Πασκουάλ ο "Έλληνας"

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού στη Βιτόρια και την επόμενη μέρα στο "πράσινο" στρατόπεδο.

Πασκουάλ ο "Έλληνας"

Ο Σίτο Αλόνσο είναι από τους καλύτερους Ισπανούς προπονητές. Δημιούργησε μία Μπασκόνια η οποία συνεχίζει να εκπλήσσει παρά τις εκ βάθρων αλλαγές. Συνολικά όλες του οι δουλειές φέρουν την σφραγίδα του. Το πρόβλημά του είναι πως δεν είναι Πασκουάλ ή Λάσο, οι δύο καλύτεροι δηλαδή της πατρίδας του. Αυτό το πλεονέκτημα διέθετε ο Παναθηναϊκός για να διαλύσει την Μπασκόνια μέσα στην έδρα της ως το 30. Μετά; Ήταν ο φετινός εαυτός του απλά δεν το πλήρωσε γιατί ο αντίπαλός του δεν διαθέτει την ατομική ποιότητα.

Ο Αλόνσο ως γνήσιος απόφοιτος της ισπανικής σχολής δεν προσαρμόζει το παιχνίδι του ανάλογα με τον αντίπαλο. Κινείται με γνώμονα όλα όσα έχει διδάξει το καλοκαίρι. Γίνονται μόνο οι απαραίτητες προσαρμογές αλλά όχι κάτι δραστικό.

ΤΕΛΕΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Αντίθετα ο Πασκουάλ αποτελεί μία από τις εξαιρέσεις της σχολής του σαφώς επηρεασμένος από την προσέγγιση Σέρβων κι Ελλήνων. Αυτό έκανε το βράδυ της Πέμπτης.

Διάβασε άριστα το παιχνίδι της Μπασκόνια, έστησε την άμυνά του με τέτοιο τρόπο ώστε οι "Βάσκοι" όπου γυρνάνε να βλέπουν παίκτες πιο δυνατούς, πιο ψηλούς και να απογοητευθούν. Διότι η ταχύτατη και άριστα δουλεμένη ομάδα του Αλόνσο, δεν διαθέτει το στοιχείο της δύναμης. Συν πως απέναντι δεν διαθέτει και τις προσωπικότητες ή το ατομικό ταλέντο των πρασίνων.

Ο Καλάθης όπως και στην πρώτη αναμέτρηση, θύμισε στον Λάρκιν γιατί αυτός ήταν το μεγάλο όνομα στο κολλέγιό τους(schooled που λένε στα μέρη τους) και όλα πήραν τον δρόμο τους. Αν μάλιστα ο ελληνοαμερικανός δεν χρειαζόταν να ξεκουραστεί με αποτέλεσμα ο Τζέιμς κυρίως να παρασύρει τους συμπαίκτες του σε ένα μπάσκετ υπερβολικά… άναρχο (αν υπάρχουν διαβαθμίσεις στην αναρχία), τότε από τα μέσα της δεύτερης περιόδου όλα θα είχαν τελειώσει.

Ο Σεγκέλια χάθηκε κάπου ανάμεσα στην έξυπνη άμυνα του Νίκολς και τα αθλητικά προσόντα Γκιστ-Σίγκλετον οπότε οι γηπεδούχοι δεν είχαν μεγάλη τύχη, υπό κανονικές συνθήκες. Συν το γεγονός πως έσπασε την ψυχολολογία του Χάνγκα με τα ελεύθερα τρίποντα που του προσέφερε κόβοντας παράλληλα οποιονδήποτε διάδρομο προς στο καλάθι, για 30 λεπτά η Μπασκόνια κτυπούσε το κεφάλι σε τοίχο.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ... ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ

Κοιτώντας τον Παναθηναϊκό στην πιο σοβαρή περίοδό του, με την πληθώρα αθλητικών προσόντων και ατομικού ταλέντου που του προσφέρουν οι επτά Αμερικανοί(έξι κι ένας Δομινικανός αμερικανοθρεμμένος για την ακρίβεια), συν τον "Αμερικανό" Καλάθη γίνεται σαφές γιατί αυτή η ομάδα αποτελεί πονοκέφαλο για οποιονδήποτε αντίπαλο.

Το απρόβλεπτο που προσφέρει αυτή την στιγμή ο ψυχολογικά ανεβασμένος Παναθηναϊκός δεν θες να το συναντήσεις αν έχεις πλεονέκτημα έδρας. Το οξύμωρο; Αυτό το απρόβλεπτο θα το ήθελε ένας αντίπαλος ο οποίος θα έμπαινε στα πλέι οφ με μειονέκτημα απέναντι στους κυπελλούχους διότι ουσιαστικά είδαμε μόλις δεύτερο σερί παιχνίδι όπου οι πράσινοι παρουσιάζουν σταθερότητα για ένα μεγάλο διάστημα. Όπου και το ζήτημα διότι οι αγώνες κρατούν 40 λεπτά και τα ρίσκα του Τζέιμς όταν δεν βγαίνουν πάντα. Όταν δεν λειτουργούν ανατρέπονται μεγάλες διαφορές και μετά πρέπει πάλι να κάνει ηρωϊκά για να καλύψει τα λάθη του.

