Συνέντευξη του Ορέστη Καρνέζη στο Contra.gr

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κριτή

Συνυπήρξαμε στους ίδιους χώρους λόγω Παναθηναϊκού, αλλά ουδέποτε συζητήσαμε τετ α τετ για ο,τιδήποτε. Ούτε καν στις καθιερωμένες δηλώσεις μετά από παιχνίδια. Όταν πήρε τη μεταγραφή για την Ουντινέζε, αναζήτησα το κινητό του τηλέφωνο και του έστειλα ένα ευχετήριο μήνυμα για "καλή επιτυχία", με το ονοματεπώνυμό μου φυσικά στο τέλος.

Μου απάντησε λίγη ώρα αργότερα με το λακωνικό, αλλά συνάμα ουσιαστικό "Σ' ευχαριστώ πολύ Δημήτρη". Αυτή ήταν η μοναδική μας επαφή, έως ότου επεδίωξα μία συνέντευξη μαζί του, λίγο πριν από την αναχώρηση της εθνικής μας ομάδας για τα τελευταία φιλικά παιχνίδια πριν το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Αποδέχτηκε την πρόσκληση και τον συνάντησα έχοντας κατά νου τα λόγια που μου είχε πει σε χρόνο ανύποπτο (πριν από το παιχνίδι για το Τσάμπιονς Λιγκ, Ανόρθωση-Παναθηναϊκός στο Γ.Σ.Π.) ο Άριαν Μπεκιάι, ενώ ο νεαρός Καρνέζης ήταν ακόμη φρεσκο-αφιχθείς από τον ΟΦΗ (συνυπήρξαν εκεί για έξι μήνες): "Θα πάρει τη φανέλα βασικού στο σπίτι του. Πρόκειται για μεγάλο ταλέντο και τρομερά συγκροτημένο χαρακτήρα". Είχα διαπιστώσει στο μεταξύ το πρώτο, απλά πείστηκα και για το δεύτερο.

"Έτοιμος να πάρω το ρίσκο"

Δύσκολη χρονιά η φετινή, έτσι; Οκτώ ματς όλη τη σεζόν. Φοβήθηκες ότι θα μπορούσε να σου στερήσει την παρουσία στη Βραζιλία;

"Ήταν μία συνειδητή απόφαση, ζυγισμένη απ' όλες τις πλευρές, το να φύγω στο εξωτερικό. Δεν ήταν απλά αποτέλεσμα συγκυρίας ή ενστικτώδης αντίδραση σε μια καλή πρόταση. Στην Ελλάδα ήμουν μια χαρά. Βασικός στον Παναθηναϊκό, μέλος της εθνικής, θα μπορούσα να μείνω. Ήθελα όμως πολύ την πρόκληση του καινούργιου. Ήξερα ότι θα υπάρξουν δυσκολίες, θα απαιτηθεί χρόνος προσαρμογής, αλλά πίστευα ότι θα τα καταφέρω και ένιωσα έτοιμος να πάρω το όποιο ρίσκο.

Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, όχι δεν φοβήθηκα. Πίστευα ότι θα πάρω συμμετοχές και ήρθαν στον καταλληλότερο χρόνο, προς το φινάλε της χρονιάς. Άλλωστε, υπήρχαν και τα παιχνίδια με την εθνική και όλο το προπονητικό τιμ, όλα τα παιδιά, δεν μου έδειξαν στιγμή ότι μπορεί να αμφέβαλλαν για την ετοιμότητά μου. Και η συμπεριφορά τους και φυσικά οι κλήσεις μου στο εθνικό συγκρότημα λειτουργούσαν αναζωογονητικά, χωρίς να φέρουν εφησυχασμό".

