Αυτό είναι ροκ...

Ο αγώνας ήταν ροκ, η διαιτησία «θρας μέταλ» και η ΑΕΚ προσπαθεί ακόμα να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα παίζοντας κλασική μουσική. Τα λάθη και των δύο ομάδων πολλά, αλλά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους κιτρινόμαυρους για τα παράπονα που είχαν για τη διαιτησία του ντέρμπι.

Τα δύο πέναλτι πάνω στον Καμπάνταη είναι φάσεις που κρίνουν αποτέλεσμα και τελικά –αν κάποιος συνυπολογίσει τα λάθη του πρώτου γύρου- ίσως κρίνουν και το πρωτάθλημα.

Είναι αλήθεια ότι η ΑΕΚ αδράνησε στις φάσεις των γκολ του Ολυμπιακού. Είναι αλήθεια ότι το σύστημα που προτίμησε ο Φερέρ –με τρεις πίσω- δεν ήταν το ενδεδειγμένο κυρίως λόγω της έλλειψης ικανού φουλ-μπακ -και επιθετικά και αμυντικά- στην αριστερή πλευρά. Και είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός έχει νοοτροπία πρωταθλητή. Από’κει και πέρα όμως μπορεί η νοοτροπία αυτή μπόρεσε να βοηθήσει τους ερυθρόλευκους ώστε να σκοράρουν χωρίς να έχουν ιδιαίτερα καλή απόδοση, αλλά σίγουρα υπάρχει διαμόρφωση αποτελέσματος.

Και αναφέρομαι στις δύο ανατροπές του Καμπάνταη από τον Σέζαρ, αφού η φάση με τον Λυμπερόπουλο αλλά και αυτή με τον Τοροσίδη, στο 2-3, για την οποία ακόμα δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη, δεν κρίνονται.

Από’δω και πέρα δεν απομένει τίποτα παρά να προσπαθήσουν οι κιτρινόμαυροι να κερδίσουν όλα τα παιχνίδια, εξασφαλίζοντας έτσι τη δεύτερη θέση και από’κει ό,τι προκύψει.