Η επιρροή του Δημήτρη Σαραβάκου ξεπερνά το αθλητικό κομμάτι

Ο Τσάρλυ αφήνει λίγο στην άκρη τα θέματα τις επικαιρότητας και ασχολείται με τον αθλητή που στιγμάτισε τα παιδικά του χρόνια. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Δημήτρη Σαραβάκο, ο οποίος τα είχε όλα, άφησε το δικό του στίγμα, όμως δεν τιμήθηκε την εποχή που θα έπρεπε από τον Παναθηναϊκό.

Η επιρροή του Δημήτρη Σαραβάκου ξεπερνά το αθλητικό κομμάτι
EUROKINISSI

Στις γιορτές είχα χρόνο να κάνω διαφορετικά πράγματα, από ότι στην καθημερινότητα μου. Ξεκίνησα την σειρά house of cards (βρίσκομαι στον 3κύκλο της), έπαιξα Monopoly -δεν θυμάμαι μετά από πόσα χρόνια- και φυσικά έφαγα πάρα πολύ. Το τελευταίο βέβαια δεν έχει να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο των εορτών, η διαφορά ήταν πως το παράκανα.

Ένα βράδυ έκατσα στον καναπέ μου και έβαλα το αφιέρωμα που έκανε η NOVA στον Δημήτρη Σαραβάκο.

ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

Ήταν πράγματι μια υπέροχη δουλειά και μία εκπληκτική συνέντευξη. Ένα δίωρο γεμάτο που αποτυπώνει την διαδρομή αυτού του τεράστιου ποδοσφαιριστή στα ελληνικά γήπεδα, αλλά και κρυμμένες πτυχές της ζωή του. Ο ίδιος θεωρεί πως δεν είναι καλός στον λόγο, στην πραγματικότητα το πιστεύει αυτό επειδή δεν του αρέσει να επικοινωνεί αυτά που νοιώθει.

Όταν δεν σου αρέσει κάτι, πιστεύεις πως δεν είσαι και καλός και ο Δημήτρης Σαραβάκος είναι από τους ανθρώπους που προτιμούν να κρατούν τις σκέψεις τους, για τον εαυτό τους. Έχω παρακολουθήσει πολλές συνεντεύξεις .Σπάνια βλέπεις τόσο καθαρό, τακτοποιημένο και τεκμηριωμένο λόγο. Ο Δημήτρης Σαραβάκος είχε καταλάβει απολύτως το νόημα της παραγωγής, πως πρόκειται για μία βιογραφική συνέντευξη και όχι μία απλή καταγραφή ποδοσφαιρικών επιδόσεων και προσωπικών καλών στιγμών και ήταν απολαυστικός.

Ένιωσε την ανάγκη να ευχαριστήσει την μητέρα του για τον τρόπο που τον μεγάλωσε και τον χαρακτήρα που τον βοήθησε να δημιουργήσει και πως από τον πατέρα του πήρε μόνο το DNA, που τον βοήθησε να κάνει αυτήν την μεγάλη καριέρα. Απάντησε σε πολλά ιστορικά θέματα με ειλικρίνεια. Για την συμφωνία του με τον Κοσκωτά με τα λεφτά που είχαν μπει στην θυρίδα.Έπαιξε η παραδοχή του πως είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό σαν τίτλος στα περισσότερα sites, πραγματικά δεν κατάλαβα το γιατί. Αυτό ήταν κάτι γνωστό, στην συνέντευξη υπήρξαν πραγματικές αποκαλύψεις, όπως ότι έκανε πρόταση στον Παναθηναϊκό να παραμείνει με τα μισά χρήματα, κάτι που θεωρήθηκε υπερβολικό από την διοίκηση και την απέρριψε.

Περιέγραψε πως το καλοκαίρι του '94 περίμενε μέχρι τελευταία στιγμή να δεχτεί πρόταση από τον Παναθηναϊκό, ακόμα και όταν ήταν στον δρόμο για να πάει να υπογράψει στην AΕΚ είχε την ελπίδα πως θα τον καλέσουν για να συνεχίσει στον σύλλογο που όπως ο ίδιος είπε λάτρεψε. "Δεν πίστεψα ποτέ πως θα φύγω από τον Παναθηναϊκό" είπε πολλές φορές στον συνάδελφο Νίκο Τζουάνη που του πήρε την συνέντευξη.

