Ο δάσκαλος Πίρλο, η αγγλική άμυνα και ο Κάμπελ

Ma che Pirlo

"Η αναζήτηση για το μυστικό του Ζουνίνιο (σ.σ. Περναμπουκάνο) μου είχε γίνει εμμονή. Είχε να κάνει με το πώς χτυπούσε την μπάλα, όχι το πού. Μόνο 3 από τα δάχτυλα των ποδιών του έρχονταν σε επαφή με την μπάλα, όχι ολόκληρο το πόδι". Όσοι αναζητούμε εξήγηση για το τι ακριβώς έκανε ο Αντρέα Πίρλο στο φάουλ, μπορεί να μας τη δώσει μόνο ο ίδιος, μέσω της αυτοβιογραφίας του.

Δύο χρόνια μετά από την τελευταία καλή διοργάνωση που ήταν δύο χρόνια μετά από την τελευταία ευκαιρία του, ο 35χρονος Ιταλός δεν υπακούει στους ειδήμονες και εξακολουθεί να ξεχωρίζει στο παιχνίδι της Ιταλίας, ακόμα κι αν ο αντίπαλος του αφιερώνει επιπλέον προσοχή. Με την μπάλα (108 πάσες με 95% ευστοχία, περισσότερες από κάθε άλλον παίκτη μέχρι στιγμής στο τουρνουά) είναι εύκολο να πούμε ότι έχει την ικανότητα και την υποχρέωση να κάνει παιχνίδι. Το θέμα είναι ότι το κάνει και χωρίς αυτήν. Έβγαλε ασίστ χωρίς να ακουμπήσει μπάλα!

Ακόμα και οι υπερβολές για τον Πίρλο είναι καλοδεχούμενες και αυτό είναι μία προσωπική κατάκτηση. Εξαργυρώνει αργοπορημένα τα αποτελέσματα της ποδοσφαιρικής ευφυίας του, αφού ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η προσφορά του ως MVP της Ιταλίας του 2006, όπου ήταν σαφώς ανώτερος από τον Φάμπιο Καναβάρο. Το 2008, δεν αγωνίστηκε απέναντι στην Ισπανία και η "σκουάντρα ατζούρα" αποκλείστηκε στα προημιτελικά στα πέναλτι, το 2010 ήταν τραυματίας στα πρώτα δύο παιχνίδια, ήταν MVP παρότι ανέτοιμος στο 3ο του ομίλου και λίγο έλειψε να της δώσει την πρόκριση. Το 2012 και ίσως το 2014 να είναι οι χρονιές που παίρνει την αναγνώριση που του πρέπει, τουλάχιστον όσον αφορά στην εθνική Ιταλίας.

Δεν το ήθελαν

Υπάρχει η μία όψη του νομίσματος. Η πιο νεαρή Αγγλία εδώ και δεκαετίες, με ταλέντο μπροστά και μεγάλη τεχνική κατάρτιση. Και πάθος, αφού ως νεαροί παίκτες, έχουν κίνητρο και θέλουν να αποδείξουν πράγματα. Στην επίθεση, όταν η μπάλα είναι για την Αγγλία. Διότι όταν την μπάλα την έχει ο αντίπαλος, κανείς δεν κόπτεται στο να την κλέψει. Να πιέσει για να ανακτήσει την κατοχή.

Στον χώρο μπροστά από τη μεγάλη περιοχή του Τζο Χαρτ, αυτόν που είχαν "μπουκώσει" οι Ιταλοί με καλούς χειριστές της μπάλας, οι Άγγλοι είχαν μόλις 2 απόπειρες τάκλιν (αμφότερες πετυχημένες). Από το πρώτο τέταρτο ήταν φανερή η πρόθεσή τους να μαρκάρουν με τα... μάτια, μέχρι να δημιουργηθεί κάποια φάση για τη "σκουάντρα ατζούρα".

Τα τάκλιν της Αγγλίας

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο Στίβεν Τζέραρντ... ενόχλησε αντίπαλο μόλις 3 φορές και αυτές στο κέντρο και αριστερά στη γραμμή του πλάγιου. Κατά τα άλλα, κλεψίματα σε πάσα αντιπάλου, κόντρα, διώξιμο, διώξιμο με κεφαλιά και μονομαχίες στον αέρα, ένα μεγάλο μηδενικό. Σαν να μην έπαιξε άμυνα ποτέ, δίνοντας το έναυσμα και στους συμπαίκτες του να κοιτούν τους Ιταλούς να αλλάζουν πάσες ανενόχλητοι.

Τα τάκλιν του Τζέραρντ

Ο Κάμπελ της Ελλάδας

Απέναντι σε μία ομάδα με μεσαία γραμμή ικανή κυρίως να καταστρέφει και όχι να δημιουργεί (αυτόν τον ρόλο τον έχουν αναλάβει οι επιθετικοί, με όποιον περιορισμό αυτό συνεπάγεται), η Κόστα Ρίκα δεν είχε μεγάλο ενδοιασμό να... προσφέρει την μπάλα στην Ουρουγουάη. Είχε το αντίδοτο και αυτό ήταν ταχύτητα. Κύριος εκφραστής ο Τζόελ Κάμπελ, ένας παίκτης που στην Ελλάδα, απέναντι σε κλειστές άμυνες, δεν μπόρεσε να ξεδιπλώσει όσο θα ήθελε το βασικό προσόν του. Στο Champions League, αντιθέτως, όπου βρήκε την ευκαιρία, το αξιοποίησε. Ομοίως και στη Φορταλέζα, απέναντι σε αμυνόμενους είτε αργούς είτε ηλικιωμένους είτε και τα δύο, ήταν ένας "δαίμονας" με τεράστιο κίνητρο και ικανότητες.

Ο συνδυασμός της ταχύτητας η οποία τον απελευθερώνει από τα μαρκαρίσματα με το μακρινό σουτ όταν βρίσκει χώρους είναι θανατηφόρος. Στην προκείμενη περίπτωση δεν βρήκε στόχο εκτός περιοχής (οι μακρινές προσπάθειές του καταγράφηκαν στα θετικά), αλλά το υπόλοιπο παιχνίδι του ήταν ουσιώδες και αποτελεσματικό.

Απέναντι σε μία "Ελλάδα", έκανε πάρτι με ένα γκολ, μία ασίστ και διαρκή αναστάτωση. Απέναντι σε μία "Ελλάδα", οποιουδήποτε βεληνεκούς, μπορεί να κάνει πάρτι κάθε ομάδα που στηρίζεται σε ταχύτητα, πίεση και καθαρό μυαλό στις αντεπιθέσεις. Οι μεγάλες εκπλήξεις σε ένα παιχνίδι βασίζονται σε τέτοια στοιχεία. Η σταθερότητα σε βάθος χρόνου χρειάζεται κι άλλα, γνωστά, που διαθέτει το πακέτο "Ελλάδα", ακόμα κι αν δεν θα μπορούσε να κάνει ποτέ μία τέτοια ανατροπή. Της λείπουν οι Κάμπελ...