Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη την εμμονή του αήττητου

Μπορεί ο Ολυμπιακός να πέρασε νικηφόρα από την Τούμπα στην πρεμιέρα των playoffs και να εκτόξευσε την διαφορά του στους +17 στην κορυφή, ωστόσο ο Πέδρο Μαρτίνς πασχίζει να κρατήσει τους παίκτες του προσγειωμένους, συγκεντρωμένους, σοβαρούς και με κίνητρο. Άλλωστε οι 'ερυθρόλευκοι' θέλουν να διατηρήσουν την καλή τους εικόνα ως το τέλος, κερδίζοντας και τις εντυπώσεις πέραν του τίτλου, αλλά και να μείνουν σε εγρήγορση καθώς υπάρχουν ακόμη μπροστά τους οι ρεβάνς με ΠΑΟΚ και Γουλβς, για το Κύπελλο και το Europa League αντίστοιχα.

Δεν είναι εύκολη η δουλειά του Πορτογάλου τεχνικού. Όσο να 'ναι, οι συνθήκες για τους ποδοσφαιριστές (κάθε ομάδας) είναι ασυνήθιστες, ενώ δεν είναι παράλογο να υπάρξει ένα ψυχολογικό άδειασμα ή μια σχετική χαλάρωση, τουλάχιστον όσον αφορά τις υποχρεώσεις στη Super League 1. Αυτό είναι που προσπαθεί να αποφύγει ο Πέδρο Μαρτίνς και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιον τρόπο θα σκαρφιστεί για να κρατήσει τους παίκτες του στην τσίτα.

Κίνητρα υπάρχουν. Ρεαλιστικά, αγωνιστικά. Ένα από αυτά είναι και το 'άνοιγμα' του ροτέισον. Που προσφέρει ανάσες στους λεγόμενους βασικούς, αλλά κυρίως ευκαιρίες σε αυτούς που θέλουν να αποδείξουν πως αξίζουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Αν δεν υπάρχουν κίνητρα, συχνά... εφευρίσκονται. Στο πλαίσιο του ψυχολογικού τρικ. Ένα από αυτά είναι και το αήττητο. Που όμως εγκυμονεί κινδύνους αν δεν χρησιμοποιηθεί σε ομαλά, αγωνιστικά και όχι ψυχαναγκαστικά, πλαίσια.

Αρέσει δεν αρέσει, βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου το κομμάτι της επικοινωνίας παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από όσο θα έπρεπε. Κοιτώντας το ψυχρά, το θέμα της κατάκτησης ενός τίτλου χωρίς ήττα δεν προσφέρει τίποτα πρακτικό στην αγωνιστική ανάπτυξη ενός οργανισμού. Ένας τίτλος έχει την ίδια ακριβώς βαρύτητα, είτε κατακτηθεί αήττητος είτε όχι. Δεν πιάνεται... διπλός. Ναι, στην δεύτερη περίπτωση είναι κάτι που μπορείς να 'πουλήσεις' προς τα έξω ως ένα εντυπωσιακό επίτευγμα. Στην ουσία δεν κερδίζεις τίποτα παραπάνω. Παρά μόνο προσφέρεις την ευκαιρία σε κανάλια, εφημερίδες και ιστοσελίδες να κάνουν αφιερώματα.

Ίσα ίσα, που όταν το αήττητο γίνεται εμμονή, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους εις βάρος της αγωνιστικής προόδου μιας ομάδας. Είτε αφορά τη διαρκή βελτίωση της είτε τους υπόλοιπους στόχους της. Τα παραδείγματα πολλά. Πιο πρόσφατο αυτό του ΠΑΟΚ. Η επιστροφή του στους τίτλους πάνω από 3 δεκαετίες, ήταν ο απόλυτος στόχος. Στην πορεία του βγήκε παρέα με το αήττητο. Δεν ήταν αυτοσκοπός του, προέκυψε. Και όταν προέκυψε έγινε εμμονή.

Μπήκε στην επόμενη σεζόν και κάθε φορά που κέρδιζε με την ψυχή στο στόμα, προβλημάτιζε με τις εμφανίσεις του ή γλίτωνε την ήττα στο παρά ένα, δεν εστίαζε στην αγωνιστική του συμπεριφορά αλλά ύψωνε το λάβαρο της διατήρησης του αήττητου. Ζορίστηκε με Παναιτωλικό, Πανιώνιο, Ατρόμητο, σώθηκε στα ντέρμπι με Άρη, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, αγκομάχησε με τον Αστέρα, την ΑΕΛ, με μπόλικη τύχη πήρε ισοπαλία από τον Ολυμπιακό. Ώσπου έφτασε το ντέρμπι στο 'Κλεάνθης Βικελίδης' και η εκκωφαντική ήττα από τον Άρη με 4-2, για να σβήσει την δικαιολογία του αήττητου και να φέρει τον ΠΑΟΚ αντιμέτωπο με την σκληρή αγωνιστική πραγματικότητα.

