Ο 'χειρότερος γκολκίπερ' της Premier League έψαξε το δίκιο του 21 χρόνια αργότερα

Στη μετά Σμάιχελ εποχή, μια περίοδο μετάβασης σε μια νέα πραγματικότητα, ο Άλεξ Φέργκιουσον όφειλε να διαλέξει ποιον θα χρίσει ως βασικό υπερασπιστή της εστίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μιας Γιουνάιτεντ που προερχόταν από το treble. Ο Ολλανδός Ρέιμοντ Φαν ντερ Χόου ήταν ήδη στο 'Όλντ Τράφορντ' για τρία χρόνια, αλλά θα έπρεπε ν' ανταγωνιστεί πλέον τον διεθνή Αυστραλό Μαρκ Μπόσνιτς και τον Ιταλό Μάσιμο Ταΐμπι που αποκτήθηκαν την ίδια μεταγραφική περίοδο για να συνθέσουν την τριάδα. Ο πρώτος είχε έρθει ελεύθερος από την Άστον Βίλα. Για τον δεύτερο όμως οι 'κόκκινοι διάβολοι' είχαν πληρώσει ακριβά, θεωρώντας πως το υψηλό για την εποχή ποσό θα πιάσει τόπο. Άνθρακας, βέβαια, αποδείχθηκε ο θησαυρός των 4.5 εκατομμυρίων λιρών.

Ο 29χρονος Σισιλιάνος τερματοφύλακας είχε πάει στην Premier League κουβαλώντας μαζί του τις 185 συμμετοχές του με την Πιατσέντζα (101 στη Serie A), τις 17 στη Μίλαν (όλες στο πρωτάθλημα) και τις 36 στο κλαμπ της Βενετίας (34+2), όντας εκ των βασικών λόγων που εξασφαλίστηκε η παραμονή στην πρώτη κατηγορία, παρόλο που στο φινάλε της σεζόν έπεφταν τέσσερις. Ο Φέργκιουσον ήθελε να πειραματιστεί μ' όλους ανεξαιρέτως και δεν είχε ορίσει εξ αρχής ιεραρχία. Ίσως ο Μπόσνιτς να είχε ένα πλεονέκτημα, αλλά όχι πολύ μεγάλο έναντι των άλλων. Γινόταν ροτέισον κι όταν στα μέσα του Σεπτέμβρη αντιμετώπισε ένα πρόβλημα ήρθε η σειρά του Ταΐμπι.

Όλα κι όλα τα ματς που έπαιξε ο Ιταλός ήταν τέσσερα. 90λεπτά όλα, αλλά αυτά ήταν. Ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω. Πρωτομπήκε στο νικηφόρο 3-2 επί της Λίβερπουλ στο 'Άνφιλντ', αλλά η συνέχεια στο πρωτάθλημα ήταν σχεδόν καταστροφική. Τόσο για την ομάδα, πολύ περισσότερο για τον ίδιο. Το 1-1 με τη Γουίμπλεντον στο 'Όλντ Τράφορντ' θα ήταν εύκολο να χαρακτηριστεί μια παρένθεση σε μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων, αν δεν ακολουθούσε το 3-3 με τη Σαουθάμπτον εντός έδρας πάλι. Στη διάρκεια του ματς η Γιουνάιτεντ είχε ανατρέψει το 0-1 και είχε προσπεράσει με 2-1. Ωστόσο στο 51' ένα εκτός περιοχής σουτ του Μαρκ Λε Τίσιε (ή 'θεού των πέναλτι'), φαινομενικά αδύναμο, εξέθεσε τον Σικελό που δεν έβαλε σωστά το σώμα, η μπάλα γλίστρησε από την αγκαλιά του και κατέληξε να διασχίσει τη γραμμή του τέρματος. Αν και ο Γιορκ έκανε το 3-2, οι 'άγιοι' ισοφάρισαν και η κωμικοτραγική στιγμή του Ταΐμπι θεωρήθηκε μοιραία για την τροπή του αγώνα.