Ποια ήταν η σχέση με τον προπονητή σου στη Γρανάδα, τον Αλκαράθ;

"Καλή. Ίσως και καλύτερη από την τυπική, προπονητή και παίκτη. Μου μίλησε αρκετές φορές. Μου έλεγε ότι είναι πολύ ευχαριστημένος από την προσπάθειά μου στις προπονήσεις, αισθανόταν ότι μπορούσε να ακουμπήσει πάνω μου, αλλά από την άλλη όφειλε σεβασμό στον Ρομπέρτο, έναν τερματοφύλακα που είχε βοηθήσει τα μέγιστα και στην άνοδο της Γρανάδα το '11, αλλά και στη σωτηρία της τα επόμενα χρόνια".

Ήταν όντως τόσο καλή η χρονιά και για τον 35χρονο Ρομπέρτο; Αν ήσουν Αλκαράθ, θα είχες δώσει στον Καρνέζη περισσότερες ευκαιρίες;

"Δεν είναι Μπουφόν, αλλά είναι πολύ καλός τερματοφύλακας ο Ρομπέρτο. Σου είπα, έχει βοηθήσει πολύ την Γρανάδα στα 4 χρόνια που βρίσκεται στον σύλλογο και απολαμβάνει τον δέοντα σεβασμό. Δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του προπονητή. Κρατώ το γεγονός ότι πήρα συμμετοχές, όταν έπρεπε από πλευράς τάιμινγκ".

Πιστεύεις ότι μέτρησε το γεγονός πως ήσουν δανεικός και όχι ο παίκτης που θα έπρεπε να επενδύσει ο σύλλογος;

"Ίσως έπαιξε και αυτό ρόλο. Αν και δεν ήμουν ο μόνος, έχει αρκετούς δανεικούς η Γρανάδα. Απλά εγώ είχα και το μειονέκτημα ότι δεν έκανα προετοιμασία με την Γρανάδα. Έφτασα στην πόλη και στην ομάδα τρεις ημέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Και μέχρι τον Νοέμβριο έλειπα κάθε μήνα για 10 μέρες, λόγω των αγώνων της εθνικής μας ομάδας. Ε, δεν ήταν και εύκολο, να πάρω υπό αυτές τις συνθήκες φανέλα βασικού".

"Ο Μέσι μου έδωσε το χέρι"

Μέχρι που ήρθε το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα. Μεγάλο σουξέ, έτσι;

"Ναι, βέβαια. Κοίταξε, δεν είμαι εδώ ουρανοκατέβατος. Μεσολάβησαν πολλά δύσκολα χρόνια, πολλές θυσίες, άπειρες ώρες προπόνησης και πέρα από το κανονικό πρόγραμμα και για αυτό είμαι υπερήφανος για όσα έχω καταφέρει και για το γεγονός ότι δικαίωσα τους λίγους ή πολλούς που με πίστεψαν στην διαδρομή.

Αλλά από την άλλη υπάρχουν και οι συγκυρίες στο ποδόσφαιρο. Ξαφνικά σ' ένα βράδυ με συζητούσε όλη η Ευρώπη, ως τον τερματοφύλακα που θα στερούσε το πρωτάθλημα από την Μπαρτσελόνα. Όλοι έπεσαν πάνω μου. Τα τηλέφωνά μου και το ισπανικό και το ελληνικό νούμερο δεν σταματούσαν να χτυπάνε. Μου τηλεφώνησαν από την Ιταλία, την Γερμανία, τη Γαλλία μέχρι και από την Κολομβία"!

Οι αντιδράσεις που εισέπραξες μόλις τελείωσε το παιχνίδι;

"Στην ομάδα μου ήμασταν όλοι χαρούμενοι για το αποτέλεσμα, φυσιολογικό. Ο προπονητής ήταν πολύ ευχαριστημένος, χαμογελούσε διαρκώς, η επαφή μας ήταν ένα χάιδεμα στο κεφάλι και ένα χτύπημα στην πλάτη.

Αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση όμως, ήταν η αντιμετώπιση από τους παίκτες της Μπαρτσελόνα. Έρχονταν με χαιρετούσαν, μου έδιναν συγχαρητήρια και όλα αυτά τη βραδιά που έδειχνε ότι έχαναν το πρωτάθλημα. Τεράστια εμπειρία για μένα".

