Ο Γιαννούλης οφείλει να δαμάσει τις τάπες του

Ο Δημήτρης Γιαννούλης είναι στην βιτρίνα του ΠΑΟΚ. Παίκτης με προσόντα, σε καλή ηλικία, διεθνής και με σημαντική εξέλιξη τα τελευταία χρόνια. Από τον δανεισμό του στον Ατρόμητο, ως την εμπιστοσύνη με την οποία τον περιέβαλλε από την πρώτη στιγμή ο Αμπέλ Φερέιρα δίνοντας του την αριστερή πλευρά της 'ασπρόμαυρης' άμυνας, ο 24χρονος μπακ κατάφερε να βάλει το όνομα του σε λίστες συλλόγων του εξωτερικού. Και η περίπτωση να συνεχίσει εκτός συνόρων από τη νέα σεζόν είναι ρεαλιστική και εξαιρετικά πιθανή.

Ο τρόπος που θα εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες, εξαρτάται από τον ίδιο. Τόσο εκτός γηπέδου, όσο -κυρίως- μέσα σε αυτό. Η μετάβαση του σε ένα πρωτάθλημα υψηλότερης ταχύτητας και απαιτήσεων, θα πρέπει να συνοδευτεί από μια απαραίτητη προϋπόθεση: τον έλεγχο της αυτοκυριαρχίας του. Η ικανότητα ενός παίκτη να διαχειρίζεται καταστάσεις και δεδομένα σε δύσκολες βραδιές είναι εξόχως σημαντικός παράγοντας για την βελτίωση του στα πνευματικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Τομέας στον οποίο ο Γιαννούλης μοιάζει να χρειάζεται μπόλικη δουλειά. Συχνά χάνει τον έλεγχο, το μυαλό του και λειτουργεί ενστικτωδώς. Γεγονός που τον οδηγεί σε λάθος αποφάσεις, οι οποίες μεταφράζονται σε ενέργειες εκτός αθλητικού πλαισίου. Και τα παραδείγματα είναι πολλά.

Τον Νοέμβριο του 2018, στην αναμέτρηση του Ατρομήτου με τον Ολυμπιακό στο Περιστέρι, ο Γιαννούλης σταμάτησε τον Ποντένσε βάζοντας τον αγκώνα του στον λαιμό του Πορτογάλου.  Στο φετινό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό τον Φλεβάρη, στόλισε με 'γαλλικά' τον Γιόχανσον, ενώ πάτησε με τις τάπες τον Νάγκι. Στην αναμέτρηση με τους 'πράσινους' στο ΟΑΚΑ για τα playoffs, 'ξάπλωσε' τον Σουηδό χρησιμοποιώντας άτσαλα το δεξί του χέρι και στη συνέχεια 'σήκωσε' στον αέρα τον Ανουάρ. Πυροδοτώντας την ένταση στον αγωνιστικό χώρο. Στο ντέρμπι για τα ημιτελικά του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα είχε γκρεμίσει τον Ραντζέλοβιτς στην κόντρα, επιστρατεύοντας ένα επικίνδυνο μαρκάρισμα με... πολεμική κραυγή. Και έφυγε για τα αποδυτήρια αντικρίζοντας την κόκκινη κάρτα.

Δεν είναι λίγες οι φορές σε ματς τα οποία είναι στην κόψη του ξυραφιού, που ο Γιαννούλης γίνεται περισσότερο σκληρός από όσο πραγματικά έχει ανάγκη. Προκαλώντας συχνά τις αντιδράσεις των αντιπάλων του. Το παιχνίδι με πάθος δεν είναι κακό. Αντιθέτως είναι απαραίτητο. Αρκεί να μένει στα επιτρεπτά αθλητικά όρια, ή έστω αυτά που δεν θα βάλουν σε μπελάδες τον ίδιο, την ομάδα του ή και την υγεία του αντιπάλου.

Λογικά, ο Γιαννούλης δεν θα μείνει για πολύ ακόμη στην Ελλάδα. Διαθέτει το πακέτο, αυτό που θα του επιτρέψει τουλάχιστον να δοκιμάσει στο εξωτερικό, σε πρωταθλήματα πολύ πιο προηγμένα από το ελληνικό. Εκεί όπου η πίεση και οι απαιτήσεις μάλλον θα είναι υψηλότερες. Το ίδιο και οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει στο χορτάρι. Εκεί λοιπόν ο αυτοέλεγχος, η ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις, είναι στοιχεία απαραίτητα για έναν ποδοσφαιριστή που επιθυμεί να αντεπεξέλθει στην αγωνιστική πρόκληση.

Ίσως κάποιος ισχυριστεί πώς το στρεσογόνο περιβάλλον του ελληνικού πρωταθλήματος μπορεί να 'παίζει' με το μυαλό ενός αθλητή. Ακόμη κι αν στέκει ως δικαιολογία, πρόκειται για μια συνθήκη που ο Γιαννούλης θα 'ξεφορτωθεί' φεύγοντας για το εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση, είτε ο διεθνής μπακ μείνει κάτοικος Τούμπας είτε δοκιμάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο, το μόνο που δεν μπορεί να διαπραγματευτεί είναι η ανάγκη να αποκτήσει την αυτοκυριαρχία του.