ΟΦΗ-ΑΕΚ: Αυτήν τη φορά είχε προπονητή

Από το 1-0 της 30ης Νοεμβρίου στο 0-2 της 14ης Ιουνίου. Η μαραμένη ΑΕΚ του φθινοπώρου, που συμπλήρωνε τρία ματς δίχως νίκη (Παναθηναϊκός, Άρης, ΟΦΗ) και συνολικά πέντε προβληματικότατες εμφανίσεις (Ολυμπιακός, Ατρόμητος), έχει αντικατασταθεί από την καλοκαιρινή ΑΕΚ της ανθοφορίας, η οποία για πρώτη φορά στην τρέχουσα σεζόν πλασαρίστηκε στη δεύτερη θέση στη βαθμολογία της Super League 1, εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του ΠΑΟΚ να σκοράρει στο ΟΑΚΑ, παρά τη βελτιωμένη εικόνα του και τα μηνύματα που επιχείρησε να στείλει.

Φαινομενικά, σ' ένα άδειο γήπεδο με παλμό ελληνικού μπαλκονιού, ήταν τα δύο γκολ που βρήκαν ο Μάρκο Λιβάγια (από σέντρα ακριβείας του Έντερ Λόπες) στο 41' και ο Ντανιέλε Βέρντε (από ατομική ενέργεια) στο 65' αυτά που κάλυψαν την απόσταση από το ένα και μοναδικό τέρμα του Λισάντρο Σεμέντο πριν από 6.5 μήνες. Στην πραγματικότητα ήταν η ασφάλεια και η σιγουριά που εξέπεμπε ο 'κιτρινόμαυρος' πάγκος.

Όσοι περηφανεύονται για την αξιόπιστη μνήμη τους, θα θυμούνται καλά πως ο Νίκος Κωστένογλου, που είχε δεχθεί ν' αναλάβει το κουμάντο ενός μισοβυθισμένου καραβιού όταν πνιγόταν στα ρηχά ο Μιγκέλ Καρντόσο, είχε ήδη ξοδέψει την τελευταία ζωή από τις διαθέσιμες που του 'χε χαρίσει ο Δημήτρης Μελισσανίδης τον Σεπτέμβριο και η αναζήτηση του αντικαταστάτη του από τον Ίλια Ίβιτς έτρεχε ήδη από μέρες. Έως ότου βρεθεί και συμφωνήσει ο κατάλληλος, ο παλαίμαχος στόπερ έπινε στάλα-στάλα το δηλητήριο και η Ένωση έμοιαζε παραδομένη. Μ' ένα αναπάντεχο 3-5-2 και τον Λιβάγια περισσότερο κεντρικό μέσο παρά κοντά στον Ολιβέιρα, η ΑΕΚ έχανε 1-0 χωρίς ν' φανεί απειλητική και οι ποδοσφαιριστές δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις αντιδράσεις των οπαδών τους. Ο Βράνιες ήταν ήδη στ' αποδυτήρια έχοντας αποβληθεί για χτύπημα στον Μαρινάκη.

Ο Κωστένογλου έμεινε σε ακόμη ένα παιχνίδι, το 5-0 με τον Πανιώνιο, αλλά η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη. Προς όφελος δικό του, προκειμένου να μην εκτίθεται περαιτέρω, και φυσικά του συνόλου που άφηνε πίσω παραδίδοντας στον Μάσιμο Καρέρα. Η προπονητική προσέγγιση του Ιταλού σουλούπωσε ευθύς εξ αρχής την Ένωση και διόρθωσε τις τακτικές παλινωδίες. Το 1-0 στα Πηγάδια ήταν η εκκίνηση μιας διαφορετικής ομάδας, η οποία έχασε έκτοτε μονάχα στην Τούμπα. Κόντρα στις (δικαιολογημένες πότε-πότε) ενστάσεις για την εμφανή έλλειψη επιθετικότητας και μηδενικού ρίσκου ή παράξενες επιλογές (Μάνταλος στην κορυφή), ο Λομβαρδός είχε επιβάλει αρχές και δουλέψει στοχοποιημένα: σε πλάνο και φυσική κατάσταση.

Μισό χρόνο αργότερα μια ΑΕΚ με την υπογραφή του Καρέρα επικρατούσε με ευχέρεια του ίδιου ΟΦΗ. Παίζοντας τακτικά, όχι θελκτικά. Λειτουργώντας μυαλωμένα, όχι παράλογα. Δουλεύοντας αποτελεσματικά, όχι σκόρπια, πήρε ακριβώς ό,τι άξιζε σ' ένα 90λεπτο που την βρήκε να φτιάχνει φάσεις (μονίμως από αριστερά, καθώς ο Μπακάκης δεν ανέβαινε), να επωφελείται της ποιότητας του Πέτρου Μάνταλου στις μεταβιβάσεις προς την περιοχή, να βρίσκει δύο γκολ παρά την αστοχία του Ολιβέιρα στα τελειώματα, και να καπαρώνει τρεις βαθμούς που τη μετατρέπουν αυτομάτως σε αφεντικό για τη δεύτερη θέση στην τελική κατάταξη. Α, και τον Βράνιες να τελειώνει κανονικά το παιχνίδι!

Οι γηπεδούχοι είχαν όντως απουσίες - βασικές. Ήταν επίσης άνευ κινήτρου, συγκριτικά με τότε, έχοντας εξασφαλίσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Η ΑΕΚ του Νοεμβρίου θα έχανε, είτε έτσι είτε αλλιώς. Η 'σκληρόκαρδη' ομάδα του Ιούνη σε καμία περίπτωση. Ακόμη κι αν είχε μαζί της την τύχη (δοκάρι Φιγκεϊρέδο με το σκορ στο 0-1).