Ο σερ Άλεξ απέρριψε την εκδοχή να χρεώσει στον γκολκίπερ του την ολική ευθύνη και τον άφησε βασικό στο ντέρμπι που ακολούθησε με αντίπαλο την Τσέλσι στο Λονδίνο. Μόνο που το 5-0, από δύο γκολ του Γκουστάβο Πογέτ, και η πρώτη ήττα-συντριβή της πρωταθλήτριας μετά τον Δεκέμβρη του 1998 δεν ευνόησαν την αντιστροφή του σχεδόν αρνητικού κλίματος που είχε διαμορφωθεί ήδη. Τον Ιταλό τον 'ρούφηξε' αυτή η μαύρη τρύπα που τον είχε περικυκλώσει. Ο Ταΐμπι είχε μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του 11 φορές συνολικά και από τότε δεν έμελλε να εμφανιστεί άλλη φορά σε παιχνίδι των 'κόκκινων διαβόλων'. Τον Γενάρη παραχωρήθηκε δανεικός στη Ρετζίνα και το καλοκαίρι μονιμοποιήθηκε στο ρόστερ της. Σε 1,5 σεζόν μέτρησε 55 συμμετοχές και 1 γκολ, προτού φύγει για να παίξει στην Τορίνο (49 ματς) κι από 'κει για την Άσκολι (51 ματς) τερματίζοντας την καριέρα του ύστερα από από 537 αγώνες, 188 'clean sheets' και σίγουρα 'καλό όνομα' στην πατρίδα του.

Από την Αγγλία μόνο... κλοτσηδόν δεν είχε ειπωθεί πως έφυγε. Η αποκατάσταση της αλήθειας του αργοπόρησε. Ήρθε με καθυστέρηση 21 χρόνων. Πάρα πολλά θα πεις, αλλά τώρα ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει για ό,τι πέρασε κατά την αναπάντεχα σύντομη θητεία του στην Premier League.

Αρχικά, στη συνέντευξη-εξομολόγηση που παραχώρησε, ανέλυσε την επίμαχη φάση εξηγώντας ότι "για μένα δεν ήταν ένα φοβερό λάθος, ούτε κάτι που θα σε σημαδέψει για όλη τη ζωή σου. Ήταν μόνο ένα απ' αυτά που τυχαίνουν στους τερματοφύλακες. Πιστέψτε με, έχω δει πολλά στην Αγγλία και στην Ιταλία. Φαίνεται γελοίο όταν η μπάλα περνά κάτω από τα πόδια, αλλά συμβαίνει συχνά. Δεν ήταν το πρώτο, δεν ήταν το τελευταίο. Είχα ένα αντίστοιχο περιστατικό στην Τορίνο. Συμβαίνει. Είναι ένα ατύχημα, όχι ένα λάθος. Το λάθος αφορά μια προσπάθεια για έξοδο στην οποία χάνεις την μπάλα, αλλά ένα ακίνδυνο σουτ που περνά κάτω από τα πόδια σου είναι απλώς ένα ολικό ατύχημα".

"Καταστρέφεις έναν τερματοφύλακα σε τέσσερα ματς;"