Με αυτό το πρόσχημα την έχει πατήσει συχνά και ο Ολυμπιακός, έστω με διαφορετική μετάφραση. Στα χρόνια που οι 'ερυθρόλευκοι' έψαχναν αντίπαλο για την κορυφή, προσπαθούσαν να βρουν έξτρα κίνητρο στο αήττητο πρωτάθλημα. Δεν θα ήταν κακό, αν γινόταν πάνω σε ποδοσφαιρική λογική. Ήταν κακό γιατί είχε βάση του τον ψυχαναγκασμό και το επικοινωνιακό σκέλος. Ένας συνδυασμός που ωθούσε τον Ολυμπιακό να βάζει σε δεύτερο πλάνο ακόμη και παιχνίδια της Ευρώπης, όπου υπήρχε ρεαλιστική προοπτική μιας καλής πορείας.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων με Άντερλεχτ και Ντινάμο Κιέβου. Εκεί όπου το βάρος έπεσε σε ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος και όχι στο βήμα παραπάνω που προσφέρει μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Την ίδια στιγμή το ροτέισον παρέμενε 'σφιχτό' για να ελαχιστοποιηθεί η περίπτωση ήττας. Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα από αυτή τη λογική...

Σήμερα, με την υπόθεση τίτλου να έχει κριθεί υπέρ της ομάδας του Πειραιά, η ίδια κουβέντα περί αήττητου πρωταθλήματος αρχίζει να κάνει πάλι την εμφάνιση της. Τι μπορεί να προσφέρει επί της ουσίας μια τέτοια προοπτική στον Μαρτίνς και τους παίκτες του; Πέραν των εντυπώσεων, τίποτα. Αντίθετα, δημιουργεί κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν. Αν ένας τέτοιος στόχος δεν επιτευχθεί, μπορεί να φέρει μια μουρμούρα στα καλά του καθουμένου και δίχως κανέναν λόγο. Αυτή η λογική μπορεί να οδηγήσει επίσης στην υπερβολική χρησιμοποίηση βασικών παικτών, σε μια εποχή επικίνδυνη για τραυματισμούς μετά από τρίμηνη αποχή. Στερώντας από τον Ολυμπιακό σημαντικά όπλα για την μάχη του Κυπέλλου ή -κυρίως- της Ευρώπης.

Αν ένα αήττητο πρωτάθλημα προκύψει στην πορεία, καλώς. Διαφορετικά, τα ματς που απομένουν για την ολοκλήρωση των playoffs μπορούν να λειτουργήσουν πολύ πιο ωφέλιμα για τον προπονητή και τους παίκτες. Πριν λοιπόν μπει ο Ολυμπιακός σε μια λογική που δεν τον ωφέλησε στο πρόσφατο παρελθόν, ας σκεφτεί το πλαίσιο που θα το κάνει. Γιατί ο τρόπος που διαμορφώθηκε το καλεντάρι μετά την επέλαση του κορονοϊού, δίνει μια καλή ευκαιρία μεγάλης ευρωπαϊκής πορείας.

Με το υπόλοιπο του Europa League να διεξάγεται πιθανότατα εξ ολοκλήρου στην Γερμανία (συμπεριλαμβανομένης της ρεβάνς με την Γουλβς) και την διεξαγωγή Final 8 με μονά νοκ-άουτ ματς, η προοπτική είναι εκεί. Ανοίγοντας το ροτέισον και δίνοντας την ευκαιρία σε παίκτες να πάρουν ανάσες ή να βάλουν ματς στα πόδια τους, ο Μαρτίνς έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει τον Αύγουστο μια ομάδα φρέσκια, με ρυθμό και μια σειρά από παίκτες έτοιμους για όλα. Δικαίωμα που κέρδισε μετά την μυθική πρόκριση επί της Άρσεναλ. Και θα ήταν σοφό να μπορεί να το κάνει δίχως να βρει μπροστά του εμπόδια, που ακόμη και αν τα υπερπηδήσει δεν θα έχει κερδίσει κάτι χειροπιαστό.