Ποιοι αμυντικοί έχουν πάρει βραβείο καλύτερου Έλληνα παίκτη Α' Εθνικής;

Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται στον 'πάγο', με τα μέτρα περιορισμού εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού να έχουν τοποθετήσει την επανέναρξη των αγώνων στη σφαίρα των σεναρίων και των υποθέσεων. Η ιστορία της Super League 1 όμως παραμένει 'ζωντανή' και συνεχίζει να γράφεται με την ολοκλήρωση ακόμα μιας σεζόν και τους αγώνες playoff και playout αυτής, σε εκκρεμότητα. Εκτός από την 'κατάρα' του καλύτερου νέου παίκτη, με την οποία ασχοληθήκαμε τις προάλλες, υπάρχει και αυτό το βραβείο του καλύτερου Έλληνα ποδοσφαιριστή της χρονιάς, το οποίο μοιάζει να είναι 'συνδεδεμένο' με τις επιδόσεις σέντερ-φορ, μεσοεπιθετικών και μέσων με έφεση στο σκοράρισμα. Η πρόσφατη ιστορία αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα.

1993: Στέλιος Μανωλάς (ΑΕΚ)

βραβείο μαζί με: Νίκο Νιόπλια (ΟΦΗ/Παναθηναϊκός)

Διένυε ήδη τη δεύτερη δεκαετία του στην ΑΕΚ, όταν τον Ιανουάριο του 1994 κέρδισε αυτό το βραβείο. Ο συνδετικός κρίκος της Ένωσης του Μίμη Παπαϊωάννου με εκείνη του (προπονητή) Ντούσαν Μπάγεβιτς υπήρξε για χρόνια ο 'βράχος' του συλλόγου και της Εθνικής Ελλάδας. Το 1993 τον βρήκε πρωταθλητή Ελλάδας ξανά και βασικό, παρότι είχε αρχίσει να μεγαλώνει.

1995: Γιώργος Σκαρτάδος (Ηρακλής) / Μιχάλης Κασάπης (ΑΕΚ)

βραβείο μαζί με: Γιώργο Γεωργιάδη (Παναθηναϊκός)

Ο Γιώργος Σκαρτάδος αγωνίστηκε για μια 3ετία στον Ηρακλή (1992-1995), ύστερα από 10 χρόνια στον ΠΑΟΚ (1982-1992). Ο Ροδίτης αμυντικός ευτύχησε να είναι μέλος μιας ομάδας που έσφυζε από ταλέντο: δίπλα στους Χρήστο Κωστή, Ιεροκλή Στολτίδη, Φάνη Τουντζιάρη, Ιβάν Γιοβάνοβιτς, Πρέντραγκ Έρακ, ο Σκαρτάδος διέθεσε τη δική του πλούσια εμπειρία, λίγο πριν ολοκληρώσει τις παραστάσεις του σε επίπεδο Α' Εθνικής, παίζοντας για δυο σεζόν (1995-1997) με τον Ολυμπιακό.

Από την άλλη, ο Μιχάλης Κασάπης έζησε ένα ποδοσφαιρικό όνειρο στην ΑΕΚ. Το 1993 μεταπήδησε στην Ένωση από τον Λεβαδειακό και ο Μπάγεβιτς τον έβαλε αμέσως στο άρμα της ομάδας που κέρδισε το πρωτάθλημα της σεζόν 1993-1994, έπαιξε Champions League και κόντραρε μεγαθήρια όπως η Μίλαν, ενώ τη σεζόν 1995-1996 κατάφερε να αγγίξει την ποδοσφαιρική τελειότητα, χάνοντας παρ' όλα αυτά το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Ο Κασάπης έμεινε στην ΑΕΚ ως το 2004, έχοντας στο ενεργητικό του εκτός από συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδας και μια παρουσία σε αγώνα Μεικτής Κόσμου (!) το 1995, ύστερα από πρόσκληση του Γιόχαν Κρόιφ.

1999: Γρηγόρης Γεωργάτος (Ολυμπιακός)

Αν η ζωή του Γρηγόρη Γεωργάτου ήταν ταινία, δεν θα μπορούσε κανείς άλλος να παίξει τον εαυτό του εκτός από τον ίδιο. Πήγε από την Παναχαΐκή στον Ολυμπιακό τον Γενάρη του 1996, σε μια χρονιά αποσύνθεσης της ομάδας του Πειραιά και αμέσως έδειξε πως η εξέλιξή του θα ήταν ξεχωριστή. Από τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και τον Ζιοβάνι, μέχρι τον Κριστιάν Βιέρι και τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, όλοι έχουν να θυμούνται τις 'γλυκιές' σέντρες. του.

2010: Βασίλης Τοροσίδης (Ολυμπιακός)

Ένας από τους 'σημαιοφόρους της αλλαγής' στον Ολυμπιακό της περασμένης δεκαετίας, ως προς τις ευρωπαϊκές διακρίσεις, ανδρώθηκε στον Ολυμπιακό με επιβλητικές νίκες κόντρα στη Βέρντερ Βρέμης, τη Λάτσιο, τη Χέρτα και την Μπενφίκα. Ο 'Τόρο' εξαργύρωσε τις σπουδαίες εμφανίσεις του σε Ελλάδα και Ευρώπη με μια μακρά θητεία στη Serie A, για να επιστρέψει τη φετινή σεζόν στην ομάδα που αγάπησε.

2011: Αβραάμ Παπαδόπουλος (Ολυμπιακός)

Έγινε ηγέτης της άμυνας του Ολυμπιακού, 'ρίζωσε' στο Λιμάνι για 6 χρόνια (2008-2014) και ύστερα ξεκίνησε το ποδοσφαιρικό ταξίδι του από την Τουρκία (Τραμπζονσπορ) μέχρι την Κίνα (Σανγκάη Σένχουα), την Ιαπωνία (Τζούμπιλο Ιβάτα) και την Αυστραλία (Μπρισμπέιν Ρόαρ). Ο επαναπατρισμός του συνέβη, γιατί δεν γινόταν αλλιώς.

Τιμητική αναφορά: Κώστας Κατσουράνης (2005), Ιεροκλής Στολτίδης (2006)

Είναι ο Ιεροκλής Στολτίδης και ο Κώστας Κατσουράνης οι δυο καλύτεροι αμυντικοί μέσοι που έχουν περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 20 χρόνια; Σίγουρα ο χαρακτηρισμός είναι αρκετά βαρύς, αλλά η θητεία του Κατσουράνη σε ΑΕΚ, Μπενφίκα, Παναθηναϊκό δίνει έρεισμα σε όσους τον χρίζουν κορυφαίο εξάρι της σύγχρονης ιστορίας της Α' Εθνικής. Όσο για τον 'Ιέρο', έναν 'τανκ' της αμυντικής λειτουργίας με έφεση στο σκοράρισμα, που εξελίχθηκε σε μια βορειοελλαδίτικη εκδοχή του Ρόι Κιν και διέπρεψε τόσο στον Ηρακλή όσο και στον Ολυμπιακό, ίσως η 'σκιά' της μη χρησιμοποίησής του στην Εθνική Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ να μην ανέδειξε απόλυτα το μεγαλείο του. Ο ίδιος, πάντως, χόρτασε αγώνες (403 συμμετοχές) και γκολ (55) στην πορεία του στο πρωτάθλημα.