Δεν ήταν δηλαδή ο λόγος που η καριέρα του στη Γιουνάιτεντ τέλειωσε πρόωρα. Κάτι άλλο, απρόοπτο και ξαφνικό, μεσολάβησε που του ανέβαλε την καριέρα στο Μάντσεστερ. "Δυστυχώς την επόμενη εβδομάδα πήγαμε στην Τσέλσι και χάσαμε 5-0 και με δεδομένο ότι δεν είχα δικαίωμα να παίξω στο Champions League προερχόμενος από τη Μίλαν, ο Φέργκιουσον αποφάσισε εύλογα να με αφήσει εκτός για λίγο, να μου δώσει το χρόνο να μάθω τη γλώσσα. Έπαιξα με τους αναπληρωματικούς, το χρειαζόμουν. Έπρεπε πρώτα να καταλάβω το αγγλικό ποδόσφαιρο. Είχα προσαρμοστεί και ήμουν έτοιμος να γυρίσω. Επρόκειτο να πάω στη Βραζιλία (σ.σ Παγκόσμιο Συλλόγων), αλλά αντιμετώπισα οικογενειακά προβλήματα. Μερικές φορές στη ζωή είναι απλώς πεπρωμένο. Εκείνη την περίοδο ήταν καταστροφικό. Μόλις μια εβδομάδα μετά την αποχώρηση από τη Γιουνάιτεντ συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει λάθος. Ότι θα έπρεπε να είχα μείνει για να λύσω τα θέματα μου. Μια σειρά παραγόντων με οδήγησαν στη λήψη μιας λανθασμένης απόφασης. Το μετάνιωσα. Εκείνη τη στιγμή έβαλα την οικογένειά μου σε προτεραιότητα. Παρόλο πάντως που έφυγα, δεν έλυσα τίποτα. Τώρα, με την εμπειρία που έχω συλλέξει, θα είχα μείνει. Ο Φέργκιουσον με παρακάλεσε ν' αλλάξω γνώμη, αλλά ήμουν παρορμητικός. Ήταν μια απόφαση 100% δική μου. Είχα συμβόλαιο για 4 χρόνια".

Όλο το παραπάνω βέβαια δεν αναιρεί πως ο Ταΐμπι στιγματίστηκε. Το έφερε... βαρέως. Ο χρόνος τον βοήθησε. "Πλέον είμαι μεγάλος και το έχω αποδεχθεί. Αλλά, ήταν τόσο επίπονο όταν κάθε χρόνο σου βάζουν την ταμπέλα 'ο χειρότερος γκολκίπερ στην ιστορία της Premier League'. Με πονά. Όχι επειδή πιστεύω ότι είμαι σούπερ σταρ. Είμαι πολύ μακριά απ' αυτό, αλλά σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι ότι δεν μπορείς ποτέ να κρίνεις έναν αθλητή μετά από 4 παιχνίδια. Εμφανίστηκα μόνο τέσσερα ματς. Στα δύο εκ των οποίων έπαιξα καλά και ανακηρύχθηκα man of the match. Στα άλλα όχι. Καταστρέφεις έναν τερματοφύλακα ύστερα από τέσσερα παιχνίδια μόλις; Είναι τρελό. Ίσως μετά από έξι-επτά μήνες, εντάξει. Ήσουν άθλιος μετά από 25 ματς, το καταλαβαίνω, αλλά να συμβαίνει αυτό μετά από τέσσερα πονάει πολύ.

Τόσα ψέματα γράφηκαν για μένα. Ότι με έδιωξαν, ότι ήμουν ο χειρότερος τερματοφύλακας στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, παρόλο που ήμουν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου στα πρώτα δύο ματς. Όντως τα επόμενα δύο δεν ήταν καλά, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Δεν μιλούσα τη γλώσσα. Στο Μάντσεστερ ένιωθα πως ήμουν στο σπίτι μου και πως ήταν το τέλειο μέρος για μένα. Ένα όνειρο. Αλλά ο κόσμος κατέρρευσε πλήρως όταν αντιμετώπισα αυτό το σοβαρό οικογενειακό ζήτημα. Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Η άμεση συνειδητοποίηση ότι έκανα λάθος. Είναι απαίσιο. Αυτό το βάρος το κουβαλούσα μέχρι το τέλος της καριέρας μου. Αγωνίστηκα άλλα δέκα χρόνια φεύγοντας από τη Γιουνάιτεντ και είχα όλο αυτό το συναίσθημα μέσα μου για πάντα".

Ο Μάσιμο Ταΐμπι είχε μόλις νικήσει στο τετ α τετ τον μεγαλύτερο φόβο του: τον φόβο της απόρριψης. Ήταν αυτή η ομολογία του η 'απόκρουση της ζωής του'. Είτε ήταν είτε όχι ο 'χειρότερος τερματοφύλακας' της Premier League.