Με τον Μέσι είχες τετ α τετ;

"Ήρθαμε τετ α τετ και μου έδωσε το χέρι. Ξέρεις, ήταν πολύ τιμητικό, αλλά και συνάμα λίγο αστείο να τους ακούς να προσπαθούν να προφέρουν το όνομά σου για να σου δώσουν συγχαρητήρια. Φυσικά δεν χαμογελούσα καν εκείνες τις στιγμές, από σεβασμό στον αντίπαλο και το κοντράστ των συναισθημάτων που κυριαρχούσε. Ήταν από τις βραδιές που δύσκολα ξεχνάς για το υπόλοιπο της ζωής σου".

Και μετά, τέσσερα από τη Σεβίλλη...

"Δεν ήμασταν τόσο δυνατοί εκτός έδρας. Στην έδρα μας ήμασταν δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος και νικήσαμε και την Μπιλμπάο και τη Βιγιαρεάλ. Εκτός έδρας είχαμε προβλήματα και ιδιαίτερα σε έδρες όπως της Σεβίλλης, όπου υποχρεώνεσαι 90 λεπτά σε θέση άμυνας.

Δεν υπήρχε η εμπειρία διαχείρισης τέτοιων παιχνιδιών, όπως επίσης υπήρχαν και προβλήματα διαχείρισης επιτυχιών όπως εκείνη με την Μπαρτσελόνα. Αλλά εφ' όσον επετεύχθη ο στόχος της παραμονής για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, όλα καλά".

Αλλάζει ο προπονητής στη Γρανάδα.

"Ο δανεισμός ήταν ετήσιος. Λογικά δεν θα συνεχίσω στη Γρανάδα. Δεν νομίζω να συνεχίσω. Επιστρέφω στην Ουντινέζε. Λεπτομέρειες δεν γνωρίζω ακόμη. Μιλήσαμε μόλις ολοκληρώθηκε η σεζόν με τους ανθρώπους της ομάδας μου και είπαμε ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα, όταν πλέον θα υπάρχουν οριστικές εξελίξεις. Υπάρχει κοινό ιδιοκτησιακό καθεστώς σε Ουντινέζε, Γρανάδα και Ουότφορντ. Θα δούμε. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι σε μία ομάδα οργανωμένη, που να έχει στόχους και να μου δίνει κίνητρα. Και κυρίως να είμαι μαζί της από την αρχή της χρονιάς, από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας".

"Αν πάω Ουντινέζε, θα είναι για να μείνω"

Αλλαγή προπονητή στην Ουντινέζε. Λέγεται για Στραματσιόνι, αλλά σε κάθε περίπτωση ο Γκουιντολίν που εισηγήθηκε την απόκτησή σου, αναβαθμίστηκε σε τεχνικό διευθυντή. Αλλάζουν τα δεδομένα πιστεύεις;

"Δεν έχω πλήρη εικόνα της Ουντινέζε, ούτε έζησα μαζί τους ώστε να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Δεν γνωρίζω τις προθέσεις τους. Δεν έχω κάνει ούτε μία προπόνηση στο Ούντινε. Δύο ημέρες έμεινα εκεί, ίσα να περάσω τις ιατρικές εξετάσεις και να υπογράψω. Δεν είναι πάντως η ομάδα που θα σε δοκιμάσει ή θα θελήσει να σε δει στην προετοιμασία και να αποφασίσει για το μέλλον σου. Εκεί λαμβάνονται με πολύ διαφορετικό τρόπο οι αποφάσεις. Αν είναι να πας προετοιμασία με την ομάδα, θα πας για να μείνεις".

Άρα δεν ξέρεις και πώς σκέφτονται για τους Έλληνες παίκτες. Και στο λέω, γιατί του Καρνέζη προηγήθηκε ο Καραγκούνης και φέτος, ιδιαίτερα στη Λεωφόρο υπήρχε σχεδόν μόνιμη παρουσία ανθρώπου της Ουντινέζε. Έχει ακουστεί ενδιαφέρον για Καρέλη, Κουτρουμπή, Χουχούμη...

