Θεσσαλονίκη ώρα μηδέν
ΠΑΟΚ
Η πορεία της ομάδας του ΠΑΟΚ αποδεικνύει το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ομάδα μοντέλο, την κάνατε ....... θα μπορούσε να φωνάξει ο κάθε δύσμοιρος οπαδός του ΠΑΟΚ που είδε πέρυσι την ομάδα του να χτίζεται από την αρχή με νέα παιδιά, να κάνει κάποιες βελτιωτικές κινήσεις τον Ιανουάριο, να παίζει ωραία μπάλα, να αναδεικνύει νέα ονόματα (Σαλπιγγίδης, Κούτσης) και να επιτυγχάνει την έξοδό της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως δεν χρειάστηκαν παρά τρεις μόνο μήνες και 1 μόνο παιχνίδι (με την Μακάμπι) για να μετατραπεί το όνειρο σε εφιάλτη. Η ομολογουμένως κάκιστη εμφάνιση της ομάδας, τα τραγικά διοικητικά λάθη και ο αποκλεισμός από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ έφταναν για να διαλυθούν όλα όσα με τόσο κόπο έχτιζε ο ΠΑΟΚ. Η πορεία από εκείνο το σημείο και μετά είναι τραγική. Ομάδα χωρίς αρχή και τέλος με εκλάμψεις στην απόδοσή της δεν θυμίζει σε τίποτα το προ 12 μηνών δημιούργημα του Αναστασιάδη. Η διοίκηση του δικέφαλου αποφάσισε να επενδύσει στον Κωστίκο με την βοήθεια του Φρίγκερ και από ότι φαίνεται η συμβουλή που αυτοί έδωσαν στη διοίκηση του ΠΑΟΚ ήταν να φύγουν όλοι αυτοί που θεωρούνται παιδιά του Αναστασιάδη, άρα - κατά τη γνώμη τους - εξακολουθούν να υποστηρίζουν την προηγούμενη κατάσταση. Βόκολος, Μάρκος, Ατματσίδης και Κούτσης αποτελούν μόνο την αρχή των αποδεσμεύσεων. Φαίνεται πως μέσα σε λιγότερο από 1,5 χρόνο ο ΠΑΟΚ αποφάσισε ξανά να χτίσει καινούρια ομάδα. Αυτό ακριβώς το στοιχείο αρκεί για να καταλάβει κανείς τις αξίες του ποδοσφαίρου μας. Κανείς δυστυχώς δεν έχει παραδειγματιστεί από τις ομάδες του εξωτερικού, που χτίζουν τις ομάδες τους για κάμποσα χρόνια και απολαμβάνουν τους καρπούς για άλλα τόσα. Εδώ δεν είναι μόνο ότι τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα, αλλά όπως αποδεικνύει και η διοίκηση του ΠΑΟΚ δεν στηρίζουμε και την ομάδα μας όταν κάνει κάποια κοιλιά, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι οι επιτυχίες που οι ίδιοι αυτοί παίκτες έφεραν στον σύλλογο ήταν τυχαίες. Άντε να δούμε πότε θα καταφέρει ο ΠΑΟΚ να ξαναδεί Τσάμπιονς Λιγκ με αυτά τα μυαλά.
