Τα τριπλάσια φάουλ ΑΕΚ δείχνουν ότι είναι πλέον καλή ομάδα

Αν δεν είναι, μοιάζει με την πρώτη φορά τη σεζόν που η ΑΕΚ είναι καλή ομάδα. Που το ψάξιμο μέσα στην περίοδο για την ταυτότητά της μοιάζει να ευοδώνεται σε κάτι στιβαρό, συμπαγές και ακλόνητο, όπως αποδείχθηκε στο 'Κλ. Βικελίδης' με τον Άρη και τη νίκη της 1-0 για την 24η αγωνιστική της Super League 1.

Και η αγουρίδα μπορεί να μη βρίσκεται ακόμη σε γυάλινη συσκευασία στον πάγκο της λαϊκής, παρ' όλα αυτά η βελτίωση εμφανίζεται σποραδικά, στο πώς, δηλαδή, ο Χρήστος Αλμπάνης απρόσκοπτα παίρνει τη γραμμή του άξονα για να τον βρει ο Κρστίτσιτς, στον ιδανικό τρόπο με τον οποίο γίνεται να κάνεις ένα οικονομικό τρανζίσιον χωρίς δαπάνη ενέργειας.

Αναγνωρίζοντας τη δυσκολία της αντιμετώπισης μίας επιθετικής ομάδας μέσα στην έδρα της, ενός συγκροτήματος που γίνεται ακόμα αγριότερο με την μπάλα στα πόδια παίζοντας στο ελληνικό 'Μπομπονέρα', η ΑΕΚ πήρε την κατοχή ειδικά μετά το υπέρ της προβάδισμα σε πρώιμο στάδιο, μόλις στο 5' του παιχνιδιού. Την πήρε για να μπορέσει να αμυνθεί, με τον τρόπο που οι σύγχρονες ομάδες θέλουν να παίζουν. Η κυκλοφορία χρειαζόταν ώστε ο Άρης, που εννοείται ότι προϊόντος του χρόνου και με ένα προβάδισμα του αντιπάλου του 'σφραγισμένο' θα έβρισκε χώρο, να μην μπορέσει να διανύσει μέτρα προς το αμυντικό βάθος της ΑΕΚ τη δεδομένη στιγμή, πάνω στην άψη του προβαδίσματος.

Αυτή η 'καρερική' λογική, επανεμφανιζόμενη με διαφορετικό τρόπο, κυρίως με συνεχιζόμενα νταμπλ τιμ έξω από την περιοχή και με βοήθειες όταν το ένας εναντίον ενός, σχεδόν μόνο από τον Γιάννη Φετφατζίδη, δεν εξαντλούνταν στην εξωτερική γραμμή αλλά φιλοδοξούσε να μετατραπεί σε διαγώνιο εμβολισμό, αποδείχθηκε επιβλαβής για τους γηπεδούχους. Για την ΑΕΚ ήταν πολύ σημαντικό το 'λευκό' ποινικό μητρώο και η διατήρηση του 'μηδέν' στην εστία της σε πάνω από 380, πια, λεπτά ποδοσφαίρου, ενώ έχει παίξει με Άρη και Παναθηναϊκό, οπότε για να γίνει αυτό απέναντι σε μία ομάδα η οποία είναι ξεκάθαρα ρυθμό και μέσω αυτού τρέφει το ευ ζην της, η Ένωση έπρεπε να 'παγώσει' το ρυθμό. Το 59-41 στην κατοχή προέκυψε κυρίως στο δεύτερο μέρος, όταν, πια, ο Άρης είχε γίνει φλύαρος και είχε χάσει από το πλεόνασμά του σε αυτοπεποίθηση. Από το πρώτο ημίχρονο, κιόλας, διαφαινόταν ότι έπειτα από 10 μήνες δεν θα έβρισκε τον τρόπο να σκοράρει εντός έδρας, αν και ουδείς από την αντίπαλη πλευρά μπορούσε να είναι σίγουρος.

Η ΑΕΚ βρέθηκε να ακροβατεί στο όριο της ασυδοσίας σε ό,τι αφορά τα φάουλ που παραχωρούσε. Η εξωφρενική διαφορά, 11 εναντίον 33, δεν δικαιολογείται από τη διαφορά της κατοχής, υπό την έννοια ότι μοιάζει περισσότερο με ένα ματς που η μία ομάδα θα είχε 70% σε καθαρό χρόνο ποδοσφαίρου την μπάλα στα πόδια. Συμβόλιζε, κυρίως, αυτήν την ατάκα που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, δηλαδή το "δεν μπορείς να κάνεις 10 φορές το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα". Οι Ιταλοί ήταν οι πρώτοι αυτής της λογικής που 'έσβηνε' τον ποδοσφαιρικό ρομαντισμό όπως τον ξέρουμε, με το οξύμωρο να είναι ότι πρόκειται για μια ευαίσθητη ποδοσφαιρική φυλή, τουλάχιστον. Το ίδιο απίστευτη, εκ πρώτης όψεως, ήταν η διαφορά και στα γεμίσματα, από ένα τέτοιο, άλλωστε, προέκυψε η μοναδική αληθινά σημαντική ευκαιρία του Άρη στο ματς, αφού οι Θεσσαλονικείς έκαναν 33, ενώ οι έτεροι 'κιτρινόμαυροι', οι οποίοι φορούσαν τα μπλε, είχαν μόλις 8.

Η επόμενη πρόκληση του Καρέρα

Το παιχνίδι, στην πραγματικότητα, έδωσε στην ΑΕΚ χρόνο, κατακτώντας και μαθηματικά την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο, να βελτιώσει τη λειτουργία της στην κυκλοφορία, στην οποία, όπως παρατηρήθηκε την Κυριακή, υπήρχε ένα κλικ παραπάνω σε ταχύτητα και σιγουριά. Αυτήν τη στιγμή, με το σερί 4 παιχνιδιών χωρίς να δεχθεί γκολ και των έξι δίχως ήττα, παρουσιάζεται μια ευκαιρία να τελειώσει η περίοδος με εντυπωσιακό τρόπο, δηλαδή με ζημιές στα play off, στα οποία δεν γίνεται να αποκλειστεί ότι σε ένα σεβαστό μέρος τους θα παρουσιαστεί αδιάφορη.

Αυτό είναι το στοίχημα που ίσως έχει ο Καρέρα να αντιμετωπίσει για την επόμενη περίοδο, η οποία κατά τα ειωθότα είναι εκείνη που η Ένωση θα μπει στην 'Αγια-Σοφιά' και που, άρα, θα εγείρει ακόμα πιο στέρεες αξιώσεις πρωταθλητισμού. Γι' αυτό, κιόλας, αυτό που τώρα είναι μία ευχάριστη νότα για τους φίλους της ομάδας, μοιάζει να υπάγεται σε μία κατάσταση 'ουδέν μονιμότερον του προσωρινού' και να αφορά όχι στο παρόν ή στο άμεσο μέλλον, αλλά σε μία χρονική συγκυρία που όποιο εγχείρημα έχει όντως τεθεί θα λειτουργεί πειστικά, ασφαλώς μαζί με την επιστροφή σε ό,τι ολόκληρη η 'κιτρινόμαυρη' φυλή έχει πειστεί ότι θα είναι παραμυθένιο, δηλαδή το γήπεδό της εκεί που δοξάστηκε.

***

Ποια ομάδα θα κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: