7 'διαμάντια' που η Ρεάλ άφησε να φύγουν από τη δεύτερη ομάδα της

Η Fabrica της Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι τόσο ξακουστή όσο η Masia, όσον αφορά στα τμήματα υποδομής στην Ισπανία, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παράγεί παίκτες. Ή έστω δεν τους παίρνει από άλλες ομάδες και τους 'γαλουχεί' συνήθως στη Ρεάλ Καστίγια, μέχρι να τους προωθήσει στην πρώτη ομάδα. Μόνο που όπως συμβαίνει πάντα στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν και κάποια λάθη τα οποία εκ των υστέρων μοιάζουν να έχουν κοστίσει.

Πόσους τίτλους θα είχε η Ρεάλ Μαδρίτης αν δεν άφηνε τον Σαμουέλ Ετό να πάει στην Μπαρτσελόνα στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας; Ποιοι θα απάρτιζαν τη μεσαία γραμμή αν έδειχνε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Χουάν Μάτα και στον Φαμπίνιο; Ιδού 7 ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τη δεύτερη ομάδα των 'μερένγκες', αλλά ποτέ δεν καθιερώθηκαν στην πρώτη, με συνέπεια να γίνουν σταρ σε άλλες ομάδες και πολλές φορές εις βάρος της Ρεάλ.

Σαντιάγο Κανιθάρες (1985-1992, 1994-1998)

Μία ιδιαίτερη περίπτωση είναι εκείνη του Σαντιάγο Κανιθάρες. Ένας από τους κορυφαίους Ισπανούς τερματοφύλακες των τελευταίων δεκαετιών, δεν έλαβε ποτέ την εμπιστοσύνη και την αναγνώριση που αποζητούσε στη γενέτειρά του. Το 1985, όταν ήταν 15 ετών, εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Ρεάλ. Τρία χρόνια αργότερα βρισκόταν στη Ρεάλ Γ, ωστόσο έκανε προπονήσεις και με την πρώτη ομάδα. Πέρασε και από τη Β' ομάδα και το 1990 παραχωρήθηκε δανεικός, πρώτα στην Έλτσε και κατόπιν στη Μέριδα. Το καλοκαίρι του 1992, χωρίς εμφάνιση με τη Ρεάλ στο ενεργητικό του, έφυγε για τη Θέλτα, όπου έγινε διεθνής. Δύο χρόνια αργότερα, η Ρεάλ διόρθωσε το λάθος της και τον πήρε πίσω. Έμεινε για 4 σεζόν στην ομάδα και μάλιστα τη σεζόν της επανόδου στην κορυφή της Ευρώπης άρχισε βασικός, ωστόσο έχασε τη θέση του από τον Μπόντο Ίλγκνερ. Το τέλος του 1997-1998 τον βρήκε με το μετάλλιο του Champions League στο στήθος, αλλά πήρε την απόφαση να φύγει και να μετακομίσει στη Βαλένθια. Εκεί έγινε θρύλος της ομάδας, μπήκε πολλές φορές στο 'μάτι' της Ρεάλ, έπαιξε δύο φορές βασικός σε τελικό Champions League (αν και δεν κατέκτησε το τρόπαιο) και άφησε πίσω του τους 'μερένγκες', για μια δεκαετία επιτυχιών στις 'νυχτερίδες'.

Σαμουέλ Ετό (1996-2000)

Από το Καμερούν βρέθηκε στη Μαδρίτη σε ηλικία 15 ετών. Ως ανήλικος αλλοδαπός, δεν επιτρεπόταν να ενταχθεί στην πρώτη ομάδα σε κανένα επίπεδο, γι' αυτό έκανε προπονήσεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης Β. Όταν αυτή υποβιβάστηκε στο τέλος του 1996-1997, παραχωρήθηκε δανεικός στη Λεγανές, αφού στη Segunda División B δεν επιτρέπονταν μη κοινοτικοί. Στη μικρή ομάδα της Μαδρίτης έπαιξε σημαντικό ρόλο ώστε να παραμείνει στη Segunda División, με συνέπεια να επιστρέψει η Ρεάλ να τον πάρει πίσω και να κάνει το ντεμπούτο του, μόλις ενηλικιώθηκε. Έφυγε ξανά δανεικός για την Εσπανιόλ τον Ιανουάριο του 1999, όμως δεν κατάφερε να βρει θέση στην ομάδα. Το 1999-2000 άρχισε ξανά σεζόν στο 'Σαντιάγο Μπερναμπέου', για να τον βρει το τέλος δανεικό. Στη Μαγιόρκα σημείωσε 6 γκολ σε 13 συμμετοχές και έπεισε τον Λουίς Αραγονές για τη χρησιμότητά του. Με τη Ρεάλ να κινείται σε ρυθμούς galacticos και τους Ραούλ, Φερνάντο Μοριέντες να μην αφήνουν χώρο στην επίθεση για έναν νεαρό Καμερουνέζο, τα μισά δικαιώματά του παραχωρήθηκαν στους νησιώτες το καλοκαίρι του 2000. Στις Βαλεαρίδες Νήσους έμεινε ακόμα 4 σεζόν και σε 165 γκολ σημείωσε 70 τέρματα, κατακτώντας το Copa del Rey 2002-2003 και ισοφαρίζοντας το καλύτερο πλασάρισμα στη βαθμολογία, όταν τερμάτισε 3η το 2000-2001, με συνέπεια να παίξει στους ομίλους του Champions League (κόντρα στον Παναθηναϊκό) την επόμενη σεζόν. Κι όμως, αυτός ο ποδοσφαιριστής δεν χωρούσε στην ενδεκάδα της Ρεάλ ούτε το 2004, με συνέπεια η Μπαρτσελόνα να κάνει κίνηση να τον αποκτήσει κι εκείνος να προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει τους Μαδριλένους να πουν το "ναι". Τελικά, οι Καταλανοί έδωσαν από 12.000.000 ευρώ σε Μαγιόρκα και Ρεάλ, τον απέκτησαν και η ιστορία είναι γνωστή για τον μοναδικό παίκτη που έχει 2 σερί τρεμπλ και που έβριζε σε κάθε ευκαιρία τους 'μερένγκες', όταν φορούσε πλέον τη φανέλα των 'μπλαουγκράνα'.

