Τί Λοζάννη, τί Κοζάνη...

Αυτό που βγαίνει μετά την είδηση για την απόφαση του αθλητικού δικαστηρίου της Λοζάννης (CAS) για την προσφυγή του Αρη εις βάρος του Πανιώνιου, δεν είναι η απόρριψή της και η επιστροφή του θέματος στη FIFA. Ούτε η επιμονή των ανθρώπων του Αρη περί δικαίωσης και ονείρων για παραμονή στην Α’Εθνική.
Η είδηση που βγαίνει είναι πως –δυστυχώς- υπάρχει μερίδα φιλάθλων της ομάδας που εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα –όσο δύσμοιρη κι αν είναι αυτή- ενώ ακολουθεί χωρίς ενδοιασμούς τους διοικούντες τον Αρη που κατά γενική ομολογία οφείλονται για την κατάσταση που επικρατεί στο «κίτρινο στρατόπεδο».

Το contra.gr ήταν το πρώτο αθλητικό σάιτ που δεν βιάστηκε να γράψει περί δικαίωσης του Αρη. Εψαξε και βρήκε τα πραγματικά στοιχεία της απόφασης του CAS, ενώ μίλησε με έναν από τους ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την υπόθεση και μπορούσε να εξηγήσει τι στην ευχή εννοούσε αυτή η δεκαπεντασέλιδη ανακοίνωση. Ο λόγος για τον κύριο Μάθιου Ριμπ, γενικό γραμματέα του CAS, ο οποίος με το άκουσμα της λέξης «δικαίωση» μας ξεκαθάρισε πως ουδέποτε έγινε λόγος για «νίκη» του Αρη και υποβιβασμό του Πανιώνιου.

Βλέπετε, εδώ στην Ελλάδα μπερδεύουμε την ηθική δικαίωση με την δικαίωση αυτή κάθ’αυτή. Το αθλητικό δικαστήριο της Λοζάννης παραδέχθηκε πως ο Αρης έχει δίκιο σε αυτά που διαμαρτύρεται, αλλά από τη στιγμή που είναι αναρμόδιο όργανο δεν μπορεί να κάνει κάτι για το θέμα και έστειλε «πακέτο» την υπόθεση στη ΦΙΦΑ.

Αυτό άκουσαν οι διοικούντες και οι φίλαθλοι του Αρη και βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν. Και όταν τα ΜΜΕ εξήγησαν τα όσα αναφέρει η ανακοίνωση και διευκρίνισαν πως δεν δικαιώνεται ο Αρης, όλοι έπεσαν να τα «φάνε». Ειδικά εμάς, εδώ στο contra.gr όπου έπρεπε να εξηγήσουμε σε «αγανακτισμένους» αναγνώστες πως ό,τι γράφουμε δεν είναι για να κάνουμε «πόλεμο» στον Αρη –όπως πολλοί νομίζουν- αλλά για να «ανοίξουμε» τα μάτια σε αυτούς που αναφέραμε στη πρώτη παράγραφο. Τους φιλάθλους, δηλαδή, που αισθάνονται «κυνηγημένοι» από φαντάσματα και ψάχνουν την λύτρωση σε λάθος μονοπάτι.

Το τρένο έχει χαθεί. Ακόμα κι αν η ΦΙΦΑ αποφασίσει να ασχοληθεί με το θέμα και ο Αρης χρησιμοποιήσει όλα τα ένδικα μέσα, οι μέρες θα έχουν περάσει και η βαθμολογία της Α’Εθνικής δεν θα αλλάξει. Και τότε πάλι οι δημοσιογράφοι θα φταίνε. Κάποιος λόγος θα βρεθεί...

Αυτό, πάντως, που αναγνωρίζω στους κ.κ. Ματθαίου και Σκόρδα –που ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την υπόθεση- είναι η πίστη τους για νίκη και σωτηρία του Αρη. Αυτό είναι κάτι που μόνο όσοι έχουν «άγνοια κινδύνου» μπορούν να το καταφέρουν.

ΥΓ1: Αντί να κάνουν το σταυρό τους που η πιθανή αποζημίωση θα φτάνει τα 15.000.000 ευρώ και με το συγκεκριμένο ποσό θα κλείσουν πολλές «τρύπες», συνεχίζουν και κοροϊδεύουν τον κόσμο –γιατί περί κοροϊδίας πρόκειται- ότι ο Αρης έχει σωθεί. Και συνεχίζουν να «ποτίζουν» τον κόσμο με αηδίες περί «πολέμου των δημοσιογράφων». Κρίμα γιατί ο Αρης έχει μεγάλη ιστορία και δυστυχώς αυτή η ιστορία θα γράψει στη «μαύρη σελίδα» της κάποιες ασχετοσύνες κάποιων κατ’επάγγελμα παραγόντων...