Τσιφλίκι τους
Η παρωδία του grand prix της Ιντιανάπολις, έδωσε την πρώτη εφετινή νίκη στη Ferrari, ενώ έθεσε νέα διάσταση τόσο στο ενδιαφέρον του πρωταθλήματος οδηγών, όσο και σε αυτό των κατασκευαστών. Υπό ένα πιο ζοφερό πρίσμα όμως, το κάζο της Michelin, σε συνδυασμό με τα αντικρουόμενα συμφέροντα της FIA με τις υπόλοιπες εννέα ομάδες πλην αυτής του Μαρανέλο, απέδειξαν πως οι πληγές του σπορ είναι υπαρκτές και ανοικτές όσο ποτέ.
Η όλη ιστορία πηγαίνει... πίσω στο 2008. Τη συγκεκριμένη σεζόν, εκπνέει το συμβόλαιο της Ομόνοιας (Convention de la Concorde) ανάμεσα στη Παγκόσμια Ομοσπονδία -της οποίας ηγείται ο Μαξ Μόσλι- και τις δέκα ομάδες.
Οι εννέα από αυτές όμως, έχουν ήδη κάνει το δικό τους στρατόπεδο, ώστε από το 2009 και έπειτα να σχηματίσουν το δικό τους πρωτάθλημα, το GPWC (Grand Prix World Championship).
Η Ferrari, από την πλευρά της, έχει ήδη βάλει την υπογραφή της για επέκταση της συνεργασίας μέχρι το 2012, οπότε δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβει κάποιος πως ο "Ιταλός γίγαντας" είναι το αγαπημένο παιδί των εχόντων τον πρώτο και τελευταίο λόγο στα πάντα γύρω από την Formula 1.
Το λυπηρό είναι πως αυτό, η Michelin και οι "Επτά Αδερφές" το χρησιμοποίησαν για να εξασφαλίσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, εις βάρος της... " συμμορίας του Μίκαελ Σουμάχερ που κάνει όλα τα κακά και τα τελευταία χρόνια ήθελε μονά-ζυγά δικά της ". Τρομάρα τους.
Τι κατάφερε ο Γάλλος κατασκευαστής; Με ένα ανεπίτρεπτο λάθος (σαν να αγωνιστεί ελληνική ομάδα σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και να χρησιμοποιήσει τιμωρημένο παίκτη), πήγε στην Ιντιάνα σκάρτα ελαστικά και όταν κατάλαβε το λάθος της, αφού πρώτα ο Ραλφ Σουμάχερ βγήκε από το δρόμο με 300+ χαω και ο Ρικάρντο Ζόντα απορούσε τι έχει το μονοθέσιο και τραβάει αριστερά, απαίτησε να χρησιμοποιήσει νέα ελαστικά, κάτι που απαγορεύεται από τους κανονισμούς.
Μάλιστα, όταν η συγκεκριμένη ιδέα εγκαταλείφθηκε, οι αθεόφοβοι, προεξάρχοντος του υπευθύνου του αγωνιστικού τμήματος, Πιέρ Ντουπασκιέ (αν δεν ταίριαζε με τον Φλάβιο Μπριατόρε, δεν θα συμπεθέριαζε), απαίτησαν την εισαγωγή σικέιν, ώστε η flat out στροφή να μετατραπεί σε ελιγμό των 80 χαω! Τι πιο φυσικό από την άρνηση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας.
Η συνέχεια, γνωστή. Δεκατέσσερα από τα είκοσι μονοθέσια μπήκαν στα pits μετά το γύρο σχηματισμού -προτεραιότητα η ασφάλεια γαρ- και οι έξι έμειναν να παλεύουν απλά για να τερματίσουν.
Όχι πως η FIA στερείται ευθυνών. Πιθανότητα, η αδράνειά της, "καίει" το αμερικανικό εμπορικό έδαφος, σε μία καμπή που ο Μόσλι σκεφτόταν ακόμη και δεύτερο grand prix στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι χορηγοί χάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ 150.000 κόσμου πλήρωσαν τζάμπα και βερεσέ, για να δουν ένα warm up της Ferrari. Έτσι είναι όμως όταν τα παιχνίδια εξουσίας γίνονται για να αποδείξουν ποιος είναι ο... νταής .