Μάρκος Αλόνσο (1999-2008)

Ο Μάρκος Αλόνσο ήταν καταδικασμένος να βρεθεί στη Ρεάλ Μαδρίτης από μικρός. Ο παππούς του, Μάρκος Αλόνσο Ιμάθ ή Μαρκίτος εν συντομία, υπήρξε παίκτης της ομάδας στη 'χρυσή' εποχή του Αλφρέδο ντι Στέφανο με τα 5 σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών. Ο πατέρας του, Μάρκος Αλόνσο Πένια, γαλουχήθηκε στις ακαδημίες των 'μερένγκες', αν και επαγγελματικά ξεχώρισε κυρίως στην Μπαρτσελόνα και για μία σεζόν στην Ατλέτικο τη δεκαετία του '80. Ο 3ος κατά σειρά Μάρκος Αλόνσο εντάχθηκε κι αυτός στις ακαδημίες της Ρεάλ, το 1999 σε ηλικία 8 ετών και... αποφοίτησε μια δεκαετία αργότερα. Το 2008 έπαιξε στη Β' ομάδα και το 2009-2010 βρέθηκε σε μερικές αποστολές του Μανουέλ Πελεγκρίνι στην ανδρική ομάδα, κάνοντας ντεμπούτο τον Απρίλιο του 2010, ως αλλαγή στο 90' κόντρα στη Ράθινγκ Σανταντέρ. Το καλοκαίρι του 2010 έφυγε για την Μπόλτον, ψάχνοντας μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Τον βρήκε και ύστερα από 3 χρόνια βρέθηκε στην Ιταλία για τη Φιορεντίνα. Στα μέσα του 2013-2014 δόθηκε δανεικός στη Σάντερλαντ, επέστρεψε στο 'Αρτέμιο Φράνκι' και το 2016 η Τσέλσι έδωσε 23.000.000 ευρώ για να αποκτήσει έναν από τους πιο σταθερούς ποδοσφαιριστές της όλα αυτά τα χρόνια.

Ρομπέρτο Σολδάδο (2000-2008)

Αν και γεννήθηκε στη Βαλένθια, στα 15 επέλεξε η 'μεγάλη' ομάδα στην οποία θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του να είναι η Ρεάλ. Βρέθηκε στα τμήματα υποδομής για 2 χρόνια και από το 2002 αγωνιζόταν με την Καστίγια. Σε 120 συμμετοχές στο πρωτάθλημα είχε 63 γκολ, με συνέπεια στις τελευταίες 2 σεζόν να παίρνει χρόνο συμμετοχής και με την πρώτη ομάδα, παρότι εκεί υπήρχαν παίκτες όπως ο Ραούλ, ο Ρονάλντο, ο Ζούλιο Μπαπτίστα, ο Ρομπίνιο και ο Αντόνιο Κασάνο. Το 2006-2007 παραχωρήθηκε δανεικός στην Οσασούνα και οι καλές εμφανίσεις του τον κράτησαν στο 'Μπερναμπέου' το 2007-2008, όπου πανηγύρισε το πρωτάθλημα, παρά τις λίγες συμμετοχές του. Ακολούθως, έφυγε και βρήκε τον δρόμο του. Εξαιρετικές εμφανίσεις και πολλά γκολ σε Χετάφε, Βαλένθια (1ος σκόρερ το 2011-2012 στην Ισπανία), διεθνείς κλήσεις (7 γκολ σε 12 αγώνες) και ακολούθως μεταγραφές σε Τότεναμ, Βιγιαρεάλ, Φενέρμπαχτσε και (φέτος) Γρανάδα.

