Ο Ιντσάγκι αποκάλυψε την προφητεία του Αντσελότι πριν τον τελικό της ζωής του
Πέρασαν δέκα χρόνια από τη μαγική βραδιά στο ΟΑΚΑ που η Μίλαν έραβε το 7ο αστέρι στη συλλογή της και ο Φιλίπο Ιντσάγκι τη θυμάται σαν... χθες. Διαβάστε τις αποκαλύψεις που έκανε στην "Gazzetta dello Sport" για τον τελικό με την Λίβερπουλ.
Το 2005 η Λίβερπουλ κατακτούσε για πέμπτη φορά στην ιστορία της (και πρώτη μετά από 21 χρόνια) το Champions League πετυχαίνοντας κόντρα στην Μίλαν μία από τις συγκλονιστικότερες ανατροπές στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όμως δύο χρόνια μετά οι Ιταλοί πήραν το αίμα τους πίσω.
Για αυτό φρόντισε ο Πίπο Ιντσάγκι που σκόραρε δις κόντρα στους "κόκκινους" στο.. γούρικο για αυτούς Ολυμπιακό Στάδιο (εκεί πήραν και τον τίτλο του 1994 με το 4-0 επί της Μπαρτσελόνα) και δέκα χρόνια ακριβώς από εκείνον τον τελικό ο Ιταλός παλαίμαχος διηγήθηκε ωραίες ιστορίες από την Αθήνα μέσω συνέντευξης στην "Gazzetta dello Sport".
"Eκείνο το πρωί ξύπνησα γεμάτος όρεξη. Πλησίασα το παράθυρο και κοίταξα έξω: απέμεναν πολλές ώρες για το παιχνίδι και ανυπομονούσα να κατέβω στο γήπεδο. Αισθανόμουν πολύ όμορφα, που είναι κάτι διαφορετικό από το να είμαι σε φόρμα Αισθανόμουν ότι μπορούσα να κάνω κάτι το εξαιρετικό. Κάτι που θα περνούσε στην αθανασία.
Η αυτοπεποίθησή μου είχε να κάνει με τη δουλειά στην προπόνηση, στους άξιους συμπαίκτες μου, στην πίστη ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε εκδίκηση από την Λίβερπουλ, στο πεπρωμένο, με δεδομένο πως το 2005 δεν είχα παίξει αλλά και στην ηρεμία του Κάρλο Αντσελότι που το προηγούμενο βράδυ μου είχε πει: "Πίπο, στον τελικό θα σκοράρεις δύο γκολ.
Κατά τη διάρκεια της μετακίνησής μας στο στάδιο υπήρχαν πάρα πολλοί οπαδοί της Μίλαν που μας χαιρετούσα και σχεδόν ακολουθούσαν το πούλμαν. Έπειτα το παιχνίδι: ο Πίρλο κάνει το φάουλ, εγώ μετακινούμαι επειδή ξέρω πού θα πάει η μπάλα.
Μάλλον μπέρδεψα τον γκολκίπερ με την κίνησή μου, βρίσκω λίγο τη μπάλα και γκολ, 1-0 για μας. Στο δεύτερο μέρος κρατούσαμε μέχρι τη στιγμή που ο Κακά σηκώνει το κεφάλι και με βλέπει. Είναι το πιο "μακρύ" γκολ της ζωής μου: τρέχω με τη μπάλα στα πόδια, βλέπω τον Ρέινα να έρχεται προς το μέρος μου, αποφασίζω να τον ντριμπλάρω, τον αποφεύγω και κάνω το πλασέ, η μπάλα πηγαίνει σιγά σιγά με ακρίβεια. Γκολ!
Τρέχω προς το σημαιάκι, τρελαμένος από ευτυχία. Νικήσαμε, είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης. Μου δίνουν επίσης το βραβείο του MVP του τελικού. Δεν καταλαβαίνω το παραμικρό για μερικές ώρες, στο δείπνο τρώω ελάχιστα. Δεν κοιμάμαι για δέκα ώρες. Και δέκα χρόνια μετά η μαγεία της Αθήνας είναι ακόμα μέσα μου".
Photo Credits: Eurokinissi