H ΕΠΙΡΡΟΗ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Ο λόγος που έβαλα να δω την συνέντευξη ήταν πως μετά την πρώτη της προβολή της, παρατήρησα πως είχε μεγάλη συναισθηματική επίδραση μιλώντας με φίλους μου, αλλά και βλέποντας αναρτήσεις σταsocialmedia. Του έκανε εντύπωση όπως δήλωσε, πως όταν ανέβαινε στην εξέδρα στο παιχνίδι Κυπέλλου στο γήπεδο της Καρδίτσας είδε τον κόσμο να τον χειροκροτεί.

Αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν εύκολα οι αθλητές του επίπεδου του Σαραβάκου, που αφήνουν στην εποχή του το στίγμα τους, είναι πως η επιρροή στην ζωή των ανθρώπων ξεπερνά το κομμάτι το αθλητικό. Προσωπικά, βλέποντας αυτές τις δύο ώρες το αφιέρωμα του Σαραβάκου, είδα όλη μου την παιδική ηλικία. Θυμήθηκα σε κάθε γεγονός πού βρισκόμουν, ένα απίστευτο συγκινητικό flashback που με τάραξε με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Θυμήθηκα πως την γκολάρα στο πρώτο παιχνίδι με την Γιουβέντους, δεν μπορούσα να την πανηγυρίσω όσο ήθελα, γιατί έκανα τον άρρωστο.

Πήγαινα στην έκτη Δημοτικού έπρεπε να πάει ο πατέρας μου στο σχολείο, γιατί είχα μαλώσει με έναν συμμαθητή μου και για διάφορα που είχαν μαζευτεί και αποφάσισα να κάνω τον βαριά άρρωστο να αργήσω να πάω σχολείο, να κερδίσω μέρες μέχρι να ξεχαστεί. Θυμήθηκα στιγμές με τον πατέρα μου. Τους διαλόγους που είχαμε στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, τα ματς που είχα δει μαζί του από το γήπεδο και από την τηλεόραση. Είναι περίεργο, αλλά από μωρό παιδί, πήγαινα σε πολλά παιχνίδια με τον πατέρα μου και δεν είχα δει ποτέ μαζί του τον Παναθηναϊκό να χάνει.

Θυμήθηκα πως είχε έρθει στο διάλειμμα και με πήρε από το φροντιστήριο για να πάμε να δούμε τον αξέχαστο επαναληπτικό με την Φέγενορντ, πως όταν έχανε ο Παναθηναϊκός στην Χονβέντ στο 5-0 μου είχε πει "πήγαινε πάρε μου δύο πακέτα τσιγάρα και θα βάλουμε δύο γκολ και θα περάσουμε στην ρεβάνς". Έτσι έγινε. Είναι από τα απλά πράγματα που κάνουν ένα παιδί, να νοιώθει πως ο πατέρας του είναι θεός, ο δικός του θεός που μπορεί να βρει λύση για όλα μου τα προβλήματα.

Με έναν περίεργο τρόπο πάντοτε έβρισκε και παρότι είχα φτάσει στα 27 μου χρόνια όταν τον έχασα, μόνο τότε κατάλαβα πως αυτό υπήρχε μόνο στο δικό μου μυαλό. Νομίζω πως τέτοιες ιστορίες έχουν οι περισσότεροι και είναι μαγικό που μπορεί να στις φέρει στο μυαλό σου ένας αθλητής και να σου δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα σε ένα προσωπικό του δίωρο αφιέρωμα.

ΤΑ ΕΙΧΕ ΟΛΑ

Ο Δημήτρης Σαραβάκος άφησε το δικό του στίγμα στην εποχή του, ήταν ξεχωριστός ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής. Είχε απίστευτα ποδοσφαιρικά προσόντα, που ακόμα και σήμερα θα έκαναν τη διαφορά. Έπαιζε τότε την θέση του δεξιού εξτρέμ, στις απαιτήσεις του σήμερα.

Γρήγορος, εκρηκτικός, μετέφερε την μπάλα, είχε δημιουργία, εκτέλεση, εκπληκτικά στημένα μια απίστευτη πληρότητα, την οποία συνδύαζε με εξωτερική εμφάνιση και σεμνότητα και με ένα ψυχικό χάρισμα που του έδινε την δυνατότητα να κάνει πάντα την διαφορά στα μεγάλα παιχνίδια.

Ο ΠΑΟ ΤΩΝ ΣΑΡΑΒΑΚΟΥ-ΖΑΕΤΖ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ Μ' ΕΝΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Όταν το καλοκαίρι του 1988 ο Κοσκωτάς πήγε να πάρει τον Δημήτρη Σαραβάκο από τον Παναθηναϊκό, είχε κατακτήσει μόλις 1 πρωτάθλημα, αυτό με τον Πάκερτ. Ο Παναθηναϊκός την δεκαετία του '80 είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του 84 με τον Γκμοχ πριν πάει ο Σαραβάκος και αυτό του '86.

