Η κριτική των παικτών

Αντώνης Νικοπολίδης: "Κρύο" βράδι. Ένα λάθος έκανε όλο κι όλο, στο δεύτερο γκολ, ωστόσο μπορούσε να το διορθώσει. Εκείνος είχε το μέτωπο προς το γήπεδο και όχι ο Μαυρογενίδης. Στα συν του το ότι στη φάση του 1-3 δεν θόλωσε και γλίτωσε μία φθηνή κόκκινη κάρτα. Βαθμός: 6

Γιώργος Ανατολάκης: Όταν ο Ολυμπιακός πίεζε για το δεύτερο γκολ, άρα λογικά, ήταν κορυφαίος. Όταν οι Νορβηγοί προηγήθηκαν και οι γηπεδούχοι ανέβηκαν στη σέντρα, τότε κάθε αντεπίθεσή τους ήταν εστία φωτιάς και ο πολύπειρος στόπερ δεν προλάβαινε. Βαθμός: 5

Θανάσης Κωστούλας: Κάτι ανάλογο με τον Ανατολάκη. Μόνο που δεν είχε τις προωθήσεις του συμπαίκτη του (κατόπιν εντολής), ενώ πούλησε δύο φορές τη μπάλα σε καίριο σημείο, χωρίς πάντως συνέπειες. Βαθμός: 4

Δημήτρης Μαυρογενίδης: Για έναν ακραίο μπακ που κοιτάει τη μεταγραφή του, είναι ως και θεμιτό να κοιτάει περισσότερο το πάνω μισό του γηπέδου. Όχι όμως για έναν παίκτη της εμπειρίας του Μαυρογενίδη. Βαθμός: 4

Γρηγόρης Γεωργάτος: Ακόμη χειρότερα από τον "Μαύρο". Απλός θεατής στις επιθετικές ενέργειες των Νορβηγών, θα μπορούσε να εξιλεωθεί με κάποια ασίστ αλλά τα θηρία μπροστά από τον εκπληκτικό Έσπεν Γιόνσεν δεν του έκαναν τη χάρη. Βαθμός: 3

Γιάγια Τουρέ: Αργός στις κινήσεις του αλλά με πολύ κουράγιο. Όταν κατάλαβε πως Στολτίδης και Ριβάλντο είχαν χάσει τις δυνάμεις τους, έπαιξε τον ρόλο του"Ελ Σιντ". Δεν φταίει εκείνος που δεν κατάφερε να τον μετουσιώσει. Βαθμός: 6

Ιεροκλής Στολτίδης: Από την αρχή φάνηκε πως το παιχνίδι δεν είναι στα μέτρα του. Ο "Ιέρο" έχει το γνώρισμα να ανεβάζει στροφές προς το τέλος αλλά με τους πανούργους Σκίελμπρεντ, Σόλι, Στρόφλορ και Χέλσταντ χρειαζόταν να τρέχει πολύ περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσε ένας παίκτης. Βαθμός: 5

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς: Τίποτα. Ως και κατακριτέα (μη) βοήθεια στον Γεωργάτο, νωθρός μπροστά, εξουδετερώθηκε από τον 35χρονο Στραντ στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Βαθμός: 3

Ριβάλντο: Η θέλησή του να προσφέρει είναι εξαιρετικό δείγμα, δυσανάλογη της κλάσης του. Η έμπνευση του Τροντ Σόλιντ να τον κρατάει στο γήπεδο με τους Νορβηγούς να έχουν κόψει τα φάουλ μετά το ’60, είναι ανησυχητική. Βαθμός: 4

Αρούνα Μπαμπανγκίντα: Μάλλον ο καλύτερος. Όχι πως ήταν και ουσιαστικός αλλά με τη πλαστικότητά του θα μπορούσε να γίνει σοβαρή πηγή κινδύνων. Αν είχε σέντρα. Δεν υστέρησε πάντως. Βαθμός: 6

Μιχάλης Κωνσταντίνου: Κούρασε εαυτόν και αλλήλους. Είχε μία εξαιρετική κεφαλιά στην οποία ο Γιόνσεν απέδειξε πως δεν είναι τυχαία το Νο1 της Νορβηγίας αλλά κατά τα άλλα απέδειξε πως όταν ένας αγώνας δεν πάει στην ομάδα στην οποία αγωνίζεται, τότε το ταμείο είναι ευχή ή κατάρα. Ευχή αν υπάρχουν πόδια που υπακούν και καθαρό μυαλό. Κατάρα, όταν όλοι παίζουν την ύπαρξή τους με το να ψάχνουν το κεφάλι του Κύπριου. Βαθμός: 5

Οι Γιάννης Οκκάς, Ντάνι Γκαρθία και Παντελής Καφές αγωνίστηκαν από λίγο (ο πρώτος) ως ελάχιστα (οι άλλοι δύο) και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να κριθούν.