ΑΕ Λεμεσού-Άρης: Έγινε ξανά θεός πριν από τη Μόλντε

Στο ματς της περασμένης εβδομάδας στο 'Βικελίδης' ο Άρης μπήκε με ορμή και διάθεση για ένα γρήγορο γκολ. Το βράδυ της Πέμπτης βρέθηκε αντιμέτωπος ακριβώς με αυτή την εικόνα, έχοντας απέναντί του μία ΑΕΛ με τον ίδιο στόχο: το γρήγορο γκολ. Η ευκαιρία του Χουράδο και η εντυπωσιακή επέμβαση του Κουέστα στο 4ο λεπτό ήταν 'ο σκοπός που δεν άγιασε τα μέσα'. Ο Άρης δέχθηκε εύκολη φάση νωρίς-νωρίς, αλλά επίσης νωρίς-νωρίς βρέθηκε μπροστά στο σκορ με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Ντιγκινί στο 14' (την παράβαση κέρδισε ο Ιντέγε).

Βρήκε γκολ χωρίς να προσπαθήσει

Το 0-1 δεν ήρθε λόγω συστήματος και ενδεκάδας. Το 4-2-3-1 του Σάββα Παντελίδη, με τον Λάρσον στο αριστερό άκρο της επίθεσης αντί του Μάρτιν Τόνσο και τον Ιντέγε ξανά μοναδικό προωθημένο άρχισε να αποτυπώνεται στο χορτάρι μετά το γκολ. Μπροστά οι Θεσσαλονικείς ήταν επικίνδυνοι και παρήγαγαν φάσεις. Πίσω, όμως, δέχονταν το ίδιο εύκολο.

Το 'καμπανάκι' του 4ου λεπτού 'ήχησε', αλλά ως φαίνεται δεν το άκουσε κανείς. Για παράδειγμα, στο 24' ο Άρης θα μπορούσε να κάνει το 0-2, αλλά ο Ιντέγε για δεύτερο συνεχόμενο επίσημο παιχνίδι πιάνει το κεφάλι του, αντί για το σήμα της νέας του ομάδας. Και λίγο αργότερα η ομάδα της Λεμεσού απάντησε με το δοκάρι στην κεφαλιά του Τεϊσέιρα.

Η ελληνική ομάδα έβγαλε το πρώτο ημίχρονο με το μομέντουμ υπέρ της. Δεν δέχθηκε γκολ στην πιο επικίνδυνη φάση των γηπεδούχων και ήταν μπροστά στο σκορ χωρίς να χρειαστεί να 'ιδρώσει' πολύ και προτού καν δημιουργήσει τελική φάση στα αντίπαλα καρέ. Είχε πλέον 45 λεπτά μπροστά της να διαχειριστεί σωστά το αποτέλεσμα και τις συνθήκες που είχε δημιουργήσει η αναμέτρηση κόντρα σε μία ομάδα που ήταν δεδομένο ότι θα πιέσει.

Η ΑΕΛ το έκανε. Είχε περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια της και έβγαλε μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι της. Δύο ήταν οι στιγμές που απείλησε τον Άρη. Η μία στο 65' στο σουτ του Γκαζαριάν που θα μπορούσε να είχε αρνητική εξέλιξη, αν μετά την κακή επέμβαση του Κουέστα ο Κάρλος δεν ήταν οφσάιντ. Η δεύτερη ακόμα πιο 'καθαρή' ευκαιρία, με τον Κουέστα να διώχνει εντυπωσιακά την κοντινή κεφαλιά του Κάρλος στο 81'.

Το σενάριο των λεπτών που απέμεναν ήθελε την ΑΕΛ να βάζει δύσκολα και να σφίγγει τη 'θηλιά' γύρω από τον λαιμό των φιλοξενούμενων, αλλά ο Άρης είναι Θεός και ως από μηχανής ήρθε η κόκκινη στον Γκοντάλ στο 83ο λεπτό η οποία άλλαξε τα αριθμητικά δεδομένα στον αγωνιστικό χώρο. Στο κρίσιμο χρονικό σημείο που ο Άρης θα αισθανόταν σαν τον αντίπαλο του Ρόκυ στον τελευταίο γύρο, προσπαθώντας να αποφύγει τα σχονιά, ήρθε η αποβολή και η εικόνα διαφοροποιήθηκε. Η ΑΕ Λεμεσού δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο το ανυπέρβλητο (δηλαδή τα δύο γκολ της ανατροπής), αλλά και την κόκκινη κάρτα.

Επί της ουσίας, στο 83' μπήκαν οι τίτλοι τέλους και ο Άρης αγκάλιασε την πρόκριση.

Ο Άρης επέστρεψε στην κανονικότητα

Ο Άρης έβγαλε εις πέρας το πρώτο, από τα πολλά, βήματα για να φτάσει στην υπέρβαση που είναι η είσοδος στους ομίλους. Το σημαντικότερο είναι ότι ο Άρης επέστρεψε, πέτυχε το δικό του 'ερχόμαστε'. Αφήστε στην άκρη το εντός έδρας ευρωπαϊκό αήττητο και όλα όσα συνθέτουν τον οπαδικό εγωισμό του καθενός. Το σημαντικότερο για την ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι ότι κάνει βήματα προς τα μπροστά, αφήνοντας πίσω το ζοφερό παρελθόν.

Πριν από 2 χρόνια προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ευκαιρία και να επιστρέψει στα 'μεγάλα' σαλόνια. Το έκανε όχι απλώς για να συμπληρώσει με την παρουσία του τη Super League, αλλά για να γίνει ξανά ο Άρης. Και για να γίνει ο Άρης χρειάζεται η εξέλιξη, η επόμενη μέρα, το κάτι παραπάνω.

Οι 'κίτρινοι', λοιπόν, επέστρεψαν. Στη μεγάλη κατηγορία και στην Ευρώπη. Επέστρεψαν στην κανονικότητα μίας μεγάλης ομάδας. Και έχει συνέχεια. Δεν 'έκλεψαν' την πρόκριση, την άξιζαν γιατί ήταν καλύτεροι. Ακολουθεί η Μόλντε για το παραπάνω. Ακολουθεί η επόμενη προσδοκία των φίλων του. Ο Άρης ξεκινά τη χρονιά με χαμόγελα και αισιοδοξία. Βάζει τις -ψυχολογικές κυρίως- βάσεις για κάτι καλό.