Τα λάθη του Πραντέλι, η Κόστα Ρίκα και ο Ριμπερί

Ένας Πίρλο δεν φέρνει την άνοιξη

Αυτήν τη φορά δεν υπήρχε Αγγλία να μην μαρκάρει, υπήρχε Κόστα Ρίκα με αλληλοκαλύψεις και επίθεση στον αντίπαλο που είχε την κατοχή. Το passing game της Ιταλίας θύμισε το ανούσιο ισπανικό τίκι τάκα των τελευταίων ετών, όπως μαρτυρούν και οι αριθμοί. Ο πιο δημοφιλής συνδυασμός στον αγώνα ήταν η πάσα του Αντρέα Μπαρτζάλι στον Ντανιέλε ντε Ρόσι (23), ενώ πήρε και 17 πάσες από τον Τζιόρτζιο Κιελίνι. Η πιο δημοφιλής πάσα του μέσου της Ρόμα ήταν στον Αντρέα Πίρλο, ενώ έδωσε 16 φορές την μπάλα στον Τιάγκο Μότα και 15 την επέστρεψε στον Μπαρτζάλι. Η πιο δημοφιλής πάσα του Πίρλο ήταν ο Ντε Ρόσι (12) και ο Κιελίνι (11), ήτοι γύριζε την μπάλα πίσω.

Η "σκουάντρα ατζούρα" ολοκλήρωσε την αναμέτρηση απέναντι στην Αγγλία με 5 κεντρικούς μέσους για να ελέγξει το παιχνίδι, ωστόσο τώρα έπρεπε να επιτεθεί και δεν μπορούσε να παραθέσει οτιδήποτε άλλο πλην οριζοντίου ποδοσφαίρου. Η μοναδική ελπίδα να γίνει το οτιδήποτε, στο 2ο ημίχρονο, όταν ο Τσέζαρε Πραντέλι επιχείρησε να διορθώσει κάποια λάθη του, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Ιταλός έριξε στο παιχνίδι τον Αλέσιο Τσέρτσι και τον Λορέντζο Ινσίνιε, δύο επιθετικούς που αγωνίζονται στα άκρα κι έχουν διαπρέψει ως συνεργάτες του φετινού αρχισκόρερ της Serie A, Τσίρο Ιμόμπιλε, σε Πεσκάρα και Τορίνο αντιστοίχως. Μόνο που... ξέχασε στον πάγκο τον Ιμόμπιλε (για την ακρίβεια δεν είχε άλλη αλλαγή, αφού είχε προτιμήσει τον Αντόνιο Κασάνο στο ημίχρονο).

Με τον άξονα να μην μπορεί να περάσει την μπάλα στην επίθεση (8 κάθετες, 6 επιτυχημένες, καμία στη μεγάλη περιοχή) και έναν επιθετικό που δεν κινείται δεξιά και αριστερά (ο Μάριο Μπαλοτέλι κάλυψε μόλις 8,522 χιλιόμετρα, σχεδόν ένα χιλιόμετρο λιγότερο από κάθε συμπαίκτη του που έβγαλε όλο το παιχνίδι, πλην τερματοφύλακα) για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του με 1-2 και υπεραριθμίες (όπως πχ. θα έκανε ο Ιμόμπιλε), αχρηστεύτηκαν και οι πλάγιοι επιθετικοί. Η "σκουάντρα ατζούρα" δεν είχε τύχη να ανατρέψει τα δεδομένα απέναντι σε μία τέτοια ομάδα όπως η Κόστα Ρίκα.

Η έκπληξη του Μουντιάλ

Εκουαδόρ, Σενεγάλη, Καμερούν και πολλές άλλες χώρες στα προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα έφτασαν μέχρι τα νοκ άουτ της διοργάνωσης χωρίς να τους περιμένει ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος τους. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των χωρών, η δίκαιη πρόκρισή τους, με ελάχιστη δόση τύχης και μπόλικο μείγμα δουλειάς και ψυχικών χαρισμάτων.

Φέτος, αυτή η ομάδα είναι η Κόστα Ρίκα και μάλιστα με τον πλέον επιβλητικό τρόπο. Η ομάδα του Χόρχε Λουίς Πίντο τερματίζει λογικά στην 1η θέση του "γκρουπ του θανάτου", απέκλεισε την Αγγλία και οι νίκες της επί της Ουρουγουάης και της Ιταλίας θα οδηγήσουν στον αποκλεισμό της πρωταθλήτριας Νότιας Αμερικής ή της φιναλίστ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Εφαρμόζοντας σχέδιο απολύτως ταιριαστό με τις δυνατότητές της, οι Λατινοαμερικανοί αγωνίζονται κι αυτοί με 3 στόπερ, όπως αρκετές πετυχημένες ομάδες της διοργάνωσης μέχρι στιγμής, καθώς και 3 παίκτες στην επίθεση, ελαφρώς αποκομμένους από άποψη συνεργασίας με το κέντρο και την άμυνα αλλά με ταλέντο και κινητικότητα, να ψάχνουν το γκολ στα κενά της αντίπαλης άμυνας. Συνέβη με την Ουρουγουάη, συνέβη με την Ιταλία, πιθανότατα να συμβεί και με τον αντίπαλο στη φάση των 16.

Ποιος Ριμπερί;

Απέναντι στην καλύτερη αμυντική επίδοση του κόσμου τον τελευτάιο 1,5 χρόνο, ο Ντιντιέ Ντεσάμπ δεν φοβήθηκε και χρησιμοποίησε δύο σέντερ φορ. Στην κορυφή ο Ολιβιέ Ζιρού και στα αριστερά ο Καρίμ Μπενζεμά. Ο επιθετικός της Ρεάλ σκόραρε, μοίρασε και ήταν πάντα παρόντας σε όλες τις επιθετικές προσπάθειες των "τρικολόρ".

Όλα αυτά από τη θέση του ηγέτη της ομάδας πριν από την έναρξη του Μουντιάλ. Του Φρανκ Ριμπερί, υποψηφίου για τη "Χρυσή Μπάλα" πριν από 6 μήνες, αλλά με μία σεζόν που σίγουρα θα θέλει να ξεχάσει. Ποτέ δεν έπιασε τα στάνταρ του "χρυσού" 2012-2013 και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο πρόβλημα στην πλάτη.

Ο άσος της Μπάγερν Μονάχου έχασε μεγάλο μέρος της ταχύτητας και της εκρηκτικότητας λόγω του συγκεκριμένου προβλήματος και δεν είναι πλέον ο ίδιος παίκτης. Ως εκ τούτου, η χρησιμότητά του στο 4-3-3 του Ντεσάμπ τέθηκε εν αμφιβόλω. Ένας φύσει ακραίος επιθετικός που δεν μπορεί να τρέξει και να ντριμπλάρει ή ένας κατά συνθήκη που μπορεί να τρομοκρατήσει πολλούς αντιπάλους του στο ένας με έναν;

Η επιλογή, κατ' ανάγκην, έγινε, ο Μπενζεμά αποδίδει τα μέγιστα και σε περίπτωση που κριθεί προτιμότερη η μετατόπιση στον άξονα, υπάρχει πάντα ο Αντουάν Γκριζμάν, ο οποίος στην εν λόγω θέση υπσκελίζεται μόνο από έναν υγιή Ριμπερί.