Άρης
Η κατρακύλα του Άρη έχει αρχίσει εδώ και κάποια χρόνια. Η κάκιστη οικονομική διαχείριση οδήγησε την ομάδα ένα βήμα πριν το τέλος, αλλά ευτυχώς ο καλός Θεούλης (λέγε με ελληνική πολιτεία) φρόντισε και για τον Άρη. Μπήκε στο άρθρο 44 και επιτέλους άρχισε να φαίνεται φως στο τούνελ. Η ομάδα χτίστηκε εν μια νυκτή το καλοκαίρι με τον Χατζάρα να αγοράζει ότι βρήκε τις τελευταίες κυριολεκτικά μέρες της μεταγραφικής περιόδου και η ομάδα χτίστηκε καθυστερημένα. Τα αποτελέσματα φαίνονται σε κάθε αγωνιστική. Μια ομάδα που παλεύει από την αρχή μέχρι το τέλος για να πάρει έστω τον έναν βαθμό. Όμως για να είμαστε ειλικρινείς η αγωνιστική της εικόνα είναι μετριότατη, όπως άλλωστε και η βαθμολογική της συγκομιδή. Τουλάχιστον στον Άρη γνωρίζουν το τι γίνεται, δεν διαμαρτύρονται και απλά περιμένουν καλύτερες ημέρες. Όμως για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι εικόνα αυτή για τον Άρη. Είναι κατάντια. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας μακροπρόθεσμα.
Ηρακλής
Εδώ τουλάχιστον έχουν και κάποια δικαιολογία. Χίλιες προσπάθειες έκανε η διοίκηση του Ηρακλή να φέρει την ομάδα ψηλά τα τελευταία χρόνια. Καλοί προπονητές, καλοί ποδοσφαιριστές, μεγάλα ονόματα, δίψα για διακρίσεις και όλο κάτι συνέβαινε και η εκάστοτε ομάδα αποδεικνυόταν «λίγη». Δεν θα διαφωνήσω ότι η διοίκηση ήταν άπειρη και για αυτό το λόγο έκανε λάθη. Όμως η απογοήτευση άρχισε να οδηγεί σε συνεχείς αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο, σε ασυνεννοησία, σε αδιαφορία και πλέον σε ανυπαρξία. Ο Μαρκαριάν φαίνεται να αποτέλεσε τον τελευταίο προπονητή που πίστεψε ότι τα μεγάλα ονόματα μπορούν να φέρουν επιτυχίες στον Ηρακλή και έτσι αποφάσισε να αρχίσει ανανέωση. Όμως και πάλι με τα όσα συμβαίνουν σε διοικητικό επίπεδο, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν αυτή η ανανέωση θα συνεχιστεί (με ή χωρίς τον Μαρκαριάν που έχει δηλώσει παραίτηση) ή θα έχουμε επιστροφή σε μεταγραφές γνωστών ονομάτων. Υπάρχει δηλαδή ένας προγραμματισμός από έναν προπονητή υπό παραίτηση που η επόμενη διοίκηση δεν ξέρουμε αν θα στηρίξει. Άντε βγάλε άκρη δηλαδή. Η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και η χρονιά θεωρείται ήδη χαμένη. Τουλάχιστον ας αποφασίσουν ποιός διοικεί και ποια είναι τα οράματά του.
Καλαμαριά
Η ομάδα του Παπαδόπουλου αποτελεί την εξαίρεση στην Θεσσαλονίκη, αρκεί να την αντιμετωπίσουν έτσι και οι φίλαθλοί της. Ομάδα με στιβαρή διοίκηση που έχει όραμα, ομάδα με προγραμματισμό, στηρίζει χρόνια τον ίδιο προπονητή ακόμα και σε αποτυχίες, στηρίζεται σε νέα παιδιά βάσει των οικονομικών της απαιτήσεων και δείχνει ότι έχει να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο στην Α΄Εθνική. Επειδή όμως ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και τα νέα παιδιά δεν είναι έμπειρα, μπορεί και να μην τα καταφέρει η ομάδα και να χάσει την κατηγορία. Ελπίζουμε σε μια τέτοια περίπτωση οι οπαδοί της ομάδας και η διοίκηση να συνεχίσουν το όραμα τους και να συνεχίσουν την ίδια προσπάθεια μέχρι να αποδώσει καλύτερα. Γιατί αλλιώς μπορεί να σώσουν την χρονιά, αλλά σε λίγα χρόνια να καταντήσουν (κατά οικονομική αντιστοιχία) σαν τους συμπολίτες τους.
.jpg)