"Όχι, δεν το γνωρίζω. Ξέρω όμως και από την περίπτωσή μου, ότι έχουν ένα απλησίαστο δίκτυο σκάουτινγκ σε όλο τον κόσμο και μελετούν εξαντλητικά όλες τις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Αν ήταν τόσο συχνές οι παρουσίες, δεν αποκλείω τίποτε. Σίγουρα στον Παναθηναϊκό ξέρουν καλύτερα.

Εξάλλου, μην μας κάνει εντύπωση, το γεγονός ότι συμβαίνει αυτό σε μία χρονιά που ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε στην Ευρώπη. Είναι πολύ μεγάλο το brand name του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη και δεν ξεθωριάζει με 1-2 απουσίες ή κακές χρονιές".

Τη χρονιά των Βύντρα και Καράμπελα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν πώς την είδες;

"Πολύ καλή χρονιά και για τους δύο. Γεμάτη σεζόν και με καλά παιχνίδια, ιδιαίτερα ο Λουκάς. Δεν είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε παρά μόνο στα μεταξύ μας παιχνίδια, γιατί δεν ήταν και κοντά οι πόλεις. Αλλά τα είπαμε και πριν και μετά από τα παιχνίδια. Βοήθησαν πολύ τη Λεβάντε και είχαν τη δική τους προσφορά στο γεγονός ότι εξασφάλισαν σχετικά άνετα και γρήγορα την παραμονή στη κατηγορία".

Ποια είναι η εικόνα για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή; Αντιμετωπίζεται επί ίσοις όροις με τον Ιταλό, τον Γάλλο, τον Πορτογάλο;

"Επί ίσοις όροις, όχι. Δεν θα σε περιμένουν στο αεροδρόμιο, ακόμη κι αν είσαι ο πρώτος σταρ στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί δεν έχουν την καλύτερη γνώμη για το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν όμως μπεις στο κλίμα και κάνεις καλά παιχνίδια, βοηθήσεις την ομάδα, τότε τοποθετείσαι στην ίδια θέση μαζί τους. Απλά πρέπει να το αποδείξεις, δεν ξεκινάς από την ίδια αφετηρία".

"Δεν έχω τελειώσει με την Ευρώπη"

Ακούστηκε το όνομά σου για επιστροφή στην Ελλάδα, ως δανεικός φυσικά. Για Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ. Είσαι από τους τύπους που λένε ότι "δεν επιστρέφω αν δεν πετύχω πρώτα" ή βάζεις πάνω απ' όλα τις συγκυρίες που θα σε βοηθήσουν τη δεδομένη στιγμή στην καριέρα σου;

"Σου είπα και πριν ότι ήταν συνειδητή και καλοζυγισμένη απόφαση το να παίξω στο εξωτερικό. Ήμουν προετοιμασμένος για τις δυσκολίες που θα συναντούσα. Είχα όμως ξεκάθαρο στόχο να δω καινούργια πράγματα, να μετρήσω τις δυνάμεις μου, να ζήσω όλα αυτά που άκουγα ως διηγήσεις παικτών που αγωνίστηκαν έξω. Ασφαλώς είναι σημαντικό και το οικονομικό κομμάτι, γιατί το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή έχει σύντομη ημερομηνία λήξης, συντομότερη από κάθε άλλο επάγγελμα.

Και όλα αυτά είναι ακόμη μπροστά μου. Δεν έχω λόγο αυτή τη στιγμή να σκέφτομαι επιστροφή στην Ελλάδα, με οποιαδήποτε μορφή. Δεν είμαι από τους τύπους που θα μιλήσουν με άσχημα λόγια για το πρωτάθλημά μας ή θα το σνομπάρουν με μια χρονιά στο εξωτερικό. Απλώς δεν έχω τελειώσει με την Ευρώπη. Δεν άρχισα καλά καλά. Σέβομαι τις ομάδες μας και είμαι ευγνώμων στον Παναθηναϊκό. Αυτός με έκανε αυτό που είμαι, αυτός μου έδωσε το εισιτήριο για την εθνική ομάδα, αυτός συνέβαλλε και στην μεταγραφή μου".