Χουάν Μάτα (2003-2007)

Τα 5 χρόνια που πέρασε στα τμήματα υποδομής της Οβιέδο αποδείχθηκαν αρκετά για να τον οδηγήσουν σε μία μεγαλύτερη Ρεάλ, εκείνη της Μαδρίτης. Σε ηλικία 15 ετών, το 2003, βρέθηκε στους galacticos, αλλά στις ακαδημίες. Από εκεί έβλεπε τους Ζινεντίν Ζιντάν, Ρονάλντο, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Ρομπέρτο Κάρλος, Ραούλ, Ίκερ Κασίγιας, Λούις Φίγκο να μεγαλουργούν στην πρώτη ομάδα, αλλά ο ίδιος δεν πήρε ποτέ ευκαιρίες. Το 2006 βρέθηκε στη Ρεάλ Καστίγια, πήρε φανέλα βασικού, σημείωσε 10 γκολ, ωστόσο ο υποβιβασμός στην 3η τη τάξει κατηγορία του άνοιξε την πόρτα της εξόδου. Την επόμενη χρονιά βρέθηκε στη Βαλένθια και 9 γκολ σε 33 αγώνες απέδειξαν από νωρίς ότι αυτός ο έφηβος είχε να προσφέρει στη Ρεάλ, η οποία μπορεί να στεφόταν πρωταθλήτρια το 2007-2008, όμως κάπου εκεί έκλεινε ο κύκλος των εκείνων επιτυχιών της. Στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ δεν έπαιξε ούτε μια φορά, σε Βαλένθια, Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιξε 638, σημειώνοντας 147 γκολ, μοιράζοντας αμέτρητες ασίστ και κατακτώντας όλους τους σπουδαίους τίτλους που θα μπορούσε να πανηγυρίσει σε επίπεδο συλλόγων και εθνικών ομάδων.

Άλβαρο Νεγρέδο (2005-2007, 2009)

Η πορεία του Ισπανού επιθετικού είναι αντίστροφη από εκείνη των άλλων περιπτώσεων. Παρότι γεννήθηκε στη Μαδρίτη, δεν 'σφυρηλατήθηκε' στις ακαδημίες της Ρεάλ, αλλά σε εκείνες της Ράγιο Βαγεκάνο. Μάλιστα, έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα (στην 3η κατηγορία) το 2004-2005 και εκείνο το καλοκαίρι, όντας 20 ετών πλέον, αποφάσισε να πάρει μεταγραφή στη Ρεάλ. Έπαιξε στην Καστίγια δύο γεμάτες χρονιές στη Segunda División κι η Αλμερία του έδωσε την ευκαιρία να παίξει στην Primera División. Ύστερα από 2 σεζόν και 32 γκολ, η Ρεάλ ενεργοποίησε την επιλογή επαναγοράς, καταβάλλοντας 5.000.000 ευρώ. Λίγες ημέρες αργότερα, έπαιρνε από τη Σεβίλλη 15.000.000 ευρώ για τη μεταγραφή του υψηλόσωμου ποδοσφαιριστή. Στην Ανδαλουσία, ο Νεγρέδο έζησε τις καλύτερες ημέρες, κατακτώντας το Copa del Rey στην πρώτη σεζόν του και κάνοντας τις πρώτες εμφανίσεις με την εθνική ομάδα, που τον οδήγησαν στην αποστολή του (νικηφόρου) Euro 2012. Το 2013-2014 πήρε μεταγραφή στη Μάντσεστερ Σίτι και μπορεί να μην 'έπιασε', ωστόσο πανηγύρισε το πρωτάθλημα και το League Cup. Συνέχισε σε Βαλένθια, Μίντλεσμπρο, Μπεσίκτας και τα τελευταία δύο χρόνια αγωνίζεται στην Αλ Νασρ των ΗΑΕ, έχοντας φτάσει συνολικά στην καριέρα του τα 265 γκολ σε 625 διασυλλογικές εμφανίσεις.

Φαμπίνιο (2012-2013)

Το καλοκαίρι του 2012, η Ρίο Άβε ανακοίνωσε την απόκτηση του 19χρονου Φαμπίνιο. Ο Βραζιλιάνος αμυντικός μέσος άφησε τη Φλουμινένσε και άνοιξε τα 'φτερά' του στην... Ισπανία. Στην Πορτογαλία έμεινε μόλις έναν μήνα, μέχρι να οριστικοποιηθεί ο δανεισμός στη Ρεάλ Καστίγια, ο οποίος άφηνε υποψίες πως η απόκτηση από τη Ρίο Άβε ήταν εικονική. Όπως και να 'χει, η σεζόν του στη Segunda División ήταν γεμάτη και μάλιστα στο τέλος της χρονιάς έκανε ντεμπούτο και με την πρώτη ομάδα, υπό τις οδηγίες του Ζοζέ Μουρίνιο. Το καλοκαίρι του 2013, ο ατζέντης του Special One, Ζόρζε Μέντες, πήγε δανεικό τον παίκτη σε άλλη μια ομάδα με την οποία τότε είχε άριστες σχέσεις, τη Μονακό. Εκεί, από δανεικός έγινε μόνιμος, υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος στην αποκαθήλωση της Παρί Σεν Ζερμέν το 2017 και δύο χρόνια αργότερα κατακτούσε το Champions League με τη Λίβερπουλ.