Ο "Κατσούρ", ο Κονέ και το δίδυμο στο κέντρο

1. Ο Κατσουράνης εξάρι

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο συμπέρασμα έχει βγει εδώ και πολύ καιρό, απ’την προηγούμενη διοργάνωση που συμμετείχε η Εθνική μας και απ’τους αγώνες τις προκριματικής φάσεις. Ταυτόχρονη παρουσία των Τζιόλη-Κατσουράνη κάνει πολύ αργή και δυσλειτουργική την ομάδα μας και επιπλέον εκθέτει τον Κατσουράνη, που δεν είναι σε θέση να παίξει ως κεντρικός μέσος σε υψηλό επίπεδο.

Το φιλικό με τους Βολιβιανούς δεν ήταν ακριβώς υψηλό επίπεδο, αλλά το πράγμα φάνηκε και στο 2ο ημίχρονο κόντρα στην Πορτογαλία: ο Κατσουράνης μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά μόνο ως εξάρι, με δύο παίκτες μπροστά του που μπορούν να δώσουν τρεξίματα. Με τους Πορτογάλους το δίδυμο ήταν Καραγκούνης-Μανιάτης, με τη Βολιβία ο Κονέ ήταν ο παρτενέρ του αρχηγού του Ολυμπιακού.

Καθόλου τυχαία, ο Κατσουράνης ήταν πάρα πολύ καλός στο ρόλο του κόφτη. Πολλά “σκουπίσματα” στο χώρο ανάμεσα στις γραμμές, κερδισμένα τάκλινγκ με δυναμικές επεμβάσεις στην μπάλα, σωστό μοίρασμα στην ανάπτυξη. Δεν θα παίξουμε με ομάδες σαν τη Βολιβία στο Παγκόσμιο, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως ο Κατσουράνης σ’αυτή τη θέση μπορεί να δώσει ο,τι έχει.

2. Καλώς τον Κονέ

Κόντρα στην Πορτογαλία μας έμεινε ο Φέτφα, απέναντι στους Νιγηριανούς μας έμεινε ο Χριστοδουλόπουλος. Στο τελευταίο φιλικό ήρθε να προστεθεί ο Κονέ, στη λίστα των παικτών που προσφέρουν αισιοδοξία. Παίκτες που φάνηκε πως μπορούν να βοηθήσουν απ’τον πάγκο, αλλά και να ξεκινήσουν όταν και εφόσον αυτό θα είναι απαραίτητο.

Καμία ομάδα δεν δίνει όλα τα ματς με την ίδια ενδεκάδα και δεν σημαίνει πως οι βασικοί της πρεμιέρας θα ξεκινήσουν σε κάθε ματς. Χρήσιμο να το θυμόμαστε, γιατί αρκετοί απαιτούν να δουν μια εντελώς διαφορετική σύνθεση στην πρεμιέρα μας, λες και είναι απλό να παραταχθεί μια τόσο διαφοροποιημένη ενδεκάδα σε επίσημο παιχνίδι υψηλού επιπέδου. Υπομονή, όλοι θα χρειαστούν και το καλό είναι πως φαίνεται να έχουμε λύσεις.

Για να επιστρέψουμε στον Κονέ, η παρουσία του ήταν ίσως η πιο ελπιδοφόρα. Κυρίως γιατί ο Κονέ είναι ο μοναδικός των τριών “Ιταλών” που δεν έχει προσφέρει κάτι στην Εθνική, δεν έχει συνδεθεί μαζί της ούτε στο ελάχιστο, παρά μόνο με μια απευθείας κόκκινη όταν είχε μπει αλλαγή στο φιλικό με τη Σλοβενία. Ο Κονέ ήθελε να αποδείξει πολλά και αυτό φάνηκε κόντρα στη Βολιβία, καθώς έπαιξε λες και το ματς ήταν επίσημο.

Πολύ τρέξιμο, ενέργεια και διάθεση για συμμετοχή παντού. Φάνηκε πολύ με την μπάλα, αφού κυρίως αυτός “έβαλε” στο ματς τον Σαμαρά, που έπαιζε και κοντά του: τον έβγαλε στο χώρο, έπαιξε μαζί του, του έδωσε τη διάθεση να απειλήσει απ’αριστερά, ενώ δεν τον ανάγκασε να γυρίσει πολύ πίσω, αφού ο Κονέ κάλυπτε καλά το χώρο μπροστά απ’τον Χολέμπας.

Ο Κονέ επίσης είχε την ικανότητα να κινηθεί ως φορ χωρίς την μπάλα και να τελειώσει με κεφαλιά τη σέντρα του Σαλπιγγίδη και το μόνο που έκανε λάθος στην επίθεση ήταν οι εκτελέσεις στα στημένα. Όλα του τα χτυπήματα ήταν “βαθιά”, στο δεύτερο δοκάρι ή πάνω στον τερματοφύλακα. Την πρώτη φορά που ο Χολέμπας εκτέλεσε σωστά, δηλαδή στο πρώτο δοκάρι, σκοράραμε.

3. Το δίδυμο μπροστά απ’ τον Κατσουράνη

Η παρουσία του Κονέ δημιούργησε την αίσθηση πως μπορεί να έχουμε έναν ακόμα κεντρικό μέσο που να μπορεί να κάνει μέτρα με την μπάλα. Το καλό μας δίδυμο μπροστά απ’τον Κατσουράνη είναι ο Μανιάτης με τον Καραγκούνη, αυτό είναι δεδομένο. Όταν όμως έχουμε κατοχή, ο Κάρα είναι ο μόνος που μπορεί να τρέξει την μπάλα, αφού ο Μανιάτης δεν παίρνει υψηλό βαθμό σε αυτό και πολύτιμα τρεξίματα είναι αυτά που μας δίνει όταν αμυνόμαστε.

Είχαμε σχεδόν αποδεχθεί πως ο Κάρα θα παραμείνει ως ο μοναδικός κεντρικός χαφ που να μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα στον άξονα κάτι που δεν προσφέρει κανείς εκ των Τζιόλη, Κατσουράνη, Μανιάτη. Ο Κονέ το έκανε (έστω και αν δεν ήταν 100% τακτικά σωστός όταν αμυνόμασταν) και δημιούργησε την αίσθηση πως ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να τον δούμε να φτιάχνει δίδυμο με τον Καραγκούνη, για να πάρει απ’τους ώμους του αρχηγού αρκετό απ’αυτό το βάρος και μαζί να πάρουν το κουμάντο στο κέντρο.