Αν αυτά τα ηρωϊκά αρκούν για να λυγίσουν την ενθουσιώδη αλλά μερικώς αφελή Μπασκόνια, οι έμπειροι της Ευρωλίγκας δεν χαρίζονται.

Ειρήσθω εν παρόδω ο Τσάβι Πασκουάλ ως καλός…Έλληνας κόουτς ζει και πεθαίνει με τις επιλογές του και θα πάει με τον Τζέιμς στο τέλος, προφανώς δίπλα στον Καλάθη, μέχρι να δύσει ο ήλιος από την Ανατολή. Το επέλεξε και θα το στηρίξει.

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ/ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Συνολικά, παραμένει το αγωνιστικό ερωτηματικό . Στο καλό τους βράδυ διαθέτουν τέτοια ποιότητα και ποσότητα ταλέντου ώστε όντως δεν φοβούνται κανέναν. Στα πλέι οφ όμως έχουν ανάγκη από τρία ή τέσσερα, το λιγότερο, διαδοχικά καλά βράδια ιδιαίτερα στην επίθεσή τους όπου προτάσσεται το ατομικό του ομαδικού, όπως κύλησε η σεζόν με τις αλλαγές και τις προσθαφαιρέσεις. Η αντίδραση στα τελευταία 10 λεπτά θα πρέπει να παίζει σε… επανάληψη στα αποδυτήρια του συλλόγου και αποτελεί ένα δείγμα της διαδρομής.

Εν κατακλείδι ο Παναθηναϊκός που κυνηγάει με ζέση ακόμα και το πλεονέκτημα έδρας, ο Παναθηναϊκός ο οποίος μοιάζει με την επιστροφή του Γκιστ να έχει βρει την άριστη αμυντική συνοχή, μέχρι τώρα είναι επιτυχημένος στην Ευρώπη και το οφείλει στον προπονητή του. Διότι ναι μεν το ρόστερ είναι από τα καλύτερα και πιο ακριβά της γηραιάς ηπείρου, αλλά ποτέ τα χρήματα από μόνα τους δεν έφεραν την ευτυχία. Βοήθησαν σίγουρα να έρθει πιο… γρήγορα με την παρουσία του Καταλανού.

Η νίκη του στην Βιτόρια είναι σημαντική και θα πρέπει να προσδώσει ψυχολογία ως τέτοια με το τελευταίο 10λεπτό να λειτουργεί ως το απαραίτητο φρένο σε ξέφρενες απαιτήσεις.

Από την στιγμή όμως που τέθηκε ως στόχο το φάιναλ φορ, οτιδήποτε λιγότερο θα είναι αποτυχία και κάποιες τέτοιες ακροβασίες κράτησαν φέτος την ομάδα του Πασκουάλ σε χαμηλότερο επίπεδο από ό,τι καταδείκνυε το ταλέντο της.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την περίοδο 2012-2013 ο Παναθηναϊκός με έναν προϋπολογισμό στο 1/5 από την προηγούμενη σεζόν και κτίζοντας από το το...2(Μόνο Διαμαντίδης και Τσαρτσαρής συνέχισαν) νίκησε την Ρεάλ στην Μαδρίτη 74-73 σε μία τεράστια επιτυχία και πήρε διπλό στην Βαρκελώνη στον δεύτερο αγώνα των πλέι οφ χάνοντας τελικά την σειρά με 3-2. Ακούστηκαν λίγα καλά λόγια για τον προπονητή που έφερε τέτοιες νίκες.

Βλέποντας το δικαιότατο χειροκρότημα στον Τσάβι Πασκουάλ για τον αγώνα με την Μπασκόνια και συγκρίνοντας το με την αδιαφορία έως τις αήθεις επιθέσεις προς τον Πεδουλάκη που τα πέτυχε όλα αυτά από την πρώτη του σεζόν και με προϋπολογισμούς "πείνας", καταλαβαίνει κανείς πως είμαστε μάλλον προκατειλημένοι.

Εκτός εάν για κάποιους λίγους, δεν πρέπει να στηρίζεται άλλος κόουτς στον Παναθηναϊκό εκτός από τον κορυφαίο των κορυφαίων Ομπράντοβιτς.

News 24/7

24MEDIA NETWORK