με όσα βλέπουμε ως τώρα θα δυσκολευτεί.

Παράσημο οι Αμερικανοί

Ενα προπονητικό παράσημο για τον Τζόρτζεβιτς, αφορά στο γεγονός πως δεν έχει πρόβλημα να εμπιστευθεί δύο παιδιά χωρίς ευρωπαϊκή πείρα. Σχήμα οξύμωρο αλλά ο παίκτης που έφερε με προσωπική άποψη είναι ο λιγότερος αποδοτικός, ο Χέινς, ενώ οι ...άγνωστοι αποδεικνύουν πόσο εύκολα παίζει ένας καλός παίκτης άμεσα στην Ευρωλίγκα. Απλά, του δίνεις να κάνει όσα ξέρει και προσαρμόζεσαι.

Ο Τζόρτζεβιτς και οι συνεργάτες του σε αυτό παίρνουν άριστα καθώς κοιτούν να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν, διευκολύνοντάς τους με πράγματα στα οποία είναι καλοί. Στον Ουίλιαμς δίνεται το ένας εναντίον ενός από τη δεξιά ντρίπλα. Ο Χάντερ (που έβαλε και τις βολές του) θα μπει να παίξει παθιασμένη αμυνα, να θυσιάσει το σώμα του για το καλό της ομάδας, να κάνει τα φάουλ.

Αποτέλεσμα είναι βεβαίως παίκτες όπως ο Καλάθης να μην είναι εύκολο να αποδώσουν ενώ ο Ραντούλιτσα εκτίθεται τρομερά εύκολα στην άμυνα, όμως αυτή την στιγμή, ο Τζόρτζεβιτς κοιτά να νικήσει. Θέλει δε μεγάλη γενναιότητα από μία τόσο μεγάλη προσωπικότητα να παραδέχεται πως η νίκη θα έρθει πρωτίστως χάρις στο ατομικό ταλέντο των παικτών του. Άλλωστε αν επιτύχει φέτος, έχει τον χρόνο να δουλέψει του χρόνου σε όσα δεν του βγήκαν.