Πάμε και στην εθνική. Ανήκεις στη γενιά που κληρονόμησε το Euro του 2004. Πού και πώς το έζησες τότε και τι σου έδωσε ως γεγονός;

"Ήμουν 19 χρόνων και έκανα διακοπές στην Κέρκυρα. Εντάξει, αδιανόητες στιγμές, πολύ έντονα συναισθήματα. Και έξω βγήκα και πανηγύρισα, ήταν ένα μοναδικό ποδοσφαιρικό παραμύθι. Δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο εκείνες τις ώρες. Απλώς με σκεφτόμουν στη θέση των ποδοσφαιριστών που ήταν στην Πορτογαλία.

Και το έζησα όπως όλοι μας. Παιχνίδι με παιχνίδι. Είπα κι εγώ κάποιες φορές “ως εδώ ήταν και ήταν πολύ καλά", αλλά μετά το ματς με τη Γαλλία, ήμουν σίγουρος ότι μπορούν πλέον να συμβούν τα πάντα”.

Το αξιοποιήσαμε ως επιτυχία;

"Ως εθνική ομάδα, ναι, το αξιοποιήσαμε. Ήταν η αφετηρία για διαρκείς παρουσίες σε τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων. Δεν υπήρξε οπισθοδρόμηση έκτοτε. Το αντίθετο μάλιστα. Ως τότε ήταν επιτυχία η πρόκριση σε μία τελική φάση. Τώρα πλέον θεωρείται αποτυχία το να μην προκριθούμε.

Ως ελληνικό ποδόσφαιρο όμως, όχι, δεν κερδίσαμε τίποτε. Θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο πρωτάθλημα, καλύτερα γήπεδα, μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, καλύτερη παραγωγή παικτών, αλλά δεν έχουμε, δυστυχώς".

"Ακόμη και ξύλο στην προπόνηση"

Κατσουρανικός ή Μανιατικός; Πλάκα κάνω. Έχεις τσακωθεί ακόμη και με τον καλύτερό σου φίλο στη μπάλα και πόσο καιρό σου πήρε να τα ξαναβρείς;

"Όποιος έχει παίξει ποδόσφαιρο, έστω και στην αλάνα, καταλαβαίνει και δεν σκέφτεται με τον τρόπο που πολλοί το κάνουν τώρα. Δεν είναι ούτε η πρώτη και δεν θα είναι και η τελευταία περίπτωση ποδοσφαιριστών που έχουν μια στιγμή μικρής ή μεγάλης έντασης μέσα σ' ένα ενενηντάλεπτο.

Έχουν γίνει πολύ χειρότερα πράγματα, ακόμη και ξύλο στην προπόνηση μεταξύ συμπαικτών και φίλων, σε όλες τις ομάδες του κόσμου. Σίγουρα πήρε διαστάσεις υπερβολικές και σίγουρα έπαιξαν ρόλο σε αυτό και οι συμπεριφορές συλλόγων και εφημερίδων που υπερασπίστηκαν τη μία ή την άλλη πλευρά, αποφασίζοντας και προαναγγέλοντας για λογαριασμό των παικτών, για το ποια θα έπρεπε ή θα ήθελαν, να είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Να είστε σίγουροι ότι για μας η υπόθεση είχε κλείσει νωρίτερα, από τη στιγμή που γράφτηκε ο επίσημος επίλογος στις εφημερίδες".