Όμως για την δική μας τουλάχιστον γενιά, ο Παναθηναϊκός του Σαραβάκου και του Ζάετς που πορεύτηκαν μαζί από το καλοκαίρι του '84 μέχρι το καλοκαίρι του '88 που κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα έχει μείνει στο μυαλό των φίλων του Παναθηναϊκού και όχι μόνο, σαν μία μαγική ομάδα. Βλέπετε υπήρχαν πολλές ιστορικές στιγμές, που έκαναν αυτήν την τετραετία πολύ γεμάτη.

Η πορεία στους 4 με τον Γκμοχ, τα παιχνίδια με την Τορίνο, η πορεία στους 8 του UEFA με τον Δανιήλ, με κορύφωση της, την πρόκριση επί της μεγάλη Γιουβέντους , οι πολλές νίκες στα ντέρμπι εκείνης της εποχής με Ολυμπιακό και ΑΕΚ.Ο Παναθηναϊκός εκείνης της εποχής άφησε το στίγμα του και είναι μια τρανή απόδειξη πως αν έχεις ποιότητα και παίζεις καλό ποδόσφαιρο μπορείς να μείνεις στην ιστορία σαν κάτι σπουδαίο και χωρίς να έχεις σαρώσει τα πρωταθλήματα. Και η ομάδα του Σαραβάκου και του Ζάετς κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα σε 4 σεζόν που έπαιξαν μαζί, όμως γέμισαν με όμορφες αναμνήσεις τον φίλαθλο κόσμο.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΑΤΣ

Ο Σαραβάκος στον Παναθηναϊκό δεν σάρωσε τα πρωταθλήματα 3 κατέκτησε σε 10 χρόνια, το ένα του Πάκερτ και δύο μαζί με τον Βαζέχα, το 90 με προπονητή τον Μπόνεφ και το 91 με τον Βασίλη Δανιήλ.

Όμως, έμεινε στο μυαλό όλων νικητής και η αλήθεια είναι πως σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια έκανε την διαφορά. Κέρδισε όλους τους τελικούς που έπαιξε με την φανέλα του Παναθηναϊκού και κατάφερε κάτι μοναδικό από τα 125 τέρματα που πέτυχε συνολικά με την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος τα 25 τα πέτυχε απέναντι στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ και τα 23 στην Ευρώπη.

Είχε μία σπάνια ικανότητα, ένα απίστευτο χάρισμα να κάνει την διαφορά στα παιχνίδια που είχαν μεγάλη σημασία, να κρίνει αγώνες, που δεν γίνετε να ξεχάσεις. Κάτι που έκανε και στα παιχνίδια με την Ρέιντζερς, ως ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ. Δεν νομίζω να έχουν πανηγυρίσει πιο έντονα γκολ άλλης ομάδας οπαδοί του Παναθηναϊκού, όπως έκαναν στις δύο γκολάρες του Σαραβάκου με τους Σκωτσέζους.

ΤΡΩΕΙ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥ

Και όμως αυτόν τον αθλητή, που χάρισε τόσες σπουδαίες στιγμές στον κόσμο του συλλόγου, ο Παναθηναϊκός δεν τον τίμησε την εποχή που θα έπρεπε.

Στα 33 του χρόνια, δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του και τον άφησε να πάει στην ΑΕΚ και όταν επέστρεψε δεν φρόντισε να γίνει το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι που ζητούσε, για να κλείσει την καριέρα με την τελευταία εικόνα να είναι στο γήπεδο και όχι να μαζεύει τα πράγματα του από τα αποδυτήρια στην Παιανία. Δεν είναι άλλωστε και ο μόνος που δεν χαιρέτησε τον σύλλογο με τον τρόπο που άξιζε.

Μπορεί να μην είναι και τυχαία τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύλλογος, που έχει την τάση να τρώει τις σάρκες του.Ήταν έντονα τα συναισθήματα, που μου προκάλεσε το δίωρο αφιέρωμα στον Δημήτρη Σαραβάκο που απλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτό το κείμενο δίχως να έχω στο μυαλό μου κάτι σημαντικό να προσθέσω. Απλά εκμεταλλεύτηκα το δικαίωμα που μου δίνεται να γράψω ένα προσωπικό κείμενο για τον αθλητή που στιγμάτισε τα παιδικά μου χρόνια....

News 24/7

24MEDIA NETWORK