Σίγουρα, ουδείς στο contra.gr είναι σε θέση να γνωρίζει το τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να αποφευχθεί το φιάσκο. Τα μέτρα που πάρθηκαν όμως ώστε να "επιστρέψει" ο ανταγωνισμός μετά από πέντε αμιγώς... κόκκινα χρόνια και δη αυτά των ελαστικών, έχουν προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων σε εμπλεκόμενους και μη. Οι εποχές... ισχνών αγελάδων έχουν μπει για τα καλά και δεν είναι ώρα για τόσο ευμεγέθη λάθη.
Η όλη ιστορία πηγαίνει... πίσω στο 2008. Τη συγκεκριμένη σεζόν, εκπνέει το συμβόλαιο της Ομόνοιας (Convention de la Concorde) ανάμεσα στη Παγκόσμια Ομοσπονδία -της οποίας ηγείται ο Μαξ Μόσλι- και τις δέκα ομάδες.
Οι εννέα από αυτές όμως, έχουν ήδη κάνει το δικό τους στρατόπεδο, ώστε από το 2009 και έπειτα να σχηματίσουν το δικό τους πρωτάθλημα, το GPWC (Grand Prix World Championship).
Η Ferrari, από την πλευρά της, έχει ήδη βάλει την υπογραφή της για επέκταση της συνεργασίας μέχρι το 2012, οπότε δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβει κάποιος πως ο "Ιταλός γίγαντας" είναι το αγαπημένο παιδί των εχόντων τον πρώτο και τελευταίο λόγο στα πάντα γύρω από την Formula 1.
Το λυπηρό είναι πως αυτό, η Michelin και οι "Επτά Αδερφές" το χρησιμοποίησαν για να εξασφαλίσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, εις βάρος της... " συμμορίας του Μίκαελ Σουμάχερ που κάνει όλα τα κακά και τα τελευταία χρόνια ήθελε μονά-ζυγά δικά της ". Τρομάρα τους.
Τι κατάφερε ο Γάλλος κατασκευαστής; Με ένα ανεπίτρεπτο λάθος (σαν να αγωνιστεί ελληνική ομάδα σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και να χρησιμοποιήσει τιμωρημένο παίκτη), πήγε στην Ιντιάνα σκάρτα ελαστικά και όταν κατάλαβε το λάθος της, αφού πρώτα ο Ραλφ Σουμάχερ βγήκε από το δρόμο με 300+ χαω και ο Ρικάρντο Ζόντα απορούσε τι έχει το μονοθέσιο και τραβάει αριστερά, απαίτησε να χρησιμοποιήσει νέα ελαστικά, κάτι που απαγορεύεται από τους κανονισμούς.
Μάλιστα, όταν η συγκεκριμένη ιδέα εγκαταλείφθηκε, οι αθεόφοβοι, προεξάρχοντος του υπευθύνου του αγωνιστικού τμήματος, Πιέρ Ντουπασκιέ (αν δεν ταίριαζε με τον Φλάβιο Μπριατόρε, δεν θα συμπεθέριαζε), απαίτησαν την εισαγωγή σικέιν, ώστε η flat out στροφή να μετατραπεί σε ελιγμό των 80 χαω! Τι πιο φυσικό από την άρνηση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας.
Η συνέχεια, γνωστή. Δεκατέσσερα από τα είκοσι μονοθέσια μπήκαν στα pits μετά το γύρο σχηματισμού -προτεραιότητα η ασφάλεια γαρ- και οι έξι έμειναν να παλεύουν απλά για να τερματίσουν.
Όχι πως η FIA στερείται ευθυνών. Πιθανότητα, η αδράνειά της, "καίει" το αμερικανικό εμπορικό έδαφος, σε μία καμπή που ο Μόσλι σκεφτόταν ακόμη και δεύτερο grand prix στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι χορηγοί χάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ 150.000 κόσμου πλήρωσαν τζάμπα και βερεσέ, για να δουν ένα warm up της Ferrari. Έτσι είναι όμως όταν τα παιχνίδια εξουσίας γίνονται για να αποδείξουν ποιος είναι ο... νταής .
Σίγουρα, ουδείς στο contra.gr είναι σε θέση να γνωρίζει το τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να αποφευχθεί το φιάσκο. Τα μέτρα που πάρθηκαν όμως ώστε να "επιστρέψει" ο ανταγωνισμός μετά από πέντε αμιγώς... κόκκινα χρόνια και δη αυτά των ελαστικών, έχουν προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων σε εμπλεκόμενους και μη. Οι εποχές... ισχνών αγελάδων έχουν μπει για τα καλά και δεν είναι ώρα για τόσο ευμεγέθη λάθη.