Τι περιμένεις από την "περιπέτεια" στη Βραζιλία;

"Να ευχαριστηθούμε την παρουσία μας εκεί. Ο βασικός στόχος εκπληρώθηκε. Τώρα πρέπει να αποδείξουμε ότι δικαίως βρισκόμαστε και στις 10 καλύτερες ομάδες στην κατάταξη της ΦΙΦΑ. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά είναι στο χέρι μας να το παλέψουμε. Ξέρουμε τι μας περιμένει, δεν υπάρχουν εύκολες ή δύσκολες κληρώσεις, υπάρχει πίστη στις δυνατότητές μας και την ισχύ που αποκτούμε ως σύνολο, ανεξάρτητα από την ατομική ποιότητα.

Κρισιμότερο παιχνίδι είναι ασφαλώς το πρώτο, αλλά όχι και καθοριστικό. Είναι ισορροπημένος όμιλος και ακόμη και μία αστοχία στην πρεμιέρα, δεν είναι καταδικαστική. Θα μοιραστούν οι βαθμοί και υπάρχει ο χρόνος να ανατραπούν καταστάσεις, φτάνει να υπάρχει πίστη και θέληση για να αντιμετωπίζεις το καθένα ματς ως τελικό".

Θα άντεχες να κάνεις την διαδρομή του Νικοπολίδη; Εννοώ να κάτσεις στον πάγκο για χρόνια, ακόμη κι αν ήξερες ότι θα είχες την ίδια κατάληξη με τον Αντώνη;

"Είναι δύσκολο πολύ. Τα καλύτερα και πιο ενθουσιώδη χρόνια σου στον πάγκο, είναι πολύ δύσκολο. Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω, ακόμη κι αν μου έλεγε κάποιος ότι "στο τέλος θα γίνεις το Νο1". Θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα και αυθυποβολή, για να ξεκινήσεις την καριέρα σου στα 27 ή στα 28. Ο Νικοπολίδης είναι πλέον παράδειγμα για όλους, με βάση την εξέλιξη και όσα τελικά πέτυχε στην καριέρα του".

"Δεν είμαι του φραπέ"

Κλασική ερώτηση. Ποιο ήταν το πόστερ τερματοφύλακα στο παιδικό σου δωμάτιο;

"Δεν είχα. Από πολύ μικρή ηλικία η σχέση μου με το δωμάτιό μου ήταν περίπου αυτή μ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ήμουν όλη μέρα στους δρόμους. Σχολεία, φροντιστήρια, δραστηριότητες, προπονήσεις. Έφευγα το πρωί και γύριζα το βράδυ. Δεν είχα λοιπόν την έγνοια να το στολίσω, όπως ένα παιδί που περνάει ώρες ατέλειωτες σ' έναν πολύ προσωπικό χώρο".

Φραπέ πίνεις; Σου λείπει;

"Όχι, δεν είμαι του φραπέ".

Τα Νότια Προάστια σου λείπουν πάντως...

"Εντάξει, κατάλαβα πού το πας. Μου λείπουν οι παρέες μου, οι φίλοι μου, ως εκεί. Όχι η καφετέρια ή η έξοδος. Δεν είμαι ο τύπος που θα πάει στο εξωτερικό και θα λέει "Πού είναι η Γλυφάδα; Που είναι ο φραπές;". Δεν είμαι δύσκολος άνθρωπος και προσαρμόζομαι σχετικά εύκολα. Όταν μάλιστα αποτελεί απαιτούμενο για την εκπλήρωση των στόχων μου, μπαίνει ως προτεραιότητα και τέλος".

Είσαι φαν της θάλασσας. Γεννήθηκες στην Κέρκυρα;

"Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά από τεσσάρων χρόνων ήμουν στην Κέρκυρα. Ναι, μου αρέσει η θάλασσα και αισθάνομαι λίγο περίεργα μακριά της".

Του ευχήθηκα αυτό που λέμε συνήθως όταν αναφερόμαστε στη θάλασσα, να μην ζήσει τρικυμίες, εν προκειμένω στη μεγάλη μας περιοχή στα γήπεδα της Βραζιλίας και τον αποχαιρέτησα γιατί τον περίμενε και η προπόνηση στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά. Τον ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσε, εν μέσω ενός πολύ πιεστικού προγράμματος, με διπλές προπονήσεις και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο.